Στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι Προγραμματικές Δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Βουλή, στις 16 Οκτωβρίου 2009, θύμιζαν προεκλογική ομιλία προς άγρα ψήφων. Ηχηρές λέξεις, πομπώδεις εκφράσεις και μεγαλοστομίες, συχνά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο απόλυτος βερμπαλισμός! Όπου ο κ. Παπανδρέου ήταν συγκεκριμένος, απογοήτευσε, όπως στην περίπτωση της σύνταξης του ΟΓΑ που κατήγγειλα στο προηγούμενο άρθρο μου.Βέβαια η κεκτημένη ταχύτητα του αντιπολιτευτικού και προεκλογικού βερμπαλισμού δεν ανακόπτεται από τη μια στιγμή στην άλλη, και από αυτή την άποψη κατανοώ την αδυναμία του κ. Παπανδρέου να προσγειωθεί πια στην ωμή πραγματικότητα του νέου του ρόλου και ν’ αρθρώσει διαφορετικό λόγο. Ελπίζω να έλθει κι αυτό σιγά-σιγά. Προς το παρόν θα σταχυολογήσω τα λαμπρότερα βερμπαλιστικά “μαργαριτάρια”, για να διαλογιστούμε επ' αυτών, μπας και βγάλουμε συμπέρασμα. Πάμε λοιπόν για το σαφάρι του βερμπαλισμού και… αμαρτίαν ουκ έχω.
Περί “ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ” το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν!
--«Το μεγαλύτερο έλλειμμα όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αφορά στα χρήματα. Τα δημόσια οικονομικά μας είναι δυστυχώς μόνο ένα από τα βαριά συμπτώματα βαθύτερων προβλημάτων που έχει η χώρα μας. Μια πολυδιάστατη κρίση διακυβέρνησης, ηθικής, αξιών, θεσμών και εμπιστοσύνης. Αυτό είναι το έλλειμμα που έφερε την απαξίωση των πάντων.»
Όντως έτσι είναι! Μόνο που αυτό το έλλειμμα, που είναι συλλογική ευθύνη λαού και εξουσίας, έρχεται δυστυχώς από πολύ μακριά. Από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους...
--«Την απαξίωση της παιδείας και της δημόσιας υγείας, με την αναξιοκρατία και την κερδοσκοπία.»
Τα φροντιστήρια που απαξιώνουν τη δωρεάν Παιδεία πώς θα τα εξαλείψετε κ. Παπανδρέου; Τα φακελάκια πώς θα τα καταργήσετε; Μεγαλογιατρός χωρίς φακελάκι δε χειρουργεί. Πώς θα τους κόψετε αυτό το διαχρονικό και διακομματικό ελεεινό χούι; Δεν άκουσα κάτι συγκεκριμένο.
--«Την απαξίωση του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας.»
Με 30 ευρώ που δώσατε στο συνταξιούχο του ΟΓΑ νομίζετε ότι σώζεται η οικογένεια των γερόντων;
--«Την απαξίωση του περιβάλλοντος από την έλλειψη κάθε προστασίας.»
Θα γκρεμίσετε όλα τα αυθαίρετα που έχουν ήδη χτιστεί στα καμένα, κύριε Πρωθυπουργέ; Θα πρασινίσετε τα πρώην Αεροδρόμια του Ελληνικού, Ανατολικό και Δυτικό ; Ή θα τα "διανθίσετε" με μπόλικο τσιμέντο και σίδερο όπως είναι η παράδοση; Δεν είπατε τίποτα περί αυτού.
«Την απαξίωση της έννοιας της αλληλεγγύης προς τον πιο αδύναμο της κοινωνίας μας, το συνταξιούχο, το άτομο με αναπηρία, τον φτωχό που βυθίζεται χωρίς σωσίβιο από την πολιτεία, την απαξίωση της μικρομεσαίας επιχείρησης που ασφυκτιά από την έλλειψη ρευστότητας και το πνίξιμο της γραφειοκρατίας.»
Δείξτε πρώτα εσείς αλληλεγγύη προς το λαό καταργώντας, π.χ., όλα τα κρατικά αυτοκίνητα από βουλευτές, διευθυντές οργανισμών, κλπ. Δεν αρκεί απλά η μείωση του κυβισμού τους. Πλήρης κατάργηση χρειάζεται! Ο Ελληνικός λαός τους πληρώνει αρκετά ώστε να μπορούν από τον παχυλό μισθό τους ν’ αγοράσουν δικά τους αυτοκίνητα, όπως έκαναν και πριν, κι όπως κάνει και ο κάθε φτωχός μεροκαματιάρης.
«Την απαξίωση των δικαιωμάτων του εργαζομένου με την εκτεταμένη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.»
Η μαύρη εργασία, κύριε Παπανδρέου, θα υπάρχει, εφόσον συνεχίσουν να φτάνουν καραβάνια λαθρομεταναστών στη χώρα μας. Δεν είπατε τίποτα το συγκεκριμένο και χειροπιαστό στη Βουλή για νομιμοποίηση ή απέλασή τους. Το ξεχάσατε; Θυμάστε εκείνο το “ούτε ένας λαθρομετανάστης” που είχατε υποσχεθεί στις 11/6/2009, μετά τις Ευρωεκλογές; Επ’ ευκαιρία, γιατί πανηγύριζαν οι λαθρομετανάστες με την εκλογική σας νίκη; Δεν ξέρουν τι τους περιμένει; Προφανώς ούτε αυτοί είχαν πάρει στα σοβαρά τη δήλωσή σας, «Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση, στόχος 0% λαθρομετανάστες»...
«Την απαξίωση της ανθρωπιάς με φαινόμενα όπως τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου ενός Πακιστανού μετανάστη από την αστυνομία.»
Ώστε αυτό το μεμονωμένο θλιβερό περιστατικό υποδηλώνει σ' εσάς γενικευμένη απαξίωση της ανθρωπιάς; Κι αφού εμείς οι Έλληνες είμαστε τόσο "απάνθρωποι", τότε γιατί συνωστίζονται εδώ πλήθη λαθρομεταναστών και δε λένε να ξεκολλήσουν; Λυπάμαι, κύριε Παπανδρέου, για τον επικίνδυνο λαϊκισμό σας... Να σας θυμίσω, όμως, και την απαξίωση της ζωής των αστυνομικών, που όταν τους δολοφονούν άγρια κουκουλοφόροι, γαζώνοντάς τους με σφαίρες, δε διαμαρτύρεται ο "προοδευτικός" λαός και ούτε οργανώνονται συλλαλητήρια διαμαρτυρίας; Δεν έχουν αυτοί ψυχή; Δεν είναι κι αυτοί αδέλφια μας;
«Την απαξίωση των ίδιων των Σωμάτων Ασφαλείας, της δικαιοσύνης της δημόσιας διοίκησης από τον έντονο κομματισμό και παρεμβατισμό.»
Ουδεμία αναφορά έγινε στην απαξίωση των Σωμάτων Ασφαλείας από εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί, αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες. Δεν είναι άνθρωποι και οι αστυνομικοί; Δεν είναι σκληρά εργαζόμενοι και χαμηλά αμειβόμενοι σ’ ένα άχαρο και επικίνδυνο λειτούργημα; Δεν αξίζουν της ευγνωμοσύνης, του σεβασμού, της αγάπης, ή έστω της κατανόησής μας; Πόθεν πηγάζει όλο αυτό το μίσος και ο αντιαστυνομικός ρατσισμός, κύριε Πρόεδρε; Θα πάει μακριά αυτή η επικίνδυνη αντιαστυνομική υστερία;
«Την απαξίωση της ίδιας της πολιτικής από τη διαφθορά, την ατιμωρησία, την αδιαφάνεια.»
Ο Πρωθυπουργός “ξέχασε” να συμπεριλάβει στις Προγραμματικές Δηλώσεις και την κατάργηση νόμων που απαξιώνουν την πολιτική όπως ο Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών και Βουλευτικής ασυλίας.
«Την απαξίωση του πλούτου του ελληνικού λαού από την ιδιοποίηση και την πελατειακή σπατάλη.»
