Το ΠαΣοΚ για Εθνική, ΟΤΕ και Ολυμπιακή.

Είναι κοινό μυστικό ότι πολλές δυνάμεις στο ΠΑΣΟΚ θα ήθελαν να ανατρέψουν πλήρως την πολιτική Σημίτη.

Μισούν τις αποκρατικοποιήσεις και θα ήθελαν έναν πιο αυξημένο ρόλο του κράτους στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι.

Ας μη θεωρούμε τυχαία τα όσα έχουν ήδη ειπωθεί για Εθνική, ΟΤΕ και Ολυμπιακή.

Στην περίπτωση της Εθνικής ήταν έντονη η αντίδραση της σημερινής αντιπολίτευσης όταν μειώθηκαν τα ποσοστά του δημοσίου, επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν στις μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου της τράπεζας.
Είναι δεδομένο ότι η βούληση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι να αυξηθεί το ποσοστό των ασφαλιστικών ταμείων στην Εθνική.
Αν δει κανείς το θέμα από την καθαρά επενδυτική του πλευρά, δεν μπορεί παρά να πει ότι μία τέτοια κίνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντί να έχουν τα ταμεία δομημένα προϊόντα, ας έχουν μετοχές μεγάλων εγχώριων τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν παρουσιάζεται έτσι ακριβώς. Αλλά ότι το κράτος θα αρχίζει να μοιράζει φθηνά δάνεια στον ελληνικό λαό μέσα από τις τράπεζες που θα ελέγχει.
Είναι ένα σαφές μήνυμα προς τους ξένους επενδυτές να πουλήσουν τις μετοχές τους, αφού σε μία τέτοια περίπτωση εκείνοι που θα φιγουράρουν πρώτοι στη λίστα των χαμένων θα είναι οι μέτοχοι των τραπεζών.

Στην περίπτωση του ΟΤΕ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.
Εκεί η «Ελληνική Δημοκρατία», όπως επισημαίνει η ίδια η Deutsche Telekom, καλείται να δείξει το βαθμό της αξιοπιστίας της.
Είναι σαφές από την πλευρά των Γερμανών ότι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν παραχωρήσεις, πόσο μάλλον όταν τις μετοχές του ΟΤΕ τις έχουν αγοράσει πανάκριβα.
Σε περίπτωση που η νέα κυβέρνηση δοκιμάσει μία μορφή μερικής «κοινωνικοποίησης», τότε οι ίδιες οι αγορές θα μας δώσουν την απάντησή τους και πιστέψτε το, δεν θα ακούγεται όμορφα στα αυτιά μας.

Στην Ολυμπιακή η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.
Το ΠαΣοΚ δεν τολμά να μιλήσει για πλήρη κρατικοποίηση, καθώς τα στελέχη του θα πρέπει να έχουν καλή μνήμη και να θυμούνται πως ακριβώς έφτασε ο Εθνικός μας Αερομεταφορέας σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Μιλάνε, λοιπόν, για ένα ποσοστό συμμετοχής.
Ένα ενδεχόμενο που από την άλλη πλευρά δεν το έχει απορρίψει η MIG.
Άλλωστε, ο μέτοχος μειοψηφίας παραμένει πάντοτε μέτοχος μειοψηφίας, είτε έχει το 1% είτε το 49%.

Όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια, πάντως, απαιτούν λεφτά.
Δίχως κεφάλαια δεν μπορεί κάποιος να αγοράσει μετοχές και συμμετοχές σε οποιαδήποτε εταιρεία, εκτός και αν το κάνει με πράξη... νομοθετικού περιεχομένου.
Λεφτά δεν υπάρχουν, εκείνο που υπάρχει είναι μόνο χρέη.
Κατά συνέπεια, από την ώρα που δεν μας περισσεύουν χρήματα, οποιαδήποτε κίνηση από αυτές που προαναφέραμε θα είναι μία κίνηση πολιτικού χαρακτήρα και ως τέτοια θα την εκλάβουν οι αγορές.
Και μη πιστέψετε ότι θα ανοίξουν σαμπάνιες στο Λονδίνο για να γιορτάσουν την ανακατάληψη επιχειρήσεων από το δημόσιο...

Θανάσης Μαυρίδης