Οι πολιτικοί μεταλλάχτηκαν σε τηλεοπτικούς παρουσιαστές …

Η πολιτική είχε πάντοτε στενή σχέση με το θέαμα.

Η θεατρική οπτική και η σκηνική υπόκριση επηρέασαν τα μέγιστα το «φαίνεσθαι» και τη συμπεριφορά των πολιτικών ανά τους αιώνες.

Η κυριαρχία της τηλεόρασης που είναι μεταπρατικό μέσο ψυχαγωγίας κι ενημέρωσης οδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες τους ανθρώπους της πολιτικής στο να υιοθετούν και να αντιγράφουν την τηλεοπτική εικόνα.

Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τηλεοπτικής πολιτικής πραγματικότητας.

- Οι πολιτικοί προκειμένου να συμπρωταγωνιστούν στα μονόπρακτα των τηλεοπτικών εκπομπών και ειδήσεων , ταύτισαν την προβολή με το κύρος κι έπαιζαν ρόλους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα θεμάτων που σύμφωνα με την μοναδική και υπεράνω του νόμου εταιρία τηλεμετρησεων ενισχύουν την τηλεθέαση.Τετοια θέματα είναι η εκλογολογία και η «σκανδαλοποίηση» γεγονότων.

Εκόντες άκοντες συμμετείχαν από την επομένη των εκλογών σε σήριαλ με στοιχεία σαπουνόπερας και μεγάλου αδελφού αδιαφορώντας για την φθορά που επιφέρει η αλόγιστη χρήση της έκθεσης τους αλλά και για το ότι προδιέγραφαν μέσα από τις οθόνες τις πολιτικές εξελίξεις που η κατάληξη τους οι εκλογές είναι ομολογουμένως από τις πιο ‘ήσυχες’ των τελευταίων χρόνων .

- Οι πολίτες δεν είναι φανατισμένοι κι εκφράζονται ελάχιστα ενώ οι πολιτικοί μοιάζουν με εξαντλημένο από την περιοδεία στα κανάλια θίασο που πασχίζει να καλύψει την ανεπάρκειά του εμφανιζόμενος ως ‘κομφερασιέ’ σε φιλανθρωπικές δεξιώσεις.

-Η ησυχία των πολιτών είναι εκκωφαντική , η πολυλογία των πολιτικών άλαλη και οι κομματικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να μηχανορραφούν…

Οι πολίτες ενώ έχουν πολλά να πουν σιωπούν.

Οι πολιτικοί αν και δεν έχουν τίποτα καινούριο να πουν ομιλουν ακατάπαυστα…

Αρκετοί εξ’ αυτών αντιγράφουν μοντέλα επιτυχημένων πολιτικών του εξωτερικού. Αδυνατούν η δεν επιθυμούν να κατανοήσουν ότι κάθε εικόνα έχει διαφορετικό συμβολισμό και δυναμική ανάλογα με την κουλτούρα και την προσωπικότητα του υποκειμένου της.

-Το καλοκαίρι , για παράδειγμα , αποδοκιμάστηκε με γιούχα στην Επίδαυρο παράσταση Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου .Η παράσταση ήταν μετρία όπως οι περισσότερες παραστάσεις του Εθνικού. Είχε όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα το όποιο δικαιολογούσε στην έκφραση του αντιθέτου της επιδοκιμασίας:

Το Αρχαίο κείμενο ήταν μεταφρασμένο στα Νεοελληνικά, παιγμένο από Νεοέλληνες ηθοποιούς που οι περισσότεροι κάνουν τηλεόραση και σκηνοθετημένο από σκηνοθέτη που δεν γνώριζε την Ελληνική γλώσσα .Αποτέλεσμα;

Ενώ θέλησε να σκηνοθετήσει το έργο με μια μοντέρνα άποψη με σύγχρονους αστικούς χαρακτήρες και αισθητική, η παράστασή του ήταν σαν κακοφτιαγμένο σήριαλ του ‘70 με φόντο την Επίδαυρο.

Οι κώδικες του σκηνοθέτη στη γλώσσα των ηθοποιών δεν ήταν παρά η αισθητική των τηλεοπτικών σήριαλ και αυτό έπαιξαν .Η αισθητική και η εικόνα της Ελληνικής γλώσσας ήταν για τον σκηνοθέτη άγνωστες και η μετάφρασή της εικονογραφούσε άλλο έργο κιτς…

Κάθε γλώσσα έχει την δική της αισθητική και τους δικούς της εκφραστικούς κανόνες.

-Οι πολιτικές συγκεντρώσεις πήραν επί τέλους την εκδίκησή τους. Από τότε που κάθε μάζωξη ολίγων ατόμων ονομάστηκε συγκέντρωση, αρχής γενομένης από τις συνελεύσεις στα πανεπιστήμια δεκαετίες πριν και με αποκορύφωμα τα ξεσαλώματα καμιά «τριανταρέα» ατόμων στο κέντρο της Αθήνας με την ευλογίες των πρωτοδιδαξάντων , ε οι έντιμες αγωνιστικές συγκεντρώσεις αισθάνθηκαν ταπεινωμένες και θύμωσαν .

Αν θέλουν συγκέντρωση ας ναυλώσουν πούλμαν ,ας πληρώσουν οπαδούς επαγγελματίες ,ας κάνουν σκηνοθετικά τρικ . Εξ’ άλλου έχουμε βγει στη σύνταξη εδώ και χρόνια ,είπαν και απεσύρθησαν κλείνοντας την πορτα.Ηταν μία από καιρό αναμενόμενη απόσυρση.

-Η πολυδιαφημισμένη αντικατάσταση τους από τις κοινότητες του Διαδικτύου είναι προς το παρόν σε πρωτόγονο στάδιο .Οι πολιτικοί όλοι ανεξαιρέτως χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο σα να απευθύνονται σε κοινό με χαμηλή νοημοσύνη που αντί να διαβάζει περιοδικά ποικίλης ύλης αλληλογραφεί και φαντασιώνεται πολιτικά «κονέ» – Κάνουν προπαγάνδα ενώ χρησιμοποιούν ένα μέσο αμφίδρομο άκρως επικοινωνιακό .

Η θα κάψουν αυτή τη μοναδική δυνατότητα επικοινωνίας η θα καούν οι ίδιοι από την ασχετοσύνη και την βαρβαρότητα που τους διακρίνει. Η προπαγάνδα παίζει παιχνίδια βρώμικα που σκοπό έχουν τον έλεγχο των συνειδήσεων εχθρών και φίλων …

- Τα κόμματα και οι επικοινωνιακοί τους σύμβουλοι νομίζουν ότι αισθητική είναι τα ρούχα, οι χειραψίες, τα χαμογελά οι τηλεοπτικές πόζες …. Όλοι αυτοί λησμονούν ότι η τηλεόραση είναι ένα εργαλείο και ότι κάθε εργαλείο εξαρτάται από τον άνθρωπο που το χειρίζεται. Θεώρησαν ότι το τηλεοπτικό μέσο είναι μέσο επικοινωνίας άρα οι παρουσιαστές ειδήσεων και εκπομπών αποτελούν επικοινωνιακά πρότυπα. Ώθησαν λοιπόν τους πολιτικούς να συμπεριφέρονται σαν να συμμετέχουν σε τηλεοπτική εκπομπή σαν να είναι οι ίδιοι παρουσιαστές. Αγνόησαν την ειδοποιό διαφορα:Τον πολιτικό τον επιλέγεις τον τηλεάνθρωπο τον χαζεύεις . Ο τηλεοπτικός παρουσιαστής είναι ένας απλός εκφωνητής , ένα είδος υποβολέα που φαίνεται .Ούτε καν δημοσιογράφος. Μεταπράτης και διαχειριστής φημών είναι .

Οι πολιτικοί μεταλλάχτηκαν σε τηλεοπτικούς παρουσιαστές κι έγιναν αντιγραφείς αντιγράφων .Και το χειρότερο:

Η τηλεόραση έχει παύσει προ πολλού να είναι ενημερωτικό μέσο. Είναι ένα διακοσμητικό μέσο ψυχαγωγίας που απευθύνεται κυρίως σε μη παραγωγικές ομάδες .Οι πολιτικοί κατόρθωσαν να μεταλλαχθούν σε τηλεοπτικούς παρουσιαστές στην εποχή της παρακμής της τηλεόρασης. Προσέδωσαν στις εκλογές τηλεοπτική αισθητική κι εγκλωβιστήκαν στην οθόνη. Ο πολίτης αφού έπαιξε με το κοντρόλ έκλεισε ήχο και εικόνα.

Τιτίνα Χαλματζή