Αν στη γιάφκα ήταν κάποιοι άλλοι...

Kαι ενώ όλοι περιμέναμε την εξάρθρωση της περίφημης «Σέχτας», της οργάνωσης που από ότι φαίνεται «συνεχίζει» το «έργο» της 17Ν και του ΕΛΑ, τελικά, είχαμε συλλήψεις μίας άλλης οργάνωσης αριστερίστικων αποβρασμάτων, που αποκαλείται «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-Φράξια Μηδενιστών».

Παιδιά βορείων προαστίων, μαμόθρεφτα φλωράκια που δεν ξέρουν πως βγαίνει το μεροκάματο, μαθητές μεγάλων ιδιωτικών σχολείων, που όμως ξέρουν μία χαρά πώς να βάζουν βόμβες, όπως έκαναν με το σπίτι της Λούκας Κατσέλη, αλλά και του Παναγιώτη Χηνοφώτη πιο παλιά.

Αριστεριστές που καίγανε την Αθήνα τον Δεκέμβριο φορώντας τριμμένο τζίν, που όμως ήταν επώνυμο. Και που μετά τα σπασίματα, προφανώς πήγαιναν για μπύρα στην Κηφισιά ή στο Χαλάνδρι.
Αυτά τα ψευτομαγκάκια, που από τον Δεκέμβριο και μετά την είδαν την δουλειά λίγο Τσε, λίγο Βελουχιώτης, λίγο ΟΠΛΑ, και που μην έχοντας πως αλλιώς να εκφρασθούν, έφτιαξαν πυρήνες και ανέλαβαν δράση. Βολεμένα, με όλα έτοιμα στα χέρια τους, χωρίς ποτέ τους να έχουν κουραστεί, να έχουν στερηθεί, να έχουν ταλαιπωρηθεί για κάτι.

Και οι γονείς.. Έκπληκτοι μεγαλοαστοί.
Δηλώσεις του τύπου «δεν ήξερα», «ήταν καλό παιδί», «είχε ενδιαφέροντα», «Αποκλείεται να έχει σχέση με τέτοια πράγματα».
Μας περνούνε όλους να μην πω τι.
Με εκρηκτικές ύλες, και καλώδια οι τύποι, δεν έχουν σχέση με αυτά.
Επιστημονικές αναζητήσεις μωρέ είχαν τα παιδιά και ενδιαφέροντα.

Οι κάθε λογής αριστεριστές και αναρχικοί βρήκαν την ευκαιρία που ήθελαν να πραγματοποιήσουν μία επίδειξη δυνάμεως.
Δεν τους βγήκε όμως, περιορίστηκαν σε μικροεπεισόδια γιατί είναι και οι εκλογές στη μέση και το κόμμα τους, που αποτελούν συνιστώσα του, είναι στο όριο να μπει στην Βουλή.
Προσοχή λοιπόν σύντροφοι.

Θα απομονώσω όλα τα τεκταινόμενα από το μυαλό και την σκέψη μου.
Θα προσπαθήσω να βάλω μία παράμετρο μη πραγματική.
Θα αρνηθώ για λίγο την πραγματικότητα και θα βάλω στην θέση της την φαντασία, όπως έλεγε ο Μαρινέτι.

Αν οι συλληφθέντες ήταν κάποιοι άλλοι, δεν ήταν αυτοί που ήταν. Ίδιας ηλικίας, μπορεί λίγο μεγαλύτεροι.
Αν είχαν ξυρισμένο κεφάλι και μπουφάν με την ελληνική σημαία στο μπράτσο.
Αν κατέβαιναν σε συγκεντρώσεις για την Κύπρο και την Βόρεια Ήπειρο.
Αν την νεανική τους οργή και τον οίστρο τον διοχέτευαν σε άλλα πράγματα.
Αν δεν πήγαιναν στα Εξάρχεια, αλλά αλλού.
Αν η ιδεολογική τους θεώρηση και η όλη αντίληψη τους για τον κόσμο και την κοινωνία μας ήταν διαφορετική.
Αν γυμναζόντουσαν, αν τους άρεσαν οι πολεμικές τέχνες, η κολύμβηση, η ορειβασία.
Αν στα όσα διάβαζαν υπήρχε ο Δραγούμης, ο Συκουτρής, ο Καρυωτάκης, ο Έβολα. Αν δεν πήγαιναν στην πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά στην πορεία για τα Ίμια.
Αν δεν πέταγαν πέτρες στους αστυνομικούς, αλλά στην πρεσβεία της Τουρκίας ή του Ισραήλ.
Αν οι συλληφθέντες του Χαλανδρίου ήταν Εθνικιστές.
Αν ήταν εθνικιστές, τα κανάλια θα είχαν σύνδεση επί 24ωρου βάσεως με την γιάφκα.

Θα μιλούσαν συνεχώς για φασίστες και ναζί τρομοκράτες.
Οι συζητήσεις, τα πάνελ, οι Ζούγκλες, οι Λαζόπουλοι θα έδιναν ρεσιτάλ.
Ο πολιτικός κόσμος θα καταδίκαζε στο σύνολο του.
Και η αστυνομία, και όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, θα ήταν μια χαρά, γιατί έπιασαν τους «κακούς», έπιασαν τους φασίστες.
Οι Συριζαίοι θα υμνούσαν την Αντιτρομοκρατική!
Και βέβαια η ποινική αντιμετώπιση θα είχε να κάνει με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, και όχι όπως τώρα που τα αριστεριστάκια τα πάνε με τις διατάξεις για εγκληματική οργάνωση, σαφώς πιο χαλαρά.

Αν οι συλληφθέντες ήταν Εθνικιστές, δεν θα είχαμε διαδηλώσεις.
Ίσως να γινόταν μία πορεία.
Στην πορεία αυτή τα πάντα θα ήταν ήρεμα.
Δεν θα καταστρεφόντουσαν περιουσίες.
Δεν θα ακολουθούσαν έκτροπα, δεν θα καιγόντουσαν αστυνομικά τμήματα.
Θα είχαν συλληφθεί οι περιθωριακοί, οι φασίστες, οι περίεργοι
Και όλα θα σταματούσαν εκεί.
Γιατί έτσι είναι τα πράγματα.
Είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους.
Γιατί ίσως τελικά οι ανήκοντες σε αυτόν τον «χώρο», να μην έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι άλλο, όπως έλεγε ο ποιητής, πιο τρανό, και πιο μεγάλο..

Τάσος Δημητρακόπουλος