Ο ομ. Καθητητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιω. Τουλουμάκος προβαίνει σε σημαντικές διαπιστώσεις και προτάσεις σε σχέση με την εθνική μας ταυτότητα – με τη φύση της και με τους τρόπους προάσπισής της – κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά και στον Ελληνισμό της Διασποράς. Το Διπλωματικό Περισκόπιο ελπίζει ότι το κείμενο αυτό, όπως συνέβη και με τα προηγούμενα του εκλεκτού συνεργάτη του, θα δώσει λαβή σε μια ευρύτερη ανταλλαγή απόψεων επί ενός διαχρονικού, αλλά ιδιαίτερα επίκαιρου αυτή τη στιγμή θέματος.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ
Η ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
Η ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
Ι. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Η συντηρητική παράταξη, όπως την εννοούσαν και την εννοούν πολλοί, εδώ και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν πιστεύει σε δόγματα του ενός ή του άλλου παλαιού ή νέου «-ισμού»ž δεν... ακολουθεί οράματα, και – κατά το δυνατόν – αποφεύγει να επικοινωνεί με συνθήματα. Αντιθέτως, προσπαθεί να γνωρίσει την πραγματικότητα σε όλες τις πλευρές της – δυνατότητες, ανάγκες, προβλήματα, διαφορές στην ίδια την χώρα, και – στο μέτρο του δυνατού – στις γειτονικές, φιλικές και μηž και με αυτήν την πολύπλευρη γνώση της πραγματικότητας ιεραρχεί προβλήματα και δυνατότητες, διατυπώνει συγκεκριμένες προτάσεις, μελετά τις προτάσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων, επικοινωνεί με τους πολίτες και ζητεί την εμπιστοσύνη τους.
Για την συντηρητική παράταξη το Κράτος εγγυάται την ελευθερία ως βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας και παράλληλα την τήρηση του Νόμου και την τάξη, για να προφυλάξει την Δημοκρατία από την αναρχία που οδηγεί στο χάος και με αυτό στην κατάλυσή της, δηλ. την τυραννίαž δεν αφήνει την ισότητα να εκφυλισθεί σε ισοπέδωση και την διεκδίκηση δικαιωμάτων να παραμερίσει το καθήκον και το ηθικό χρέοςž και όπου και όσο μπορεί προσπαθεί με λόγο και με πράξη να δείχνει ότι δεν θυσιάζει στο λεγόμενο «πολιτικό κόστος» το εθνικό κέρδος.
ΙΙ. ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1. Η Ιδέα του Έθνους
Καθοριστική σημασία για την πολιτική σκέψη και πράξη της Σ.Π. έχει το Έθνος, επειδή είναι εκείνη η μορφή της συλλογικότητας που κατά γενική ομολογία εξασφάλιζε και εξακολουθεί να εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική συνοχή. Με θεσμούς και εκδηλώσεις σε διάφορους τομείς επιδιώκει την ενίσχυση των δεσμών με τους απανταχού της γης κατοικούντες, περίπου 5.500.000 ομογενείς, πρώταž και έπειτα, την αξιοποίηση των δυνατοτήτων όλων, όσοι με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιαδήποτε θέση θέλουν να βοηθήσουν την πατρίδα στην παρούσα περίσταση και στο μέλλον.
2. Βασικοί στόχοι
Η απαλλαγμένη από διάφορες ιδεολογικές φορτίσεις καλλιέργεια της μεγάλης εθνικής πολιτισμικής κληρονομιάςž η εναρμονισμένη με την προστασία του περιβάλλοντος αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώραςž η προβολή και αξιοποίηση καινοτόμων ιδεών και η υλική και ηθική ενίσχυση νέων δημιουργών σε διάφορους τομείςž η έμπρακτη αναγνώριση του ρόλου της εμπορικής ναυτιλίας, αποτελούν πρωταρχικής σημασίας στόχους, με προϋπόθεση την ριζική αναμόρφωση τόσο σε θεσμούς, όσο και σε περιεχόμενο, της παρεχόμενης από το Κράτος παιδείας.
3. Η Εκπαίδευση ως κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα
Η κατά γενική ομολογία βαρέως νοσούσα σε όλες τις βαθμίδες της δημόσια εκπαίδευση της χώρας μας με τα αλλού εμφανή, αλλού αφανή παρεπόμενά της, είναι για την Σ.Π. το πρώτο κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα, εφ’ όσον θίγει άμεσα τη νέα γενιά και γι’ αυτό άμεσα αφορά την ίδια την εθνική επιβίωση.
