O Aβραμόπουλος στην Παγκόσμια Ιστορία

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κάνει θριαμβευτικά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της Παγκόσμιας Ιστορίας στις 10 Μαρτίου 1996 μ.Χ.

Τότε υπογράφει ως Δήμαρχος Αθηναίων με το Δήμαρχο της Σπάρτης τη «Διακήρυξη Λήξεως του Πελοποννησιακού Πολέμου» στην πρωτεύουσα της Λακεδαίμονος.

Η δεύτερη παρουσία του στην Παγκόσμια Ιστορία γίνεται με την αλλαγή της σημαίας του Δήμου. Αντικατέστησε τη σημαία με τη θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης, με άλλη στην οποία δεσπόζει ο σταυρός, μόνο που μοιάζει με εκείνη της Πυροσβεστικής.

Μη νομίσετε ότι είναι τυχαία ενέργεια.

Τη συνέχισε αργότερα (15/12/2000), όταν ίδρυσε το «Κόμμα Ελευθέρων Πολιτών» (ΚΕΠ), χωρίς να παραιτηθεί από Δήμαρχος. «Δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως αντίπαλοι κανενός», δήλωνε τότε με το γνωστό στομφώδη, ουδέτερο λόγο του -όμως, στην πράξη στάθηκε πιστά στο πλευρό του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο θέμα των ταυτοτήτων -και όχι μόνο.

Στο Δήμο Αθηναίων εξελέγη δυο φορές. Τη δεύτερη θριάμβευσε. Εκλέχτηκε με την πρώτη ψηφοφορία, αφού ο κ. Μπέης και το βαθύ ΠΑΣΟΚ είχαν υπονομεύσει την επίσημη υποψήφια του κόμματος (μαζί και του ΣΥΝ) Μαρία Δαμανάκη. Από τις δυο αυτές θητείες του, μου έμειναν στη μνήμη τα κάγκελα, τα σιντριβάνια και η ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη που έδωσε στη δημοσιότητα στις 30/1/2001 ο τότε Συνήγορος Νικηφόρος Διαμαντούρος.

Εκεί ανέφερε ότι τον μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων κακοδιοίκησης (12,2%) τον συγκέντρωσε ο Δήμος Αθηναίων.

Στα θέματα οικονομίας, συναντήθηκε νωρίς με τον κ. Σαμαρά και το ΚΚΕ, όταν άσκησε σκληρή κριτική ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Με τον κ. Σαμαρά συναντήθηκε και στον ακραίο εθνικισμό, όταν εναντιώθηκε στην αποστολή στρατιωτικής δύναμης στη FYROM -στα πλαίσια του ΝΑΤΟ- την εποχή που διακυβευόταν η ίδια η ύπαρξη της χώρας αυτής από τον εσωτερικό πόλεμο μεταξύ Μακεδόνων και Αλβανών.

Εκτίμησε τότε με οξυδέρκεια (και λόγω της πείρας του ως παλαιού διπλωμάτη) ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για την κατάπαυση του πυρός, ενώ εξέφρασε αμφιβολίες για το αν θα καταφέρει η νατοϊκή δύναμη να πετύχει το στόχο της, αφού ο αφοπλισμός των εμπλεκομένων είναι προβληματικός. Οι εκτιμήσεις του ατύχησαν, αλλά το σημαντικό είναι ότι απέφυγε να κάνει εκτιμήσεις για το τι θα γινόταν στη χώρα μας αν τo NATO δεν επενέβαινε και η FYROM διαλυόταν.

Στις 24/11/2001 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εξελέγη με πανηγυρικό τρόπο δια βοής πρόεδρος του ΚΕΠ από τα 3.000 μέλη του Ιδρυτικού Συνεδρίου.

Επτά μήνες αργότερα, δηλώνει αναστολή της λειτουργίας του κόμματος, περιφρονώντας τα καταστατικά όργανα, τα οποία δεν είχε την ευθιξία ούτε καν να ενημερώσει για την απόφασή του. Έκτοτε, αρκείται να εγκωμιάζει δυο πολιτικούς αρχηγούς. 

Τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, τον οποίο χαρακτήρισε «πολιτικό που έρχεται από το μέλλον».

 

Το Γενάρη του 2003, ο κ. Αβραμόπουλος παραδίδει το Δήμο στη Ντόρα Μπακογιάννη.

H νέα Δήμαρχος είπε στην τελετή παραλαβής τα καλύτερα λόγια για τον προκάτοχό της, αλλά «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις» στενοί συνεργάτες της διεκτραγωδούν με τα μελανότερα χρώματα την οικονομική κατάσταση του Δήμου.

Oμιλούν για πλασματικούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι κατά 65% δεν υλοποιούνται και επισημαίνουν ότι οι ανελαστικές δαπάνες του Δήμου (διάβαζε μισθοί) υπερβαίνουν το 80% των συνολικών δαπανών!

Οι εκθέσεις που συνέταξαν διεθνείς ελεγκτικοί οίκοι (όπως η Ernst and Young και η Deloitte and Touche) «δείχνουν» διαχειριστικά προβλήματα σε νευραλγικές επιχειρήσεις του Δήμου, όπως η Αναπτυξιακή Εταιρεία.

Λέγεται, μάλιστα, ότι οι ζημίες που εμφανίζουν οι επιχειρήσεις είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με τα στοιχεία που επικαλούνται τα λογιστήριά τους. Κάποιες δημοτικές επιχειρήσεις δεν τηρούσαν μητρώο παγίων, ενώ άλλες πλήρωναν δαπάνες σε διαφορετικά τιμολόγια.

Ωστόσο, την ίδια εποχή ο κ. Αβραμόπουλος αναγγέλλει την επιστροφή του στην κεντρική πολιτική σκηνή, χωρίς όμως να απαντά με ποιο κόμμα θα πολιτευτεί, λέγοντας πως όσο καιρό είναι στην πολιτική, ποτέ δεν βρέθηκε σε διλήμματα και έκανε πάντα αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του και το συμφέρον του τόπου -και αυτό θα κάνει και στο μέλλον. 

Το 2008 τον βρίσκουμε υπουργό Υγείας της ΝΔ με πελατειακές μονιμοποιήσεις.

Δεκαοκτώ υπάλληλοι του «Ερρίκος Ντυνάν», αποσπάστηκαν και μονιμοποιήθηκαν στις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου Υγείας.

Τι δουλειά μπορεί, άραγε, να κάνει ένας τραυματιοφορέας όταν διορίζεται σε γραφείο και όχι σε νοσοκομείο;

Ένας βοηθός φυσικοθεραπευτή; Μια νοσηλεύτρια; Ένας νυχτοφύλακας;

Προφανώς καμία.

Όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι στο υπουργείο Υγείας, το 2004 υπήρχαν στο υπουργείο 800 υπάλληλοι, ενώ το 2008 έφθαναν τους 1.300.

Αύξηση κι εδώ των «ανελαστικών δαπανών».

Κορυφαία του πολιτική δήλωση ήταν όταν παρέδιδε το υπουργείο.

Είπε με νόημα, «δεν κλέψαμε».

Μάλλον θα είχε τη μύγα, αφού κανείς δεν τον κατηγόρησε.

Στη συνέχεια, διεκδίκησε την αρχηγία της ΝΔ, προτείνοντας να ψηφίζουν όχι μόνο τα μέλη της ΝΔ, αλλά και όποιος περαστικός δηλώνει «φίλος».

Η πρόταση δεν πέρασε και ο κ. Αβραμόπουλος παραιτήθηκε από την κούρσα, για να επιδοθεί και πάλι στην προσφιλή του μέθοδο: να εγκωμιάζει τους πολιτικούς αρχηγούς.

Ξεκίνησε, όπως φαίνεται, από τη Ντόρα, με πρόταση να τη στηρίξει στην αρχηγία, και ως αντιπαροχή, εκείνη να τον κάνει υπαρχηγό. 

Η Ντόρα του απάντησε «Δημήτρη, σε θέλω μαζί μου», χωρίς όμως να συμφωνήσει ούτε στο θέμα της υπαρχηγίας, ούτε στη διατύπωση «κοινής διακήρυξης αρχών», αίτημα που επίσης έθεσε ο κ. Αβραμόπουλος. 

Αντίθετα, ο κ. Σαμαράς συναίνεσε στα αιτήματα Αβραμόπουλου. 

Υποστήριξε, λοιπόν, ο κ. Αβραμόπουλος δημόσια τον κ. Σαμαρά και συνυπέγραψαν και την «κοινή δήλωση αρχών», που μοιάζει με τις αρχές τόσο της ΠΟΛΑΝ όσο και του ΚΕΠ. 

Δυο αποτυχημένοι αρχηγοί, αποτυχημένων κομμάτων συμμάχησαν για την ηγεσία ενός ιστορικού κόμματος...

πηγή www.newstime.gr