Οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να επανεκλεγεί πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής
(Κύριο Άρθρο της εφημερίδας "Εθνικός Κήρυξ" Νέας Υόρκης, Σάββατο-Κυριακή 26-27 Σεπτεμβρίου 2009)
Η γενέτειρά μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο, ιστορικό σταυροδρόμι. Οι επιλογές της είναι δύο: ‘Η θα κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός ή θα κατρακυλήσει ως ένας άλλος Σίσυφος προς τον γκρεμό, στις παλιές αποτυχημένες πολιτικές που ευθύνονται για τη σημερινή της, όχι ευτυχή, κατάσταση. Η ουσιαστική διαφορά τη φορά αυτή είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για πειράματα. Ούτε και ένα δίχτυ ασφαλείας να την προστατεύσει και κυρίως να προστατεύσει τις αδύναμες οικονομικά τάξεις.
Για τους παραπάνω λόγους οι εκλογές αυτές είναι τόσο σημαντικές. Γι’ αυτό και προτείνουμε την επανεκλογή του κ. Κώστα Καραμανλή.
(Κύριο Άρθρο της εφημερίδας "Εθνικός Κήρυξ" Νέας Υόρκης, Σάββατο-Κυριακή 26-27 Σεπτεμβρίου 2009)
Η γενέτειρά μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο, ιστορικό σταυροδρόμι. Οι επιλογές της είναι δύο: ‘Η θα κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός ή θα κατρακυλήσει ως ένας άλλος Σίσυφος προς τον γκρεμό, στις παλιές αποτυχημένες πολιτικές που ευθύνονται για τη σημερινή της, όχι ευτυχή, κατάσταση. Η ουσιαστική διαφορά τη φορά αυτή είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για πειράματα. Ούτε και ένα δίχτυ ασφαλείας να την προστατεύσει και κυρίως να προστατεύσει τις αδύναμες οικονομικά τάξεις.
Για τους παραπάνω λόγους οι εκλογές αυτές είναι τόσο σημαντικές. Γι’ αυτό και προτείνουμε την επανεκλογή του κ. Κώστα Καραμανλή.
Τα ερωτήματα που ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει, αν πρόκειται να βγάλει μια ορθολογιστική απόφαση, είναι:
1. Συμφέρει την Ελλάδα, το Έθνος, να επανεκλεγεί ο κ. Κώστας Καραμανλής; Και αν ναι, γιατί συμφέρει; Του αξίζει μια ακόμα ευκαιρία; Κι αν ναι, του έγινε το πάθημα μάθημα; Και ίσως το σημαντικότερο από όλα τα ερωτήματα: Αλλάζει κανείς τον στρατηγό στη μέση της μάχης;
2. Μήπως πρέπει να πειραματιστεί ο ελληνικός λαός με έναν αδοκίμαστο πολιτικό, όπως τον Γιώργο Παπανδρέου; Κι αν οι γενικότητες που προβάλλει ως θεωρίες, κι αν οι υποσχέσεις του προς τον δοκιμαζόμενο λαό, εν μέσω της οικονομικής κρίσης και με βάση τα εξαιρετικά δυσάρεστα οικονομικά δεδομένα της χώρας, αποδειχθούν είτε ανεφάρμοστες είτε σοβαρά επιζήμιες, τότε τι γίνεται; Ποιος θα πληρώσει το τίμημα;
Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που θα κληθεί σε μια μόνο εβδομάδα από τώρα να απαντήσει ο Έλληνας πολίτης. Και δυστυχώς, εμείς οι απόδημοι, ενώ έχουμε την υποχρέωση να αγωνιούμε για τη χώρα δεν έχουμε το δικαίωμα να επηρεάσουμε την πορεία της με την ψήφο μας παρά μόνο διά μέσω των συγγενών και φίλων μας που ζουν στην Ελλάδα.
Αγαπητέ αναγνώστη,
Η εφημερίδα τούτη έχει βαθιά την αίσθηση του ρόλου και της ευθύνης της έναντι των αναγνωστών της και του Έθνους μας. Αισθάνεται γι’ αυτό πως είναι χρέος της να πάρει θέση στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, αισθάνεται πως έχει χρέος να εξηγήσει στους αναγνώστες της ποιος πολιτικός πιστεύει πως εξυπηρετεί καλύτερα το συμφέρον της γενέτειράς μας και του Έθνους σ’ αυτή τη δύσκολη χρονική συγκυρία και γιατί.