Την εκπαίδευση ως ένα τέτοιο πρόβλημα, σε όλες τις διαστάσεις του, στον βαθμό και στην έκταση που απαιτεί η σημασία του, θεωρεί αναγκαίο να εκθέσει σε δημόσια συζήτηση πριν από κάθε προσπάθεια για την επιβαλλόμενη ριζική αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος: Πρώτα-πρώτα για να γίνουν ευρέως συνειδητά τα αίτια και οι παράγοντες της αποτυχίας – απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε αποτελεσματική μεταρρύθμισηž και έπειτα, διότι με τα εμπειρικά δεδομένα, τις κρίσεις και τις προτάσεις που θα προέρχονται από διάφορους φορείς, θα υπάρχει η απαιτούμενη – ακόμη και για βαθειές τομές – τεκμηρίωση, στην οποία (και μόνη) μπορεί και πρέπει να βασίζεται οποιαδήποτε συναίνεση.
4. Κοινωνία και ΜΜΕ (Τηλεόραση)
Κοινωνικό πρόβλημα είναι, και ως τέτοιο, δηλ. ως αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, τόσο ως προς την λειτουργία, όσο και ως προς την προσφορά, πρέπει επίσης να προβληθεί η Τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική, εφ’ όσον οι συχνότητες που χρησιμοποιούνται είναι κτήμα του Ελληνικού λαού και η προσφερόμενη ψυχαγωγία ή ενημέρωση έχουν τις ευρέως γνωστές – αρνητικές για την κοινωνία – συνέπειες.
5. Πολιτισμικός πλουραλισμός και εθνική παράδοση
Η Σ.Π. παράταξη αναγνωρίζει και ενισχύει τον πολιτισμικό πλουραλισμό, όχι μόνο ως δείγμα της πνευματικής ελευθερίας, αλλά και ως βασικό στοιχείο της δημιουργικής πολιτισμικής ζωήςž δεν αναγνωρίζει όμως ό,τι ποικιλοτρόπως προβάλλεται ως επιταγή της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, διότι επιφέρει την πολιτιστική ισοπέδωση και βλάπτει ή καθιστά αδύνατη την κοινωνική συνοχή. Σε κάθε χώρα έχει, και πρέπει να έχει, δεσπόζουσα θέση η εθνική πολιτισμική παράδοση και πολύ περισσότερο στη δική μας, χάρη στα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία της, την από την κλασσική αρχαιότητα προερχόμενη ελεύθερη ελληνική σκέψη και την χριστιανική πίστη, τα οποία, ως καθοριστικοί παράγοντες ενός τρόπου ζωής, αποτελούσαν και εξακολουθούν να αποτελούν αναντικατάστατα γνωρίσματα της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Η αποδεδειγμένη επαρκής γνώση αυτής της εθνικής πολιτισμικής παράδοσης, δηλ. της γλώσσας και της ιστορίας, πρέπει να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας, ενδεχομένως παράλληλα με την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων.
6. Κράτος και Εκκλησία
Για την συντηρητική παράταξη η Εκκλησία αποτελεί βασικής σημασίας αναντικατάστατο θεσμό πνευματικού όσο και κοινωνικού χαρακτήρα, αναγκαίο τόσο για την στήριξη της δημόσιας ηθικής, όσο και την διασφάλιση της κοινωνικής και εθνικής συνοχήςž και απορρίπτει τον εκάστοτε ποικιλοτρόπως προβαλλόμενο χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, όχι μόνο διότι αντιβαίνει στην ιστορική πραγματικότητα, διαφορετική, ως γνωστόν, από εκείνη των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και διότι αποτελεί πιθανή αιτία της δημιουργίας ενός εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνου κενού – κενού που δεν μπορεί να καλύψει το Κράτος (και μάλιστα το ελληνικό, με τις γνωστές αδυναμίες του) και καμία από τις ήδη γνωστές για τις συνέπειες της εφαρμογής τους ιδεολογίες: Η Ορθοδοξία, και η Εκκλησία που την εκφράζει, είναι η μόνη συνεκτική δύναμη του Ελληνισμού της Διασποράς, η χριστιανική πίστη αποτυπώνεται στο εθνικό μας σύμβολο και η θρησκευτικότητα του ελληνικού λαού, σύμφωνα και με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, είναι πάντοτε παρούσα.
7. Δημόσιο αξίωμα, κοινωνική και εθνική ευθύνη
Το δημόσιο αξίωμα είναι για την συντηρητική παράταξη πρωτίστως θέση κοινωνικής ή και εθνικής προσφοράς και ευθύνηςž δεν είναι μέσον βιοπορισμού, άσκησης εξουσίας ή προσωπικής προβολής. Αυτό σημαίνει ότι το Κράτος θεσπίζει – και με την έμπρακτη αποδοχή τους εκ μέρους της κοινωνίας εφαρμόζει – τα κριτήρια και τις διαδικασίες επιλογής και αξιολόγησης των δημοσίων λειτουργών, κυρίως με βάση τις αρχές αυτές. Με το ίδιο πνεύμα και με την επιβαλλόμενη (πλήρη) τεκμηρίωση πρέπει εξ άλλου να δειχθεί η κοινωνική διάσταση των προβλημάτων που προκύπτουν από την παρουσία υπεραρίθμων δημοσίων υπαλλήλων, προκειμένου να γίνουν κατανοητές οι αναγκαίες για τον περιορισμό τους τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα (που κυρίως την παράγει), από τη μια μεριά, οι εξ ίσου αναγκαίες μετατάξεις ή μεταθέσεις υπαλλήλων ή ακόμη η μεταφορά υπηρεσιών από την πρωτεύουσα στην επαρχία, και μάλιστα στις ακριτικές περιοχές (ιδιαίτερα στην Θράκη), από την άλλη.
8. Σύνταγμα και νόμοι
Με κριτήριο την αποτελεσματική και εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος, σύμφωνα με τις αρχές της, και με την επιβαλλόμενη τεκμηρίωση, η συντηρητική παράταξη θεωρεί επιτακτική ανάγκη να φέρει σε δημόσια συζήτηση το ζήτημα, αν το ισχύον με τις χαρακτηριστικές ρυθμίσεις της αναθεώρησης του 1985 Σύνταγμα μπορεί να αποτελεί στην σύγχρονη εποχή και για το μέλλον τον καταστατικό χάρτη της δημόσιας ζωής της χώρας. Επιτακτική ανάγκη θεωρεί επίσης την όσο το δυνατόν ταχύτερη αντιμετώπιση των γνωστών προβλημάτων που προκύπτουν από τον μεγάλο αριθμό, το πνεύμα και το περιεχόμενο πολλών από τους ισχύοντες (περ. 145.000) νόμουςž ή ακόμη την επανεξέταση του ζητήματος της αναγκαιότητας του Συνταγματικού Δικαστηρίου (που υπάρχει, ως γνωστόν, σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες).
9. Κοινοβούλιο και συναίνεση
Προβλήματα βασικής κοινωνικής και εθνικής σημασίας απαιτούν, ως γνωστόν, κοινωνική και πολιτική συναίνεση, την οποία πρέπει και μπορεί να εκφράζει και να πραγματώνει με νόμους και θεσμούς μόνο η Βουλή. Αυτήν την συναίνεση επιδιώκει η Σ.Π. προβάλλοντας τα – δυστυχώς – ελάχιστα παραδείγματα που υπάρχουν και είναι πολύ λίγο γνωστά: Η Διακομματική επιτροπή της Βουλής, η οποία συγκροτήθηκε μετά την συνεδρία της 20 Δεκεμβρίου 1929, με απόφαση που αποτέλεσε την αφετηρία για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβερνήσεως του Ελ. Βενιζέλου, είναι το έναž η Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για το δημογραφικό πρόβλημα, το πόρισμα της οποίας (της 10 Φεβρουαρίου του 1993) δυστυχώς δεν εφαρμόσθηκε, το άλλο.
10. Εθνική στρατηγική
Με την δεσπόζουσα στην πολιτική σκέψη και πράξη ιδέα του Έθνους και την προοπτική μιας ευρύτερης συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων, η Σ.Π. θα δείξει επίσης σε δημόσια συζήτηση την επιτακτική ανάγκη του καθορισμού μιας εθνικής στρατηγικής: Τι θέλει και τι μπορεί να πράξει η χώρα μας με την θέση και τις δυνατότητες που έχει στην περιοχή των Βαλκανίων και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και στον υπόλοιπο κόσμο με τον πολιτισμό τηςž ποιες θα είναι οι (διαφορετικές) προτεραιότητες και οι αντίστοιχες επιλογές δράσεων και προσώπωνž πως η εξωτερική πολιτική θα απαλλαγεί από νοοτροπίες και συμπεριφορές που καθορίζονται από την εσωτερική και τα άλλα παρεπόμενα της εσωστρέφειας, η οποία χαρακτηρίζει ως τώρα την δημόσια ζωή – είναι μερικά από τα θέματα αυτής της δημόσιας συζήτησης. Τα αποτελέσματα των δράσεων της εθνικής στρατηγικής, όπως και αναφορές στις δράσεις και στα προβλήματα της Ομογένειας, θα περιέχονται στην «Έκθεση περί της καταστάσεως του Έθνους», που θα συντάσσει σε συνεργασία με την κυβέρνηση και θα εκφωνεί στην Βουλή στο τέλος εκάστου έτους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ιω. Τουλουμάκος
Ομ. Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου