Γιατί φοβάσαι το debate?

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Αγαπητέ Αντώνη,

Ο ενικός χρησιμοποιείται για χάριν της ενότητας.

Φιλικά σου σημειώνω, πριν περάσω στο κυρίως θέμα μου, ότι λανθάνεις όταν συγχέεις τον Αβέρωφ με τον Καραμανλή και τους χρησιμοποιείς σε κάθε δημόσια τοποθέτησή σου, αναφέροντάς τους αντάμα. 

Γνωρίζεις καλύτερα από εμένα ότι οι δυο τους καμία σχέση δεν ήθελαν να έχουν μεταξύ των και λίγες ομοιότητες μπορεί κανείς να τους προσάψει. Σε όλα. 

Εσύ, όπως είναι γνωστό και όπως ο ίδιος πιστοποιείς, υπήρξες «παιδί αγαπημένο» του Αβέρωφ. Εσύ και ο Κακλαμάνης το λέτε συνέχεια και τον λόγο τον ξέρετε μόνο εσείς. Ο Νικήτας μάλιστα έχει δημοσίως παραδεχτεί ότι πήρε από τον Μέντορά του και φάκελο με χιλιάρικα για την πρώτη του προεκλογική εκστρατεία. 

Εσύ δεν είχες ανάγκη, ως γνήσιο πλούσιο πολιτικό τέκνο. 

Κατανοώ ότι ευελπιστείς σε καραμανλικές ψήφους, αλλά αν συνεχίσεις τις ιστορικές συγχύσεις, θα χάσεις τις ψήφους και θα κρατήσεις εκείνους του καραμανλικούς Γέροντες, που προσεταιρίστηκαν με σε για να μην χάσουν την σειρά στην κομματική ανέλιξη. 

Θα σημειώσω μερικούς, όχι για σένα που τους ξέρεις, αλλά για τους αναγνώστες μου. 

Εκτός του θείου Αχιλλέα, είναι μαζί σου ο κ. Δασκαλάκης για να μεταπηδήσει από τη Διεύθυνση στην Γραμματεία. Αν και ο γιος είναι με τους άλλους, ο μπαμπάς Βαρβιτσιώτης μάλλον φλερτάρει μαζί σου. Ωραία μοιρασιά για την οικογένεια πάντως. Πρόσθεσε το Ρουσόπουλο, κράτα και το Σαλμά με όλους τους βατοπεδινούς και έγινε η «σούπα». Γι’ αυτό μάλλον δεν αναφέρεσαι πια σε «συμπεριφορές που πίκραναν». 

Τις «υιοθέτησες», λίγο πριν βγουν στην σύνταξη. 

Σου γράφω όμως για άλλο λόγο..

Όπως φαίνεται από τα λεγόμενά σου, δεν δέχεσαι ένα debate με τους συναγωνιστές, ετέρους διεκδικητές. Σε άκουσα –τηλεοπτικά- στην εκδήλωση εν Πάτραι, με πρώτες φίρμες την Πιπιλή και τον Τζαβάρα, να επιχειρηματολογείς υπέρ αυτής της άρνησης, λέγοντας ότι εσύ γνωρίζεις ότι σε δημόσιο –έφαγες το τηλεοπτικό- διάλογο προσέρχονται μόνο οι αντίπαλοι και όχι οι συναγωνιστές. 

Αλίμονο για το επίπεδο της δημοκρατίας και το επίπεδο του πολιτικού πολισμού, αν δεχτούμε αυτόν τον αυθαίρετο ορισμό σου. Ξεκινώντας, από το δημόσιο διάλογο, σου ξεκαθαρίζω ότι κάθε μορφή του είναι γόνιμη, ζητούμενη και μεταφράζεται σ’ αυτό που κάνεις με τους φίλους του κόμματος στις περιοδείες σου και αυτό που εγώ επιχειρώ να κάνω μαζί σου από τούτο το βήμα.

Ειδικότερα τώρα, ως προς τον ορισμό του debate, που τιμούν και άλλοι –πιο «πολιτισμένοι»- συναγωνιστές, διεκδικητές ενός εσωκομματικού θρόνου (βλ. Ομπάμα, Χίλαρυ, Σεγκολεν Ρ. κα) που δεν φοβούνται για την μη δυνατότητα ελέγχου και χειραγώγησης των κάφρων υποστηρικτών, γιατί ζουν σε άλλους ευνομούμενους πολιτισμούς. 

Γνωρίζεις καλά την αγγλικήν, γι’ αυτό και σου υπενθυμίζω ότι το ουσιαστικόν “debate” σημαίνει «αντιπαράθεση», «συζήτηση πρότασης», γενικότερα «δημόσια συζήτηση, δημόσιος διάλογος». Σημαίνει επίσης, ως ρήμα, «προσπαθώ να αποφασίσω», «σκέφτομαι» και «διαφωνώ».

Εξ ορισμού λοιπόν, και επιτάσσεται και επιβάλλεται ένα debate και νομίζω το θέλουν όλοι οι φίλοι της ΝΔούλας, αλλά και οι οχθροί. 

Εύχομαι την επόμενη μέρα να είστε συναγωνιστές, συμμαχητές, αλλά τώρα αντιπαρατίθεστε και έτσι πρέπει. Δεν είναι κακό. 

Όπως δεν είναι κακό να συζητήσετε μεταξύ σας τις προτάσεις σας και γενικότερα να συνεντευξιαστούν τα «ρεύματα». 

Τόσο καιρό που δεν έγινε, η ΝΔ «κρύωσε» και συρρικνώθηκε. 

Την αλήθεια, κανείς δεν εμίσησε. Ακόμα και την τηλεοπτική. Πίστεψέ με υπάρχει και αυτή.

Το dabate χρειάζεται, γιατί εμείς σκεφτόμαστε και προσπαθούμε να αποφασίσουμε με ποιον να διαφωνήσουμε.

Ξανασκέψου το..

Φιλικά,

Συνονόματος-Μάριος

Το Λημέρι