Οι ρήξεις που δεν έγιναν εκδικούνται...!

Μερικές πρώτες παρατηρήσεις για την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να κηρύξει πρόωρες εκλογές:

Αναζητά τη συναίνεση κι αυτό είναι θεμιτό και κατανοητό. Αλλά οφείλει να γνωρίζει ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ με συναίνεση όλων. Κατά κανόνα έγιναν με σφοδρή αντιπαράθεση, ιδιαίτερα σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού.
Κι όσο πιο κρίσιμες και λυτρωτικές ήταν για την κοινωνία οι μεταρρυθμίσεις, τόσο πιο δραματικές αντιπαραθέσεις πυροδότησαν.
Συνεπώς μεγάλες μεταρρυθμίσεις με ανώδυνες «συναινέσεις» δεν γίνονται. Αν αυτό δεν το γνώριζε ο Πρωθυπουργός, κακώς. Αν το κατάλαβε αργά, επίσης κακώς. Αν αποφάσισε να κάνει ρήξεις, αφού πάρει νέα «νωπή εντολή», αυτό έχει λογική. Διάλεξε, βέβαια, τη χειρότερη στιγμή, αλλά αν ξεκαθαρίσει τι θέλει να κάνει, έχει κάποιες ελπίδες. Όχι μεγάλες, ασφαλώς. Ούτε αμελητέες, ωστόσο…

Αλλά πρέπει να πείσει ότι θα αποτολμήσει τις ρήξεις. Η κοινωνία ποτέ δεν ήταν ωριμότερη για μεταρρυθμίσεις. Κι αν του καταλογίζει κάτι δεν είναι αυτά που έκανε (κι ας τσιρίζουν τα κανάλια). Η κοινωνία του καταλογίζει, κυρίως, αυτά που δεν έκανε, ενώ θα μπορούσε. Κι εδώ πρέπει να την μεταπείσει.

Μέχρι τώρα δεν είχε στρατηγική: στην πρώτη τετραετία έχασε χρόνο με «ήπιες προσαρμογές», όταν διέθετε εντολή (κι είχε περιθώρια) για πολύ πιο τολμηρά πράγματα.
Και δεν είχε ισχυρό αντίπαλο απέναντί του.
Ενώ βόλευε κι η διεθνής (ανοδική) οικονομική συγκυρία…


* Δύο μείζονα σφάλματα στρατηγικού χαρακτήρα:

Δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο πριν τις εκλογές του 2007.
Έτσι, στις 16 Σεπτεμβρίου της χρονιάς εκείνης βρέθηκε με άνετη και καθαρή νίκη, αλλά με ισχνή πλειοψηφία (λόγω του νέου εκλογικού νόμου Σκανδαλίδη που ίσχυσε τότε για πρώτη φορά). Και δεν είχε πια τη δυνατότητα να πάει σε νέες εκλογές και να κερδίσει άνετη αυτοδυναμία. Άλλαξε τον εκλογικό νόμο μετά τις εκλογές!
Κι ο νέος, κατά τη συνταγματική επιταγή, θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές…
Ένα ολόκληρο χρόνο μετά τις εκλογές του 2007 είχε υπεροχή στις δημοσκοπήσεις, αλλά να δεν μπορούσε να πάει σε εκλογές και να λύσει τα χέρια του.
Μετά το φθινόπωρο του 2008 είχε ξεσπάσει η διεθνής κρίση κι είχε χάσει πια την υπεροχή στις δημοσκοπήσεις.
Αν τον ενδιέφεραν οι ρήξεις, όφειλε εκ των προτέρων να κρατά τα χέρια του λυμένα. Δεν το έκανε…


* Δεύτερο σφάλμα ήταν ο χειρισμός του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού.

Επρόκειτο για ζήτημα μεγάλης συμβολικής σημασίας για ολόκληρη την κοινωνία. Ξεσηκώθηκαν εναντίον του βιβλίου της κα. Ρεπούση οι πάντες, απʼ όλους τους πολιτικούς χώρους. Προεξάρχοντος του κ. Καρατζαφέρη, που ήταν τότε ακόμα εξωκοινοβουλευτικός. Δεν το απέσυρε εγκαίρως.
Η υπόθεση του βιβλίου Ιστορίας, έφερε κάτι λιγότερο από μια ποσοστιαία μονάδα στο ΛΑΟΣ, το οποίο ξεπέρασε το όριο του 3% και μπήκε στη Βουλή…

Πρώτα η ΝΔ «έφτιαξε» το ΛΑΟΣ με την επιμονή (Γιαννάκου) στο βιβλίο, ύστερα κατάργησε το βιβλίο (μετά τις εκλογές) κι ύστερα κατήγγειλε το ΛΑΟΣ ως «ακραίο» (αφού «το ʼφτιαξε» κοινοβουλευτικό κόμμα).


* Ένα τελευταίο στρατηγικό σφάλμα είναι ότι μετά τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη δεν κατήργησαν το «άσυλο»

- δηλαδή, τη μοναδική στον κόσμο ασυλία κακουργηματικών πράξεων μέσα στα Πανεπιστήμια.
Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Παρά το γεγονός ότι αυτό πλέον επιθυμεί πάνω από το 70% της κοινής γνώμης.
Τι παραπάνω συναίνεση ήθελαν, άραγε;

* Και μετά την χρηματο-οικονομική κρίση, μαζί με την στήριξη που προσέφερε η κυβέρνηση στη ρευστότητα των τραπεζών (όπως έκαναν, άλλωστε, όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις) δεν φρόντισε σε αντιστάθμισμα να τις υποχρεώσει να μειωσουν τις δόσεις των δανείων. Για να φτάσει η μείωση των ευρω-επιτοκίων στον δανειολήπτη.
Με αποτέλεσμα σήμερα να βγάζουν οι τράπεζες «υπερκέρδη» μέσα στην κρίση, ενώ η υπόλοιπη οικονομία βουλιάζει σε ύφεση. Μόνο η κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το παντοδύναμο τραπεζικό καρτέλ - κι όμως ούτε που το διανοείται.

Η ΝΔ είχε ευκαιρίες να κάνει σοβαρές ρήξεις. Δεν τις έκανε…
Είχε σε πολλές περιπτώσεις τη συναίνεση της κοινωνίας. Και την αγνόησε….
Έφτιαξε» τον Καρατζαφέρη κι ύστερα προσπάθησε να τον «απομονώσει» επιταχύνοντας τις διαρροές προς τα δεξιά της.
Κυνήγησε το φάντασμα του «μεσαίου χώρου» ενώ η κοινωνία μετακινείται προς τα δεξιά (σε όλη την Ευρώπη - και στην Ελλάδα), κι ενώ το βασικό πρόβλημα της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας από πέρσι το φθινόπωρο είναι η αποσυσπείρωση των δικών της ψηφοφόρων.

Μπορεί να διορθώσει όλα αυτά τα σφάλματα μέσα σε ένα μήνα;

Αν δείξει ότι εννοεί τις μεταρρυθμίσεις που υπόσχεται (ξανά) κι ότι είναι διατεθειμένη να κάνει τις ρήξεις (που δεν αποτολμούσε ως τώρα), ίσως να μπορεί ακόμα…
Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου ουδέποτε το εμπιστεύθηκε ο κόσμος.
Και τη ΝΔ του Καραμανλή που την εμπιστεύθηκαν, αλλά απογοητεύθηκαν, θέλουν να τη δουν να αλλάζει.
Δεν θα είναι εύκολο να τους πείσει γιʼ αυτό. Αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο…

Ν.Ζ.