Η αρχή μιας νέας δεκαετίας...το τέλος των υψηλών προσδοκιών

Του Γιάννη Δαραβίγκα

 
Με την έλευση του 2010 σηματοδοτείται η απαρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. 

Έχω την αίσθηση ότι αυτή θα είναι η δεκαετία των τετελεσμένων γεγονότων και των ανεκπλήρωτων προσδοκιών.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι ανατροπές, τα απρόσμενα γεγονότα, οι κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές και πολιτικές εντάσεις μονοπωλούσαν την καθημερινότητα των κατοίκων του φιλόξενου πλανήτη μας, όχι ως σημαντικές ειδήσεις στα Μ.Μ.Ε. αλλά ως μονότονη και ενοχλητική πολλές φορές ρουτίνα εκπλήξεων, ταραχών και φτηνών διεκδικήσεων. 

Εξαίρεση απετέλεσαν δυο γεγονότα που οι συνέπειές τους επηρέασαν την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισορροπία παγκοσμίως. 

Αναφέρομαι στην κατάρρευση του λεγομένου υπαρκτού σοσιαλισμού και στην ενοποίηση των Γερμανιών, και βεβαίως στην ...πλέον θεαματική παρουσία της τρομοκρατίας με την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους «διδύμους πύργους» στη Νέα Υόρκη.
Η διαφήμιση όπως κάθε άλλη μορφή πλύσης εγκεφάλου εκμεταλλευομένη με κάθε δυνατό τρόπο την εκπληκτική ομολογουμένως εξέλιξη της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής, μας κατακλύζει με πλασματικές καταναλωτικές ανάγκες για προϊόντα, των οποίων η χρησιμότητα είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την τιμή τους.
Σε ότι αφορά την πατρίδα μας τίποτα δεν ήταν ικανό να ταράξει την μακαριότητα, την προχειρότητα και την ανικανότητα των φαύλων δικτατορίσκων της δημόσιας διοίκησης. Η κομματική φαυλότητα και οι πάσης φύσεως παροχές και «εξυπηρετήσεις» των εκάστοτε κυβερνήσεων προς τους δουλοπαροίκους ιθαγενείς, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία, είχαν μεγάλο οικονομικό αλλά πολύ μεγαλύτερο ηθικό κόστος. Αποτέλεσμα όχι μόνο τα δημόσια ταμεία να είναι ελλειμματικά, αλλά η αξιοπιστία και η αξιοπρέπεια των Ελλήνων να είναι είδος υπό εξαφάνιση.
Στο κατώφλι της δεύτερης δεκαετίας.
Είναι βέβαιο ότι η Κίνα θα ενισχύει διαρκώς την παρουσία της αλλά και την δύναμή της στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό στερέωμα.  

Η Ευρώπη αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος επί των ημερών της απόλυτης πλανηταρχίας των Clinton και Georges W. Bush δέχτηκε προσβολές και ταπεινώσεις, σκύβοντας το κεφάλι και συρομένη στη λήψη αποφάσεων που η εφαρμογή τους προσεπόριζε οφέλη μόνο στις Η.Π.Α. 

Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι Η.Π.Α. έχουν μια ισχυρή δημοκρατία και ένα από τα πιο φιλελεύθερα Συντάγματα. 

Η Κίνα δείχνει καθαρά πλέον τις προθέσεις να διεκδικήσει την θέση και τον ρόλο του πλανητάρχη, με την διαφορά ότι το πολιτικό σύστημά της δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δημοκρατικό, αντιθέτως μάλιστα οι μετριοπαθείς εκτιμήσεις το χαρακτηρίζουν ως απολυταρχικό. Τι θα συμβεί άραγε όταν η Κίνα και η ηγεσία της θα μιμηθούν την συμπεριφορά των αμερικανών προέδρων; Μήπως οι δημοκρατικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα υποχωρήσουν η θυσιαστούν στο βωμό της επικράτησης των κινεζικών επιδιώξεων;
Είναι βέβαιο ότι οι κακές περιβαλλοντικές συνθήκες στον πλανήτη μας δεν θα απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ως «μη αναστρέψιμες». Μάταια θα οργανώνονται διασκέψεις όπως αυτές του Κυότο, της Κοπεγχάγης και αλλού. Τα ευχολόγια και οι διαπιστώσεις περίσσεψαν πια. Στην πράξη τα αποτελέσματα είναι ανεπαρκέστατα. 

Χώρες με μεγάλη έκταση και πληθυσμό, όπως η Κίνα, Ινδία, Ρωσία Βραζιλία αλλά και Αμερική δεν φαίνεται να διακρίνονται από περιβαλλοντικές ευαισθησίες, αφού οι προτεραιότητές τους καθορίζονται με γνώμονα το οικονομικό και επιχειρηματικό όφελος. 

Αλλά και αν ακόμη υποτεθεί ότι η διεθνής κοινότητα αφυπνισθεί και αντιδράσει εγκαίρως τα αποτελέσματα θα είναι εμφανή με αργούς ρυθμούς. 

Έτσι η νέα δεκαετία θα μας επιφυλάσσει φυσικές καταστροφές με αυξανόμενους ρυθμούς και ένταση, σημάδια μιας επερχόμενης μεγαλύτερης φυσικής καταστροφής.
Είναι βέβαιο ότι στην αρχομένη δεκαετία το Ιράν θα διαθέτει ατομική βόμβα, με την ισχύ και «κύρος» της οποίας το καθεστώς της Τεχεράνης θα ενισχύσει την θέση του και θα επιχειρήσει να επεκτείνει την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή. Λίβανος, Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία, Υεμένη, θα γίνουν θέατρα μικρών ή μεγαλυτέρων εντάσεων και αιφνιδίων αναφλέξεων. Επίσης φιλικά προς το Ιράν κράτη όπως η Βενεζουέλα, αλλά και αντίθετα όπως η Αίγυπτος θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου. 

Όμως οι διαθέσεις της Κίνας και στον τομέα των πυρηνικών είναι ενδεικτικές από την ολοκλήρωση του νέου «Σινικού» τείχους. Ειδικότερα: Το 1995 άρχισε να κατασκευάζεται στην Κίνα ένα καινούργιο «Σινικό τείχος». Η διαφορά μεταξύ του παλαιού και γνωστού τείχους με το σύγχρονο, είναι ότι το πρώτο βρίσκεται στην επιφάνεια, είναι ορατό και μπορεί όποιος επιθυμεί να το επισκεφθεί, ενώ το δεύτερο είναι υπόγειο και απροσπέλαστο. Το γνωστό Σινικό τείχος έχει μήκος 6.259 χιλιόμετρα, ενώ το υπόγειο εκτιμάται ότι έχει μήκος 5.000 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με την εφημερίδα της εθνικής αμύνης της Κίνας ο «λαϊκός απελευθερωτικός στρατός» ολοκλήρωσε το έργο της εκσκαφής σε βάθος που φθάνει και τα 1.000 μέτρα, ενός γιγαντιαίου τούνελ μήκους 5.000 χλμ. εντός του οποίου θα τοποθετηθεί για φύλαξη και κυρίως προφύλαξη το πυρηνικό αλλά και συμβατικό οπλοστάσιο της χώρας.
Είναι βέβαιο ότι στην δεκαετία που αρχίζει θα γίνουμε μάρτυρες διενέξεων αν όχι και συμπλοκών που θα έχουν ως αφορμή μετακινήσεις πληθυσμών από συγκεκριμένες περιοχές με προορισμό αναπτυσσόμενες ή ανεπτυγμένες χώρες.
Η διατύπωση των σκέψεών μου δεν οφείλεται σε κάποιο «κληρονομικό χάρισμα» αλλά στις ενδείξεις που εδώ και χρόνια σηματοδοτούν την πορεία αλλά και τις προθέσεις των ηγετών των αναφερομένων κρατών. Το λυπηρό για την Ελλάδα είναι ότι οι ταγοί της χώρα μας, αντί να προνοούν για την ασφάλεια και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, αρκούνται στην εναλλαγή των πολιτικών κομμάτων για την νομή της εξουσίας. Φυσική συνέπεια της θλιβερής αυτής πρακτικής είναι μια κυβέρνηση για γέλια να διαδέχεται μια κυβέρνηση για κλάματα και τανάπαλιν.
Εύχομαι σε όλους τους Έλληνες, από βάθους καρδιάς, καλές γιορτές και σε πείσμα των αντιξοοτήτων κάθε καλό για τη νέα χρονιά.