Ο αναγνώστης μας ασφαλώς θα πρόσεξε ότι όσον αφορά τη δημοσιογραφική κάλυψη αυτή είναι, και θα παραμείνει, αντικειμενική, ουδέτερη.
Ο «Ε.Κ.» προστατεύει ως κόρη οφθαλμού το διαχωρισμό της είδησης από τη γνώμη, από το επίσημο βήμα του κύριου άρθρου της εφημερίδας, όπως πράττουν οι μεγάλες εφημερίδες της Δύσης.
Τα λάθη του Καραμανλή
Ο κ. Καραμανλής διέπραξε, αναμφίβολα, αρκετά λάθη στα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Γι’ αυτό και κινδυνεύει να μην επανεκλεγεί. Τα λάθη του -φαινομενικά ή πραγματικά- και όχι η υπεροχή του κ. Παπανδρέου είναι αυτά που απειλούν τη θέση του.
Ο κ. Καραμανλής δεν έδειξε την απαιτούμενη από τον λαό αποφασιστικότητα σε μια σειρά από θέματα. Κυρίως δεν αντέδρασε έγκαιρα στις καταγγελίες για διαφθορά στενών συνεργατών του.
Βέβαια, ενώ η συγχορδία αντιπολίτευσης - ΜΜΕ έσκιζε τα ιμάτιά της για τον άμεσο αποκεφαλισμό των καταγγελλομένων, λίγοι είχαν την ψυχραιμία να σκεφτούν ότι το «άρον - άρον σταύρωσον αυτόν», χωρίς την απαιτούμενη έρευνα και την προσκόμιση στοιχείων θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρωδία της Δικαιοσύνης. Αλλά αυτά χάνονται στο θόρυβο και τη σκόνη της πολιτικής μάχης.
Εν ολίγοις -κι αυτό είναι το κρίσιμο σημείο- ο κ. Καραμανλής δεν κυβέρνησε με το γνωστό μας αυταρχικό τρόπο που το πρωθυπουργοκεντρικό Σύνταγμα της χώρας και η πρακτική των προηγούμενων συναδέλφων του -με κορυφαίο τον Ανδρέα Παπανδρέου- μας είχαν συνηθίσει, τότε π.χ. που υπουργοί παύονταν ενώ βρίσκονταν εν πτήσει.
Αντίθετα, έδωσε έναν ευρωπαϊκό ή και έναν αμερικανικό τόνο στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, παραχώρησε δηλαδή ουσιαστική εξουσία στους υπουργούς και στους στενούς του συνεργάτες, στους κυβερνητικούς τομείς που τους είχε εμπιστευτεί.
Δυστυχώς, φαίνεται, ότι μερικοί από αυτούς καταχράστηκαν την εξουσία, και εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξε, με αποτέλεσμα κι αυτοί να απαξιωθούν, αλλά και να ζημιώσουν εκείνον και φυσικά και τη χώρα.
Οικονομική κρίση
Η διεθνής οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτη την Ελλάδα. Οι δυο βασικές της βιομηχανίες, ο Τουρισμός και η Ναυτιλία, καθώς και τα εμβάσματα των μεταναστών, μειώθηκαν σημαντικά.
Όμως, το εξωτερικό χρέος είχε φτάσει σε πρωτοφανή για τη χώρα επίπεδα -η Ελλάδα δαπανάει 12 δισ. ευρώ τον χρόνο σε τόκους για το εξωτερικό της χρέος- και το έλλειμμα ξεπέρασε το 6% προκαλώντας την ωμή παρέμβαση του Ευρωπαίου επιτρόπου Αλμούνια, ενώ η ανάπτυξη έφθασε σχεδόν σε μηδενικό σημείο.
Εν τω μεταξύ, η πλειοψηφία της κυβέρνησης Καραμανλή στη Βουλή ήταν η ισχνότερη δυνατή (151), χωρίς καμιά δυνατότητα για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων.
Παράλληλα, ο κ. Παπανδρέου προανήγγειλε τη διεξαγωγή εκλογών το Μάρτιο, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρα, η χώρα θα έμπαινε σε μια άκρως επιζήμια, μακρά προεκλογική περίοδο εν μέσω της δεδομένης οικονομικής καταστάσεως και της διεθνής οικονομικής κρίσης.
Οι τηλεμαχίες
Πιστεύουμε ότι οι τηλεμαχίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αποκρυστάλλωση της γνώμης του λαού για τους δυο βασικούς υποψηφίους, δίνοντας σαφή υπεροχή στον κ. Καραμανλή. Και ασφαλώς οι εκλογές στους δυο αυτούς ηγέτες επικεντρώνονται.
Η διαφορά μεταξύ τους, η διαφορά στη φιλοσοφία διακυβέρνησης της χώρας, η διαφορά τους στην πολιτική για την έξοδο από την κρίση, όπως διαπιστώθηκε και από τις τηλεμαχίες είναι μεγάλη.
Δυο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται:
Ο κόσμος του μέλλοντος, αυτός του κ. Καραμανλή, και
ο κόσμος του παρελθόντος, του κ. Παπανδρέου.
Ο κ. Καραμανλής παρουσιάζει τη σκληρή πραγματικότητα στον λαό με τρόπο που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Ότι, δηλαδή, ο συνδυασμός ελλείμματος -πάνω από 6%- σε συνδυασμό με το υπέρογκο εξωτερικό χρέος -280 δισ. ευρώ- πνίγει κυριολεκτικά τη χώρα, την οδηγεί στην παρακμή. Ότι η οικονομική αυτή κατάσταση, που ως γνωστόν ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 σε συνδυασμό με τη διεθνή οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει τα οικονομικά της χώρας στο απροχώρητο.
Ο κ. Καραμανλής προτείνει την αντιμετώπιση της κατάστασης τώρα, που σημαίνει ότι τα επόμενα δυο χρόνια θα είναι δύσκολα. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να μπει η χώρα σε μια δυναμική τροχιά ανάπτυξης.
Οσον αφορά την εξωτερική πολιτική των δυο αντιπάλων, οι διαφορές τους, επί της ουσίας, είναι σχεδόν ασήμαντες. Κι αυτό αποτελεί μια πολύ μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού λαού.
Από την άλλη μεριά, ο κ. Παπανδρέου προσφέρει μια ακόμα δόση από το ίδιο, το δοκιμασμένο και αποτυχημένο παρελθόν. Αυτό που έφερε εν πολλοίς τη χώρα στο σημερινό σημείο. Υπόσχεται νέες παροχές, νέες προσλήψεις κ.λπ., νέα ανακατανομή του πλούτου -δεν τα έχουμε όλα αυτά ακούσει στο παρελθόν;- χωρίς να δίνει μια πειστική εξήγηση πού θα βρει τα χρήματα, γιατί φυσικά δεν υπάρχει καμία απάντηση. Μιλά για τη δαπάνη 2-3 δισ. ευρώ για την αναθέρμανση της οικονομίας αλά Αμερική. Όμως, οι οικονομίες αυτές έχουν βιομηχανική βάση, δεν στηρίζονται σε τρίτους παράγοντες, όπως ο Τουρισμός, η Ναυτιλία, και το μεταναστευτικό συνάλλαγμα.
Ο αναγνώστης μας ασφαλώς θα πρόσεξε ότι όσον αφορά τη δημοσιογραφική κάλυψη αυτή είναι, και θα παραμείνει, αντικειμενική, ουδέτερη.
Ο «Ε.Κ.» προστατεύει ως κόρη οφθαλμού το διαχωρισμό της είδησης από τη γνώμη, από το επίσημο βήμα του κύριου άρθρου της εφημερίδας, όπως πράττουν οι μεγάλες εφημερίδες της Δύσης.
Τα λάθη του Καραμανλή
Ο κ. Καραμανλής διέπραξε, αναμφίβολα, αρκετά λάθη στα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Γι’ αυτό και κινδυνεύει να μην επανεκλεγεί. Τα λάθη του -φαινομενικά ή πραγματικά- και όχι η υπεροχή του κ. Παπανδρέου είναι αυτά που απειλούν τη θέση του.
Ο κ. Καραμανλής δεν έδειξε την απαιτούμενη από τον λαό αποφασιστικότητα σε μια σειρά από θέματα. Κυρίως δεν αντέδρασε έγκαιρα στις καταγγελίες για διαφθορά στενών συνεργατών του.
Βέβαια, ενώ η συγχορδία αντιπολίτευσης - ΜΜΕ έσκιζε τα ιμάτιά της για τον άμεσο αποκεφαλισμό των καταγγελλομένων, λίγοι είχαν την ψυχραιμία να σκεφτούν ότι το «άρον - άρον σταύρωσον αυτόν», χωρίς την απαιτούμενη έρευνα και την προσκόμιση στοιχείων θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρωδία της Δικαιοσύνης. Αλλά αυτά χάνονται στο θόρυβο και τη σκόνη της πολιτικής μάχης.
Εν ολίγοις -κι αυτό είναι το κρίσιμο σημείο- ο κ. Καραμανλής δεν κυβέρνησε με το γνωστό μας αυταρχικό τρόπο που το πρωθυπουργοκεντρικό Σύνταγμα της χώρας και η πρακτική των προηγούμενων συναδέλφων του -με κορυφαίο τον Ανδρέα Παπανδρέου- μας είχαν συνηθίσει, τότε π.χ. που υπουργοί παύονταν ενώ βρίσκονταν εν πτήσει.
Αντίθετα, έδωσε έναν ευρωπαϊκό ή και έναν αμερικανικό τόνο στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, παραχώρησε δηλαδή ουσιαστική εξουσία στους υπουργούς και στους στενούς του συνεργάτες, στους κυβερνητικούς τομείς που τους είχε εμπιστευτεί.
Δυστυχώς, φαίνεται, ότι μερικοί από αυτούς καταχράστηκαν την εξουσία, και εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξε, με αποτέλεσμα κι αυτοί να απαξιωθούν, αλλά και να ζημιώσουν εκείνον και φυσικά και τη χώρα.
Οικονομική κρίση
Η διεθνής οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτη την Ελλάδα. Οι δυο βασικές της βιομηχανίες, ο Τουρισμός και η Ναυτιλία, καθώς και τα εμβάσματα των μεταναστών, μειώθηκαν σημαντικά.
Όμως, το εξωτερικό χρέος είχε φτάσει σε πρωτοφανή για τη χώρα επίπεδα -η Ελλάδα δαπανάει 12 δισ. ευρώ τον χρόνο σε τόκους για το εξωτερικό της χρέος- και το έλλειμμα ξεπέρασε το 6% προκαλώντας την ωμή παρέμβαση του Ευρωπαίου επιτρόπου Αλμούνια, ενώ η ανάπτυξη έφθασε σχεδόν σε μηδενικό σημείο.
Εν τω μεταξύ, η πλειοψηφία της κυβέρνησης Καραμανλή στη Βουλή ήταν η ισχνότερη δυνατή (151), χωρίς καμιά δυνατότητα για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων.
Παράλληλα, ο κ. Παπανδρέου προανήγγειλε τη διεξαγωγή εκλογών το Μάρτιο, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρα, η χώρα θα έμπαινε σε μια άκρως επιζήμια, μακρά προεκλογική περίοδο εν μέσω της δεδομένης οικονομικής καταστάσεως και της διεθνής οικονομικής κρίσης.
Οι τηλεμαχίες
Πιστεύουμε ότι οι τηλεμαχίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αποκρυστάλλωση της γνώμης του λαού για τους δυο βασικούς υποψηφίους, δίνοντας σαφή υπεροχή στον κ. Καραμανλή. Και ασφαλώς οι εκλογές στους δυο αυτούς ηγέτες επικεντρώνονται.
Η διαφορά μεταξύ τους, η διαφορά στη φιλοσοφία διακυβέρνησης της χώρας, η διαφορά τους στην πολιτική για την έξοδο από την κρίση, όπως διαπιστώθηκε και από τις τηλεμαχίες είναι μεγάλη.
Δυο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται:
Ο κόσμος του μέλλοντος, αυτός του κ. Καραμανλή, και
ο κόσμος του παρελθόντος, του κ. Παπανδρέου.
Ο κ. Καραμανλής παρουσιάζει τη σκληρή πραγματικότητα στον λαό με τρόπο που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Ότι, δηλαδή, ο συνδυασμός ελλείμματος -πάνω από 6%- σε συνδυασμό με το υπέρογκο εξωτερικό χρέος -280 δισ. ευρώ- πνίγει κυριολεκτικά τη χώρα, την οδηγεί στην παρακμή. Ότι η οικονομική αυτή κατάσταση, που ως γνωστόν ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 σε συνδυασμό με τη διεθνή οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει τα οικονομικά της χώρας στο απροχώρητο.
Ο κ. Καραμανλής προτείνει την αντιμετώπιση της κατάστασης τώρα, που σημαίνει ότι τα επόμενα δυο χρόνια θα είναι δύσκολα. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να μπει η χώρα σε μια δυναμική τροχιά ανάπτυξης.
Οσον αφορά την εξωτερική πολιτική των δυο αντιπάλων, οι διαφορές τους, επί της ουσίας, είναι σχεδόν ασήμαντες. Κι αυτό αποτελεί μια πολύ μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού λαού.
Από την άλλη μεριά, ο κ. Παπανδρέου προσφέρει μια ακόμα δόση από το ίδιο, το δοκιμασμένο και αποτυχημένο παρελθόν. Αυτό που έφερε εν πολλοίς τη χώρα στο σημερινό σημείο. Υπόσχεται νέες παροχές, νέες προσλήψεις κ.λπ., νέα ανακατανομή του πλούτου -δεν τα έχουμε όλα αυτά ακούσει στο παρελθόν;- χωρίς να δίνει μια πειστική εξήγηση πού θα βρει τα χρήματα, γιατί φυσικά δεν υπάρχει καμία απάντηση. Μιλά για τη δαπάνη 2-3 δισ. ευρώ για την αναθέρμανση της οικονομίας αλά Αμερική. Όμως, οι οικονομίες αυτές έχουν βιομηχανική βάση, δεν στηρίζονται σε τρίτους παράγοντες, όπως ο Τουρισμός, η Ναυτιλία, και το μεταναστευτικό συνάλλαγμα.
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα αν συμφέρει τη χώρα και το Έθνος να επανεκλεγεί ο Καραμανλής, αν αξίζει μιας ακόμα ευκαιρίας, η απάντηση πιστεύουμε πως είναι ναι.
Ας ανακεφαλαιώσουμε, όμως, σημειώνοντας τους λόγους για τους οποίους πιστεύουμε ότι πρέπει να επανεκλεγεί ο κ. Κώστας Καραμανλής:
1. Δεν αλλάζεις στρατηγό στη μέση της μάχης. Εν μέσω οικονομικής κρίσης δεν κάνεις πειράματα.
2. Φαίνεται να έγινε στον κ. Καραμανλή μάθημα το πάθημά του. Απόδειξη το ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έβαλε τον κ. Έβερτ στην 12η θέση.
3. Το σχέδιο του κ. Καραμανλή είναι το σχέδιο του μέλλοντος. Τώρα είναι η ώρα να κάνει η Ελλάδα τις τομές, τις ρήξεις με το παρελθόν, να βγει από τη μιζέρια και την πορεία προς την παρακμή σε όλους τους τομείς, οικονομικούς και ηθικούς, για να μπορέσουν οι νέες γενιές να βρουν και πάλι τη χαμένη ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος.
4. Ο κ. Παπανδρέου εκπροσωπεί το αποτυχημένο παρελθόν. Η χώρα δεν μπορεί να οπισθοδρομήσει για μια ακόμα φορά, σε αποτυχημένες συνταγές, που προσωρινή μόνο ανακούφιση φέρνουν σε κάποιες κοινωνικές τάξεις και μετά πάλι τις ρίχνει στην απόγνωση. Οι ομιλίες του κ. Παπανδρέου δεν περιέχουν κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο για έξοδο από την κρίση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι υποσχέσεις του θα μείνουν ανεκπλήρωτες.
5. Κατανοούμε τη μαγεία που ασκούν οι σειρήνες της υπόσχεσης στους κουρασμένους ταξιδιώτες. Οι υποσχέσεις για παροχές στον άνθρωπο που δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα ακούγονται πολύ πιο γλυκές από την πρόσκληση σε θυσίες για ένα καλύτερο μέλλον αργότερα.
Κι όμως, ο δρόμος του κ. Καραμανλή είναι ο μόνος υπεύθυνος δρόμος. Και ο κ. Καραμανλής είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Πρέπει να του δοθεί μια ακόμα ευκαιρία. Το αξίζει εκείνος, μα κυρίως η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου