Όταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης γίνεται πολιορκητικός κριός των φασιστικών επιδιώξεων της Τουρκίας.

Ένας Τούρκος υπήκοος, υμνητής των εγκληματιών του καπιταλισμού δε μπορεί να έχει την παραμικρή εξουσία στα κληροδοτήματα του Ελληνισμού αλλά κυρίως στην Ομογένεια. (Όλο το παρασκήνιο με την ολέθρια εμπλοκή Βαρθολομαίου στα θέματα της ομογένειας με την αποκάλυψη του στρατηγού Γρυλλάκη) 
  Είναι οξύμωρο και Ελληνικό παράδοξο όλοι αυτοί που επιμένουν ότι η Ελληνική εκκλησία πρέπει να ασχολείται με τα του οίκου της (business δηλαδή), να υπερθεματίζουν την “τεράστια” σημασία του “Άγιου” οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και να πρωτοστατούν στις Ελληνικές και διεθνείς του εξορμήσεις στον “λαό” του. Από κοντά όλο το σύστημα του εκσυγχρονισμού, της “Ισχυρής Ελλάδας” των νταβατζήδων και διαπλεκομένων να μεταδίδουν με 45 κάμερες τις “Άγιες” εξορμήσεις του στην Ελλάδα. Να “καμαρώνουν” τα κοριτσάκια που τον ραίνουν με ροδοπέταλα, το “πλήθος” που μαζεύεται να τον αποθεώσει. Αντίστοιχα, για τον Χριστόδουλο ή τον Άνθιμο, το πλήθος

μεταμορφωνόταν σε “μουτζαχεντίν”, σκοταδιστές, ανεγκέφαλα βαμπίρ που απειλούν τη “δημοκρατία’.
Αυτά ως απλές παρατηρήσεις. Γιατί υπάρχουν πολύ σοβαρά θέματα. Όπως η εξοργιστική πρόκληση να εξισώνεται η “επαναλειτουργία της θεολογικής σχολής της Χάλκης” με τα συνεχιζόμενα Τουρκικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όμως τα ΜΜ”Ε” και οι ΥΠΕΞ επιμένουν να προτάσσουν το “μείζον” αυτό θέμα σε κάθε συνάντηση για τα “Ελληνοτουρκικά”, ενώ ως φαίνεται είναι μάλλον “Τουρκοτουρκικό”.
Η σημασία των Πατριαρχείων για τον σύγχρονο Ελληνισμό είναι δεδομένη γι’ αυτό και το θέμα είναι σοβαρό. Μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα ορθόδοξα Πατριαρχεία ευδοκίμησαν όπου υπήρχε διαχρονικός Ελληνισμός. Χιλιάδες χρόνια ιστορίας κληροδοτήθηκαν στις νέες εκκλησιαστικές δομές. Το πως δεν θα το εξετάσουμε εδώ. Το “γιατί” όμως είναι αυταπάντητο. Είδατε Πατριαρχείο να στεριώσει π.χ. στους Σελτζούκους; Στους Ούνους; Στους Γότθους;
Η ανοχή και η έλλειψη πολιτισμικής ανασφάλειας των απανταχού Ελληνιζόντων επέτρεψε αυτή την εξέλιξη. Έτσι και το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης απολαμβάνει και διαχειρίζεται μία σωρευμένη κληρονομιά από τον αρχαιοελληνικό και βυζαντινό πολιτισμό, με αδιάλειπτη συνέχεια του “γένους” και της “γλώσσας”. Ακόμα πιο σημαντική είναι η επιρροή του στις Ελληνικές κοινότητες παγκοσμίως.
Στην Ελληνική ομογένεια ο ρόλος της εκκλησίας είναι ζωτικής σημασίας. Είναι ο συνεκτικός κρίκος των μεταναστών που εγγυάται τη συνέχιση των εθίμων. Είναι ο θεματοφύλακας της εκπαίδευσης αφού η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων της ομογένειας είναι υπό εκκλησιαστική διοίκηση. Είναι ο τόπος συγκέντρωσης και κοινής δράσης των ομογενών. Ο σημαντικότερος θεσμός δηλαδή του απόδημου Ελληνισμού. Αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του θρησκευτικού ηγέτη σε μία τέτοια μητρόπολη – επισκοπή.

Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Αμερικής

Τρανταχτό παράδειγμα τέτοιου ηγέτη, αποτελεί ο αείμνηστος Ιάκωβος της Αμερικής. Υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο πρώτος “λευκός” Ιεράρχης που στήριξε τον Αγώνα των Αφρικανών της Αμερικής: Στο συλλυπητήριο τηλεγράφημά της η χήρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Κορρέτα Σκοτ Κινγκ σημείωνε ενθυμούμενη την ανθρωπιστική δράση του Ιακώβου:

“Σε μία εποχή όπου πολλοί από τους εξέχοντες θρησκευτικούς ηγέτες του έθνους παρέμεναν σιωπηλοί, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος με θάρρος υποστήριξε το Κίνημά μας για την Ελευθερία και προχώρησε δίπλα στο Μ. Λ. Κίνγκ, ενώ συνέχισε να υποστηρίζει την ειρηνική κίνηση ενάντια στη φτώχεια, το ρατσισμό και τη βία σε ολόκληρη τη ζωή του.”

Εξ’ ίσου σημαντικός ήταν ο αγώνας του για την οργάνωση της ομογένειας και την προάσπιση των δικαίων της Ελλάδας από τις ΗΠΑ. Ο στρατηγός Γρυλλάκης μας δίνει κάποιες άγνωστες (στους σύγχρονους Έλληνες) πτυχές για την καθοριστική δράση του Ιακώβου:

Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομογένειας ήταν η πίεση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο που κατέληξε στην ψήφιση από την Αμερικανική βουλή του εμπάργκο κατά της Τουρκίας στη χορήγηση πολεμικού υλικού. Η εξαιρετικής σημασίας απόφαση έγινε χάρις την προσπάθεια του άξιου θρησκευτικού ηγέτη των Ελλήνων της Αμερικής Ιακώβου. Ιδιαίτερα εκείνη την εποχή όπου το φάντασμα του ψυχρού πολέμου έκανε την Τουρκία βασική σύμμαχο στην στρατιωτική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ο Ιάκωβος με τιτάνιο αγώνα κατάφερε να κινητοποιήσει την ομογένεια σε μέγιστο βαθμό.

Δυστυχώς, συμπληρώνει ο στρατηγός, ο Ιάκωβος αντικαταστάθηκε με παρέμβαση του Οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου με διαδικασίες που θυμίζουν παλιές σκοτεινές εποχές στις υπόγειες διαδρομές των ενδοθρησκευτικών διενέξεων του Πατριαρχείου. Στην αντικατάσταση του Ιακώβου έπειξε ενεργό ρόλο ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός. Όπως απέδειξε ο χρόνος, η κίνηση αυτή είχε σοβαρότατες δυσμενείς επιπτώσεις στις εθνικές δραστηριότητες του Ελληνικού λόμπι των ΗΠΑ.

Ο “Οικονομικός” Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Η χρησιμοποίηση του πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως ως Δούρειο Ίππο για την επιβολή των τουρκικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων δεν είναι νέα τακτική. Πρώτη φορά όμως γίνεται τόσο εξόφθαλμα και προκλητικά. Οι μεθοδεύσεις για την αντικατάσταση του “ενοχλητικού” Ιακώβου αλλά και μία σειρά άλλων ενεργειών ανά την οικουμένη κάνουν την απεμπλοκή των Ελληνικών κοινοτήτων από τον φαύλο εναγκαλισμό του Βαρθολομαίου επιτακτική. Άλλωστε η μόνη συμβολή που είχε το πατριαρχείο και οι συμπατριώτες του Βαρθολομαίου στην Ελληνική ομογένεια, ήταν οι σφαγές και οι εκτοπίσεις των Γηγενών πληθυσμών που όντως δημιούργησαν καραβάνια διωγμένων και εξαθλιωμένων μεταναστών. Δε μπορεί οι ταγοί που πάτησαν επάνω στο προϋπάρχον Ελληνικό στοιχείο να έρχονται ως “διοικητές” όταν μάλιστα έχουν επιδείξει καταστροφικό έργο όπου έβαλαν το βουτηγμένο στο χρήμα χεράκι τους.Γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρξει καμμία εμπλοκή και των δήθεν “σημαντικών” θεμάτων του πατριαρχείου όπως η Χάλκη που πλέον είναι ολοφάνερο ότι χρησιμοποιείται για να υπάρξουν άλλου είδους παραχωρήσεις στη Θράκη. Άλλωστε ο Βαρθολομαίος δεν έχει ανάγκη από την χορηγία του Ελληνικού κράτους. Έχει τον ισχυρότερο χορηγό στον Πλανήτη. Την Almighty Coca Cola!
Παρένθεση πριν δείτε το εξοργιστικό βίντεο που ακολουθεί όσοι δεν το έχετε δει: Ο Ιάκωβος είχε πει σε μία συνέντευξη του για τα πρώτα χρόνια στην Αμερική “Όταν δήλωσα ότι θέλω να επιστρέψω στην Πατρίδα, ένας άλλος ομογενής με είχε κεράσει μία Coca  Cola. Όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό, μου απάντησε: Πιές από αυτό το ποτό και θα ξεχάσεις για πάντα την Ελλάδα. Τότε εγώ ορκίστηκα να μη βάλω ποτέ στο στόμα μου αυτό το ποτό“.
Enjoy Πατριάρχη:

Και για όσους δεν κατάλαβαν ποιός ο λόγος της παρουσίας του “πνευματικού ποιμένα” στο άνδρο του εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας:

Ολόκληρη η εξωφρενική ομιλία:
«Εξοχώτατε κυβερνήτη
Πολυαγαπημένοι αδελφοί ιεράρχες
Αξιότιμοι Μουχτάρ και Δάφνη Κεντ
πολυαγαπημένοι φίλοι και οικοδεσπότες
Διακεκριμένοι καλεσμένοι
Αγαπητοί στον Κύριο
Απόψε συγκεντρωθήκαμε σε αυτό το εκπληκτικό κέντρο
στην πραγματικότητα ένα μουσείο προς τιμήν ενός από τα πιο αγαπημένα προϊόντα
ένα – αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την λέξη – εικόνισμα τού 20ου αιώνα.
Συγκεντρωθήκαμε χάρη σε έναν αγαπημένο και έμπιστο φίλο,
τον κύριο Μουχτάρ Κεντ,

ο οποίος προεδρεύει σε αυτήν την εκπληκτική εταιρία,
με περισσότερους από 1 εκατομμύριο υπαλλήλους σε 200 χώρες,
με την ιδιότητα του προέδρου και του γενικού διευθυντή.
Μουχτάρ και Δάφνη σας αγαπάμε πολύ και σας ευχαριστούμε πολύ.
Σήμερα είναι εθνική εορτή τής πατρίδας μας, τής Τουρκίας, και χαίρομαι που έχω την δυνατότητα να γιορτάσω αυτήν τη μέρα μαζί με τόσο πολύτιμους φίλους.
Με την ευκαιρία αυτή προσεύχομαι για σταθερότητα, ευημερία, και ειρήνη στην πατρίδα μας
και να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης, όπως φιλοδοξεί.
Θα πούμε στον φίλο μας Μουχτάρ: «Με όλα όσα πρέπει να φροντίσεις σε καθημερινή βάση,
είσαι ένας από τους…
λίγους ανθρώπους στον κόσμο που μπορούν να φανταστούν
πως είναι να είσαι Οικουμενικός Πατριάρχης».
Και θα προσθέσουμε:
«Η φροντίδα και η ευσπλαχνία με την οποία φροντίζεις τις επιχειρήσεις αυτού του κόσμου
αντικατοπτρίζει τις υψηλότερες ηθικές και ενάρετες αξίες
που καθημερινά παλεύουμε να φέρουμε στην αμιγώς πνευματική αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου,
την μεγαλύτερη έδρα της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας παγκοσμίως.
Πολλοί στόχοι μας είναι ίδιοι:
ένας καλύτερος κόσμος μέσα από την διαπολιτισμική κατανόηση,
η αξιολόγηση κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως καταγωγής ή πεποιθήσεων,
ο διάλογος και η αμοιβαία κατανόηση.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανταποκρινόμενο πάντα στην επίπονη αλλά έμμονη θεία κλήση
να εξαπλωθεί στα βάθη της…
οικουμένης, του κατοικημένου κόσμου,
με το μήνυμα της ειρήνης, της συμφιλίωσης και πάνω από όλα της αγάπης,
βρίσκει αναψυχή, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λέξη,
στην φιλία και την εμπιστοσύνη που έχει με τον Μουχτάρ Κεντ.
Αναψυχή!
Αγαπητέ φίλε Μουχτάρ είπες κάποτε πως η εμπιστοσύνη είναι πιο πολύτιμη από το χρυσάφι.
Αυτές οι λέξεις αποτελούν μαρτυρία για το μυαλό και την συνείδηση πως χαρακτηρίζουν τη ζωή σου.
Και για εκείνους που γνωρίζουν την ευγένεια των γονιών σου
και την θυσία τους για χάρη των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρωπίνων αξιών,
το παράδειγμά σου αποτελεί απόδειξη τιμής.
Γνωρίζουμε πως οι ηρωικές προσπάθειές τους στο όνομα των εβραίων
κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
δεν βασίζονταν σε κάποια θρησκευτική κοσμοαντίληψη
αλλά στο παλαιό σφαιρικό όραμα της αγάπης για όλους τους ανθρώπους
και της αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής.
Είθε ο Κύριος όλων να τους χαρίσει αιώνια ανάπαυση
με τους Δίκαιους κάθε γενιάς που έχουν φανεί ευχάριστοι σε Εκείνον.
Στον σημερινό κόσμο λέξεις όπως «αξία» «εμπιστοσύνη» και «πίστη»
έχουν γίνει μέρος της ορολογίας του οικονομικού κόσμου.
«Αξία» «Εμπιστοσύνη» «Πίστη».
Αλλά το νόημα τους έχει αλλοτριωθεί από τις έννοιες της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης.
Έχουν στην κυριολεξία συρρικνωθεί στον μικρότερο κοινό παρονομαστή: το χρήμα.
Και σαν αποτέλεσμα γινόμαστε μάρτυρες της αιώνιας ανασφάλειας που εμφανίζεται
όταν το χρυσάφι γίνεται περισσότερο πολύτιμο από την εμπιστοσύνη.
Πρόκειται για μια αντιστροφή που περιγράφεται ρητορικά από τον ίδιο τον Ιησού όταν ρώτησε:
«Ποιό είναι σπουδαιότερο: το χρυσάφι ή ο Ναός που καθαγιάζει το χρυσάφι;» (Ματθαίος 23:17)
Πίστη, Αφοσίωση, Εμπιστοσύνη.
Πίστη σε κάτι ανώτερο από τον εαυτό μας και τα συμφέροντά μας.
Αυτή είναι η ουσία του υλικού που δένει την ανθρώπινη οικογένεια μαζί.
Είτε μιλάμε για την οικογένεια ή το μεγαλύτερο έθνος,
η πίστη σε κάτι ανώτερο είναι σημαντική για την υγιή ευημερία όλων.
Πραγματικά, όταν πρόκειται για πνευματικές απόψεις η ανθρώπινη οικογένειά μας έχει αρκετή ποικιλία:
πολλές θρησκείες, πολλές ερμηνείες μέσα στις θρησκείες,
ακόμα και ένα μόνο εδάφιο ιερού κειμένου μπορεί να γίνει πηγή ατελείωτων
και πολύ συχνά ανώφελων διαφωνιών.
Όμως υπάρχει μια πραγματικότητα για την οποία όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε:
ότι μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη, τη γη.
Με την ευρύτερη έννοια της λέξης, όλοι μοιραζόμαστε ένα οικοσύστημα.
Ίσως θυμάστε πως το πρόθεμα «οίκο-» προέρχεται από την ελληνική λέξη «οίκος», που σημαίνει «σπίτι»
Αληθινά έχουμε ένα σπίτι για την μία ανθρώπινη οικογένεια
και αυτή η οικογένεια πρέπει να το μοιραστεί και να είναι υπεύθυνη για αυτό.
Η ανησυχία για το κοινό μας σπίτι είναι αυτό που μας έφερε πρόσφατα στη Νέα Ορλεάνη
και στον σπουδαίο ποταμό Μισισιπή.
Καθώς ταξιδέψαμε στον κόσμο για τα προηγούμενα 7 συμπόσια
καταλάβαμε πως να φέρουμε κοντά τα φαινομενικά αντίθετα στρατόπεδα,
όπως η επιστήμη και η θρησκεία,
είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να εγείρουμε την επίγνωση
σχετικά με τους κινδύνους της αναποτελεσματικής δράσης ή της απραξίας.
Παρόλα αυτά, σαν αμιγώς πνευματικό ίδρυμα
το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενθαρρύνει περισσότερα από τον απλό διάλογο.
Φέρνουμε το βαθύ και διαχρονικό μήνυμα της συνδεσιμότητας όλων των ανθρώπων
με τον Δημιουργό τους
το δημιούργημά Του
και του ενός με τον άλλο.
Μέσα στο πλέγμα αυτής της σχέσης μπορούμε να ανακαλύψουμε τη λύση
όχι μόνο στα προβλήματα που μαστίζουν τον κόσμο μας
αλλά ακόμα και για εκείνους που πλήττουν και απειλούν τον κόσμο μας.
Αλλά δεν ήρθαμε εδώ απόψε μόνο για να μιλήσουμε γύρω από τις σχέσεις, ήρθαμε για να γιορτάσουμε μία.
Συγκεντρωμένοι εδώ μαζί με όλους εσάς πρέπει να μιλήσουμε για αναζωογόνηση
κάτι πολύ γνωστό στον κόσμο τής κόκα κόλα.
Ανάμεσα σε τόσους φίλους και συνεργάτες στην διαρκή μάχη για ειρήνη και συμφιλίωση,
ενθυμούμαστε τον Ψαλμό:
«Δέστε τώρα, τι καλό και τι τερπνό να συγκατοικούν με ομόνοια αδελφοί»
Παλαιά Διαθήκη (Ψαλμοί 133:1)
Πραγματικά, καθώς προσευχόμαστε με ευχαρίστηση για όλους εσάς,
γιορτάζουμε με χαρά στις καρδιές μας και με μεγάλη ευγνωμοσύνη
την καλοσύνη του Θεού, του οποίου την αγάπη και το απέραντο έλεος
ευχόμαστε να είναι με όλους εσάς.
Αμήν.
Ευχαριστώ
Παρακαλώ καθίστε.
Έχω ένα μικρό αναμνηστικό.
Μικρό και σπουδαίο.
Αναμνηστικό για την Δάφνη και τον Μουχτάρ
Αυτό είναι το Άγιο Κοράνι. Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων αδελφών μας.
olympiada