Ο συγκεκριμένος τρόπος εκλογής αρχηγού της ΝΔ έδωσε τη δυνατότητα στο πιο πιστό κομμάτι του εκλογικού της σώματος να εκφράσει το θυμό του μετά από μια βαριά εκλογική ήττα. Ο θυμός αυτός εκδηλώθηκε με την απόφαση του συγκεκριμένου τμήματος εκλογικού σώματος (που είναι τμήμα των ψηφοφόρων της ΝΔ) να παραμερίσει (δικαίως ή αδίκως) ότι θεωρούσε ως «κατεστημένο», εκλέγοντας ως αρχηγό έναν πολιτικό που επί χρόνια βρισκόταν εκτός ΝΔ και ήταν αμέτοχος σε μια εξουσία που αποδοκιμάσθηκε έντονα.
Γι’ αυτό άλλωστε οι ψηφοφόροι αυτοί αγνόησαν στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας την επιλογή που έκαναν όλοι οι πρώτης γραμμής βουλευτές του κόμματός τους, με δεδομένο ότι και αυτοί ήταν κομμάτι της προγενέστερης εξουσίας.
Στο πρόσωπο του νέου αρχηγού της ΝΔ δεν έγινε κάποια αμιγώς ιδεολογική επιλογή, χωρίς να αγνοεί κανείς ότι κόμματα που βρίσκονται στη «γωνία» τείνουν προς την ιδεολογική εσωστρέφεια.
Κυρίως αποδοκιμάσθηκαν κυβερνητικές συμπεριφορές, πρακτικές και επιλογές του κόμματός τους.
Είναι επίσης φανερό πως η επικράτηση Σαμαρά δεν οφείλεται σε πολιτικούς του συμμάχους που έσπευσαν οπορτουνιστικά να τον στηρίξουν, διότι και αυτοί υπήρξαν κομμάτι της προηγούμενης εξουσίας με συνευθύνη για κυβερνητικές αδυναμίες στους κρίσιμους τομείς που οι ίδιοι διαχειρίσθηκαν.
Ο πραγματικός νικητής λοιπόν στη ΝΔ δεν είναι μια συμμαχία (ούτως ή άλλως) ετερόκλητων προσώπων, αλλά ένα ρεύμα με κύριο συναίσθημα το θυμό.
Ο πραγματικός νικητής λοιπόν στη ΝΔ δεν είναι μια συμμαχία (ούτως ή άλλως) ετερόκλητων προσώπων, αλλά ένα ρεύμα με κύριο συναίσθημα το θυμό.
Αυτό το ρεύμα κατευθύνθηκε σε έναν πολιτικό ο όποιος έγινε όχημά του.
Και τούτο διότι ήταν ο συγκριτικά πιο άφθαρτος από τους διεκδικητές της ηγεσίας.
Προφανώς, η ΝΔ οφείλει τώρα να πάει πέρα από το ρεύμα αυτό και τα όποια εκτονωτικά του συστατικά.
Προφανώς, η ΝΔ οφείλει τώρα να πάει πέρα από το ρεύμα αυτό και τα όποια εκτονωτικά του συστατικά.
Φυσικά το τι θα πράξει τελικά παραμένει τώρα άγνωστο.
Οφείλει να διδαχθεί από τα πολυετή εκλογικά αδιέξοδα του Βρετανικού Συντηρητικού κόμματος μετά τη συντριπτική νίκη του Μπλερ.
Τότε, το Συντηρητικό κόμμα κλείσθηκε στα ασφυκτικά πολιτικά και ιδεολογικά όρια του σκληρού του ιδεολογικού και εκλογικού του πυρήνα και υπέστη τη μια ήττα μετά την άλλη.
Μέχρι να συνέλθει επί Κάμερον.
Ήδη πάντως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και προκλήσεις.
Ήδη πάντως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και προκλήσεις.
Κατ’ αρχάς είναι πρόδηλο ότι υπάρχει πρόβλημα στην ποιότητα αρκετών από εκείνους που αποτελούν την «ομάδα» της.
Το τελευταίο διάστημα, η μια δημοσκόπηση μετά την άλλη, δείχνουν πως η κοινή γνώμη θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ πλεονεκτεί σε επίπεδο στελεχών.
Άλλωστε τις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ τις κέρδισε κυρίως διότι η «ομάδα» του πλεονεκτούσε έναντι εκείνης της ΝΔ.