Ποιοι άραγε ιδιοποιούνται τον πλούτο του ελληνικού λαού; Μα προφανώς η regency, δηλαδή η κάθε μορφής εξουσία - πολιτική, οικονομική, δικαστική, ΜΜΕ - με τους χρυσοπληρωμένους λειτουργούς της. Το φαινόμενο είναι διαχρονικό, τόσο παλιό όσο και οι ανθρώπινες κοινωνίες, και δεν εξαλείφεται με αφορισμούς.
«Την απαξίωση του κύρους της χώρας μας στο εξωτερικό, στο διεθνές στερέωμα με την ηχηρή μας απουσία. »
Μόνη η φυσική παρουσία δεν εγγυάται την επανάκτηση του κύρους. Σημασία έχει το πώς θα πολιτευθείτε, κ. Παπανδρέου. Οι δημόσιες σχέσεις ενός ηγέτη δε λειτουργούν απαραίτητα προς το συμφέρον της χώρας του.
«Την απαξίωση ενός κράτους που υπακούει στα κελεύσματα των ισχυρών, αντί να προστατεύει τα δικαιώματα όλων. Κράτος που στέκεται απέναντι στον πολίτη, αντί να στέκεται δίπλα του.»
Το δίκιο του ισχυροτέρου ήταν πάντα ο κυρίαρχος άγραφος νόμος της ανθρώπινης ζούγκλας. Γνωρίζετε, κύριε Πρωθυπουργέ, τον τρόπο να μεταλλάξετε το ζωικό άνθρωπο σε πνευματικό άνθρωπο; Όχι βέβαια! Η πνευματικοποίηση του ανθρωποειδούς είναι μια ατομική εσωτερική διεργασία και δεν επιβάλλεται έξωθεν ούτε με νόμους ούτε με μαστίγιο. Προφανώς όλα αυτά που είπατε ότι απαξιώθηκαν πιστεύετε ότι συνέβησαν κατά την επί 5,5 έτη διακυβέρνηση της χώρας από την “επάρατη” Δεξιά, ενώ από την 5η Οκτωβρίου 2009 θα επανακτήσουν ως δια μαγείας την αξία τους! Θα κουνήσετε το μαγικό ραβδί και οι αξίες θα λάμψουν σε κάθε άτομο, οργανισμό και τομέα της δημόσιας ζωής. Ήταν, νομίζετε, θέμα κυβέρνησης η καθολική απαξίωση της χώρας. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν τόσο απλό, κύριε Παπανδρέου...
«Το πραγματικό δίλημμα σήμερα είναι εάν θα συνεχίσουμε την απαξίωση των πάντων ή θα χτίσουμε πάνω στα θετικά, θα χτίσουμε την Ελλάδα των αξιών, να τη βγάλουμε από το σημερινό αδιέξοδο και να δημιουργήσουμε μια κοινωνία αξιών, να κάνουμε συγκριτικό μας πλεονέκτημα μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, ανθρωπιάς, ισονομίας, ίσων ευκαιριών, να ζωντανέψουμε αξίες όπως της αυτονομίας, της πολιτικής, της λογοδοσίας, αποτελεσματικότητας και διαφάνειας στο κράτος, την τήρηση των νόμων, την αξιοκρατία, την συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων.»
Ελάτε τώρα να διαλογιστούμε στο άλλο εντυπωσιακό κομμάτι - αποθέωση του βερμπαλισμού. Πρόκειται για το σχέδιο του Πρωθυπουργού μας για την εκπαίδευση της απαίδευτης Παιδείας, πρώην “Εθνικής” και νυν “Δια βίου μάθησης”, επιβεβλημένης για απροσάρμοστους λαούς, όπως του λόγου μας.
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η παιδεία, η έρευνα, η τεχνολογία, η καινοτομία και η διά βίου εκπαίδευση είναι στον πυρήνα της αλλαγής αυτού του αναπτυξιακού μοντέλου. (…) Αλλά ποια παιδεία; Όχι αυτή που ισοπεδώνει με τη βαθμοθηρία, απαξιώνοντας την προσωπικότητα του κάθε παιδιού. Όχι αυτή που καλλιεργεί την απάθεια, την αποστήθιση και την αίσθηση αγγαρείας, αλλά αυτή που δίνει αξία στον κάθε νέο και κάθε νέα. Που αναδεικνύει την κρυμμένη αξία, το ταλέντο του καθενός. Που ανακαλύπτει και καλλιεργεί τις ικανότητες κάθε πολίτη. Που του εγγυάται τα εργαλεία και το κέφι για συμμετοχή. Που ξεκινά με την αρχή ότι κάθε άνθρωπος έχει δυνατότητες και ικανότητες. Δεν απορρίπτεται, δεν περιθωριοποιείται αλλά αξιοποιείται στο έπακρο. Κάθε πολίτης στη νέα εποχή είναι για εμάς χρήσιμος, πολύτιμος, άξιος. Το σχέδιό μας απαιτεί βέβαια ένα συνολικό και τολμηρό ποιοτικό άλμα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.»
Λοιπόν, έχουμε και λέμε, κι αν καταλάβατε κάτι είστε ιδιοφυΐες. Εγώ πάντως δεν είμαι. Από δω και στο εξής, με τη δια βίου μάθηση, καταργείται, που λέτε, η βαθμοθηρία που απαξίωνε την προσωπικότητα του παιδιού. Βρε την άτιμη! Δε θα χρειάζονται πια βαθμοί για να περνάει ο μαθητής από τη μια τάξη στην άλλη, διότι θα μπορεί να παραμένει στην ίδια τάξη και να μαθαίνει δια βίου. Θα υπάρχει Παιδεία που δίνει αξία στον κάθε νέο και τη νέα, ενώ με τους βαθμούς αξία έπαιρναν μόνο οι καλοί. Τώρα θα έχουν αξία όλοι: και αυτοί που κοιμούνται όρθιοι ή καθιστοί την ώρα του μαθήματος, και αυτοί που σπανίως πατάνε στην τάξη, και οι μπαχαλάκηδες, και οι καταληψίες. Όλοι μα όλοι είναι άξιοι! Βέβαια, όταν έλθει η ώρα για να διεκδικήσουν μια θέση στο Δημόσιο, οπότε θα πρέπει να υποστούν τις αυστηρές εξετάσεις του ΑΣΕΠ, δε θα έχουν όλοι την αξία τους. Εκεί η βαθμολόγηση δε θα απαξιώνει άραγε την προσωπικότητα του υποψηφίου, κύριε Παπανδρέου;
Με το νέο σύστημα Παιδείας, η αίσθηση αγγαρείας που είχαν οι ανεπίδεκτοι μαθητές θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας! Επίσης θα καταργηθεί αυτομάτως και η απάθεια. Μη με ρωτάτε πώς και γιατί διότι δεν γνωρίζω. Για αποστήθιση ούτε λόγος να γίνεται... Δε χρειάζεται να αποστηθίσεις ιστορία, π.χ., και να θυμάσαι τι γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου ή στις 25 Μαρτίου, αν και, έτσι κι αλλιώς, όπως πάμε κι αυτές θα καταργηθούν. Ούτε θα χρειάζεται ν’ αποστηθίσεις την προπαίδεια, π.χ., αφού υπάρχουν τα κομπιουτεράκια γι’ αυτές τις δουλειές.
Πάντως μου άρεσε αυτό που είπε, «ότι κάθε άνθρωπος έχει δυνατότητες και ικανότητες. Δεν απορρίπτεται, δεν περιθωριοποιείται αλλά αξιοποιείται στο έπακρο. Κάθε πολίτης στη νέα εποχή είναι για εμάς χρήσιμος, πολύτιμος, άξιος.»
Με άλλα λόγια και οι "δεξιοί", οι "ακροδεξιοί', ακόμη και οι "χρυσαυγίτες" είναι πολύτιμοι, άξιοι και χρήσιμοι, κύριε Παπανδρέου; Ή μήπως αυτοί δεν εντάσσονται στο “κάθε άνθρωπος” και εξαιρούνται διότι χαλάνε την "προοδευτική" σούπα; Απορίαν εκφράζω, ντε! Δεν είπατε να συμμετέχουμε; Εγώ, όπως βλέπετε, την προτροπή σας την πήρα πολύ σοβαρά. Εσείς, αυτά που μας λέτε, τα παίρνετε στα σοβαρά; Απομένει να μας πείσετε περί αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου