Εγκλωβισμένη στους προεκλογικούς λαϊκισμούς της η κυβέρνηση

Πληρώνει τους λαϊκισμούς της στο θέμα του ΟΛΠ η κυβέρνηση. Όταν ήταν στην αντιπολίτευση είχε αφήσει τα στελέχη της να μιλάνε για αναθεώρηση της σύμβασης με τους Κινέζους και να δεσμεύονται πως όταν κυβερνήσουν θα τ' αλλάξουν όλα.

Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν κι έχουν μείνει όλοι με τις… υποσχέσεις.

Οι συνδικαλιστές που απαιτούν υλοποίησή τους και η κυβέρνηση που δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Γιατί οι ρήτρες είναι μεγάλες και πολύ αυστηρές και φυσικά η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αφήνει περιθώρια για παρεκκλίσεις…

Έγκυροι πολιτικοί κύκλοι εκτιμούν ότι για το θέμα της απεργίας θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλία ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος θα πρέπει να καλέσει τους βουλευτές της Α΄ και Β΄ Περιφέρειας, τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, τον νομάρχη Γιάννη Μίχα, που είχε πρωτοστατήσει τότε στις κινητοποιήσεις για μη υπογραφή της συμφωνίας με την Cosco, και να τους πει να «βάλουν πλάτη» για να λήξει η απεργία.

Να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση είναι τόσο εξαρτημένη από τις προεκλογικές της υποσχέσεις που δεν έχει προσφύγει ούτε στα δικαστήρια για να κηρυχθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική, μια και στο διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλει δεν υπάρχει κανένα εργατικό αίτημα!

Αντίθετα αύριο αναμένεται η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων που άσκησε κατά των απεργών ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κων. Μίχαλος ζητώντας την άμεση αναστολή των κινητοποιήσεων.

Από την πλευρά των Κινέζων η θέση τους είναι σαφής και εκφράστηκε κατηγορηματικά από τον πρέσβη του Πεκίνου στην Αθήνα σε συναντήσεις που είχε με εκπροσώπους παραγωγικών τομέων: Είναι διατεθειμένοι να ξανασυζητήσουν ορισμένα σημεία της σύμβασης, αλλά αφού λήξει η απεργία και αναλάβουν το λιμάνι. Δηλαδή όταν αρχίσει να υλοποιείται η σύμβαση και να εφαρμόζονται οι όροι της.

Και κάτι ακόμα: Η Λούκα Κατσέλη έχει στήσει όλο το οικοδόμημα της υπόθεσης του λιμανιού στις διαπραγματεύσεις.
Αν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν τι θα γίνει;
Τι θα πει μετά στους εργαζόμενους;

Όσον αφορά το επιχείρημα που θέτει η υπουργός Οικονομίας, σύμφωνα με το οποίο επαναδιαπραγμάτευση είχε γίνει και με τη Χόχτιφ για το αεροδρόμιο των Σπάτων το 1993, έχουμε να πούμε πως οι δύο περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετικές.
Το αεροδρόμιο το 1993 ήταν... στα σπάργανα. Λειτούργησε το 2000 και 7 χρόνια πριν υπήρχε το περιθώριο να γίνουν πολλά.
Και επαναδιαπραγματεύσεις και προσπάθεια για μείωση του κόστους.
Και βέβαια τότε δεν υπήρχαν αντιδράσεις από τους εργαζόμενους.

Οπότε η περίπτωση του αεροδρομίου του '93 δεν έχει καμία σχέση ούτε συνάφεια με την τωρινή υπόθεση του λιμανιού.
Είναι ανόμοιες καταστάσεις και διαφορετικά μεγέθη.
Αν πιστεύει η κ. Κατσέλη πως μπορεί να γίνει στον ΟΛΠ αυτό που έγινε στα Σπάτα το '93 κάνει μεγάλο λάθος.
Και πολύ φοβόμαστε πως θα το βρει μπροστά της....