"Η διαφθορά φταίει για την κρίση;"

"«Η διαφθορά φταίει για την κρίση» σύμφωνα με τον Ομπάμα. 
«Η διαφθορά φταίει για την κρίση» ακούγεται ο αντίλαλος στην άλλη άκρη του πλανήτη, στην Ελλάδα, από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. 
Αν λέγαμε ότι η διαφθορά είναι η συνέπεια του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου, ποιος θα μας πίστευε;

 Αν λέγαμε ότι ο καπιταλισμός και η επιδίωξη του ύψιστου οφέλους φέρει εγγενώς μαζί του τη διαφθορά, ακριβώς όπως το σύννεφο τη βροχή, κάποιοι θα διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους.
Είναι οι ίδιοι που κατακεραύνωναν παλαιότερα κάθε κριτική...

στην απορυθμισμένη νεοφιλελεύθερη Αγορά και την αμερικανικού τύπου παγκοσμιοποίηση.  
Είναι οι ίδιοι που βλέπουν τη διαφθορά στο πελατειακό σύστημα και στον άπληστο εφοριακό, ενώ τα πολλά χρήματα παίζονται στα χρηματιστήρια και στις τράπεζες.
Όχι ότι δεν πρέπει να ενεργοποιηθούν ουσιαστικά τα «πόθεν έσχες» και να εκπίπτουν όσοι κατέχουν δημόσια αξιώματα και μετέχουν σε off shore εταιρίες, αλλά η μεγάλη πληγή δεν είναι εκεί, είναι στον τζόγο, είναι στο χρηματιστήριο, είναι στις τράπεζες.
Και δεν είναι μόνο ότι καμία κυβέρνηση δεν τολμά να βάλει χέρι στις αυθαιρεσίες των νόμιμων τοκογλύφων αλλά είναι και ο τρόπος που λειτουργούν οι τράπεζες.
Δείτε, επί παραδείγματι, πως λειτουργεί μία ελβετική τράπεζα, η λεγόμενη ΒΙS, που θεωρείται η τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών και η οποία δεν δίνει στοιχεία για τους πελάτες της ακόμα κι όταν κατηγορούνται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος.
Το τετράγωνο στο οποίο βρίσκεται η συγκεκριμένη τράπεζα και οι γειτονικοί χώροι του δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία των ελβετικών αρχών αλλά μόνο της τράπεζας!
Πρόκειται δηλαδή για ένα κράτος εν κρατεί, που έχει δική του αστυνομική ασφάλεια και φύλαξη...
Συμπερασμα, τόσο η προηγουμένη κυβέρνηση, που πίστευε ότι η διαφθορά (παραοικονομία) είναι ανάχωμα στην κρίση (σ.σ.: το ίδιο διακήρυττε και ο κ. Β. Μαρκεζίνης), όσο και η σημερινή κυβέρνηση που θεωρεί ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς, κάνουν λάθος.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι ούτε πολιτιστικό (συμπεριφοράς) ούτε πολιτικό μόνο, αλλά είναι κυρίως πρόβλημα του οικονομικού μοντέλου.
Υπ' αυτή την οπτική, ακόμη και μια επανάσταση «από τα πάνω» (σύμφωνα με τον Μπάρινγκτον Μουρ τζούνιορ και μερικούς εγχώριους ψιττακούς) δεν συνιστά λυσιτελή αντιμετώπιση.
Απαιτείται αλλαγή οικονομικού παραδείγματος."

Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου, εφημερίδα Η Βραδυνή