Η πυρόσβεση αποτελεί αρμοδιότητα τηλεπαρουσιαστών!

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου η φωτιά θεωρείται τηλεοπτικό θέαμα. Ισως επειδή είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου η πυρόσβεση αποτελεί αρμοδιότητα τηλεπαρουσιαστών, δημάρχων και πολιτικών αρχηγών. Ισως επειδή σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο ο συντονισμός των πυροσβεστικών δυνάμεων δεν ασκείται από αλαφιασμένους ιδιώτες μέσω τηλεφωνημάτων σε τηλεοπτικούς σταθμούς.

Εφέτος το καλοκαίρι κάηκε μεγάλο μέρος της Ισπανίας. Της Νότιας Γαλλίας. Της Νότιας Ιταλίας- με νεκρούς, παρακαλώ... Αυτές τις ημέρες έχουν ξεσπάσει αναρίθμητες πυρκαϊές σε ολόκληρα τα Βαλκάνια. Πουθενά, όμως, ο αντίστοιχος Καρατζαφέρης δεν κόβει βόλτες στο Επιχειρησιακό Κέντρο της αντίστοιχης Πυροσβεστικής, ούτε διαγκωνίζονται πάσης φύσεως παρατρεχάμενοι για μερικά λεπτά αγανακτισμένης δημοσιότητας.

Στις δύσκολες στιγμές μιας χώρας, η αυτοσυγκράτηση, η ψυχραιμία, η σοβαρότητα, η πειθαρχία, η συλλογικότητα αποτελούν ανεκτίμητα δημόσια αγαθά. Στη χώρα μας, δυστυχώς, αποδεικνύονται είδη σε ανεπάρκεια. Ακόμη και το πιο τραγικό γεγονός, η πιο δραματική κατάσταση, εκλαμβάνεται ως ευκαιρία προσωπικής προβολής, ατομικής χρήσης και εμπορικής εκμετάλλευσης.

Ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν ξέρω τι βοήθεια προσέφεραν στην αντιμετώπιση της θεομηνίας όλοι οι «τοπικοί παράγοντες» που βρήκαν ευκαιρία να εκφράσουν την οργή ή το ενδιαφέρον τους. Και ούτε ξέρω τι νόημα έχει να μπλέκονται στα πόδια των πυροσβεστών ο Πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί.

Υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου ή η Παπαρήγα έχουν να συνεισφέρουν το παραμικρό στην αντιμετώπιση μιας καταστρεπτικής πυρκαϊάς; Ή μήπως υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι οι πολιτικοί μας οφείλουν να εκτελούν καθήκοντα πύραρχου;

Ασφαλώς όχι. Απλώς παρασύρονται στο νταβαντούρι για να δείξουν ότι κάνουν κάτι. Τρέχουν να πάρουν μέρος στα γεγονότα, παρ΄ όλο που δεν έχουν τίποτα να προσκομίσουν. Και από τους οποίους, ούτως ή άλλως, ουδείς περιμένει το παραμικρό. Φοβούνται απλώς ότι αν δεν συμμετάσχουν στη γενική υστερία, θα τους ζητήσουν τον λόγο οι διοργανωτές της.

Είμαι βέβαιος, αντιθέτως, ότι ο Μπερλουσκόνι, ο Σαρκοζί και ο Θαπατέρο παρακολούθησαν τις δικές τους πυρκαϊές από μακριά. Χωρίς να σημαίνει ότι ενδιαφέρθηκαν λιγότερο για τη μοίρα των συμπολιτών τους. Είπαμε, όμως, άλλα ήθη. Εκεί τη δημόσια ατζέντα την ορίζουν οι πολιτικοί, όχι οι φωνές... Και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις φυσικές καταστροφές με δέος και μέτρο, όχι με υστερία. Ο Ουμπέρτο Εκο έλεγε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Ξέχασε, όμως, να υπολογίσει ότι οι τηλεοράσεις εξακολουθούν να λειτουργούν.