Ήταν η ομάδα του ΠΑΣΟΚ που «σήκωσε» και την εικόνα της ηγεσίας του, εξουδετερώνοντας το «πλεονέκτημα Καραμανλή».
Παράλληλα όμως οφείλουμε να πιστώσουμε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τη νέα εικόνα που έδωσε στο νυν κυβερνών κόμμα μέσα από νέα και φρέσκα πρόσωπα.
Ένα επόμενο ζήτημα για τη ΝΔ είναι στρατηγικό: Ως αμιγώς δεξιό κόμμα η ΝΔ δεν έχει καμία εκλογική τύχη.
Ένα επόμενο ζήτημα για τη ΝΔ είναι στρατηγικό: Ως αμιγώς δεξιό κόμμα η ΝΔ δεν έχει καμία εκλογική τύχη.
Ούτε έχει προοπτική δίνοντας τη μάχη με παλαιομοδίτικους ιδεολογικούς όρους στον άξονα Δεξιάς – Αριστεράς, όπου οι κεντροαριστερής τάσης ψηφοφόροι είναι σαφώς περισσότεροι των κεντροδεξιών στη χώρα μας.
Το να «απορροφηθεί το ΛΑΟΣ» λέγεται εύκολα, αλλά στη πράξη κάθε «Δεξιό άνοιγμα» κλείνει την πόρτα στο μεσαίο χώρο.
Ενώ, όσο κουραστικός και να γίνεται κανείς, πρέπει να επαναλαμβάνεται ότι η μεγάλη πρόσφατη ήττα της ΝΔ ήταν προϊόν της απώλειας του μεσαίου χώρου που είχε κατακτήσει ο Καραμανλής:
Καθώς η ΝΔ έχασε μόνο 5% στον Καρατζαφέρη, όταν την ίδια ώρα απώλεσε 8% στο ΠΑΣΟΚ και άλλο ένα 5% σε αριστερόστροφες επιλογές.
Σημειώνω επίσης ότι κάθε μετακίνηση από ένα μεγάλο κόμμα στο άλλο είναι διπλής βαρύτητας: Διότι τα κέρδη της μίας πλευράς είναι ταυτόχρονα απώλεια της άλλης!
Τέλος, η ΝΔ ως συνολικό οικοδόμημα έχει εσωκομματικές ρωγμές με βάθος μέσα στο χρόνο, στις οποίες έχουν προστεθεί όχι αμελητέα τραύματα μέσα από την πρόσφατη εσωκομματική μάχη.
Τέλος, η ΝΔ ως συνολικό οικοδόμημα έχει εσωκομματικές ρωγμές με βάθος μέσα στο χρόνο, στις οποίες έχουν προστεθεί όχι αμελητέα τραύματα μέσα από την πρόσφατη εσωκομματική μάχη.
Το 1997, ο Καραμανλής είχε πολύ λιγότερα προβλήματα, από ότι καλείται να διαχειρισθεί σήμερα η νέα ηγεσία και τούτο είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Ενώ το πώς θα ικανοποιηθούν ατομικές φιλοδοξίες, θα λειανθούν προσωπικές πικρίες και θα γίνει ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού, φαντάζει ως γολγοθάς.
Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.
Άρα το συγκεκριμένο ρεύμα που προκάλεσε τη συγκεκριμένη ανατροπή είναι απλώς ένας προλογικός σταθμός σε μια δύσβατη πορεία βάθους χρόνου.
Άρα το συγκεκριμένο ρεύμα που προκάλεσε τη συγκεκριμένη ανατροπή είναι απλώς ένας προλογικός σταθμός σε μια δύσβατη πορεία βάθους χρόνου.
Ο θυμός κατά του εσωκομματικού «κατεστημένου» εκτονώθηκε.
Αλλά από μόνος του δε σημαίνει στρατηγικά κάτι το ιδιαίτερο, αν δεν μετατραπεί σε νέα, φρέσκια και διευρυντική κομματική εικόνα που να απευθύνεται στη κοινωνία.
Η μεγάλη πρόκληση για τη ΝΔ λοιπόν, βρίσκεται στο επόμενο στάδιο.
Και εδώ λύσεις δεν θα δώσουν αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρόσωπα που στρέφουν το βλέμμα εντός των στενών κομματικών τειχών.
Το δύσκολο και το εκλογικά κομβικό, είναι το άνοιγμα εκτός των τειχών αυτών. Εδώ βρίσκονται οι μεγάλες προκλήσεις.
Αλλά και οι δυσκολίες που μόλις τώρα αρχίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου