Όταν η αθλιότητα, η αμορφωσιά, η διαφθορά και η ανηθικότητα φορούν τον μανδύα της δημοσιογραφίας

του Σάββα Καλεντερίδη

Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, την ημέρα που έχει ως κύριο άρθρο της το ζήτημα της διαφθοράς, σε άλλη σελίδα της δημοσιεύει ένα άθλιο και κατάπτυστο άρθρο υπό τον τίτλο "Η αργκό των κακοποιών και οι κώδικες των μυστικών υπηρεσιών" που υπογράφει η δημοσιογράφος Μαριλή Μαργωμένου.
Αν και έχουμε δεχτεί τόνους λάσπης από "δημοσιογράφους" που, προφανώς, εκτελούσαν εντολές των κέντρων στην Ελλάδα και το εξωτερικό που διέπραξαν το έγκλημα της παράνομης σύλληψης και παράδοσης του Οτζαλάν στους Τούρκους διώκτες του, σε καμμία περίπτωση δεν απαντήσαμε με επιστολή ή δημοσίευμα, γιατί ήταν σε εξέλιξη η διαδικασία συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου μας "Παράδοση Οτζαλάν, Η Ώρα της Αλήθειας", με το οποίο δόθηκαν οι πρέπουσες απαντήσεις σε όλους και σε όλα και για το οποίο βιβλίο, ανάμεσα σε δεκάδες δημοσιεύματα-κριτικές, δεν υπάρχει ούτε μια κριτική που να αντικρούει αυτά που αναφέρονται σ' αυτό.
Τη φορά όμως αυτή, μετά από πολύ σκέψη, αποφασίσαμε να απαντήσουμε, γιατί η αθλιότητα και η ανηθικότητα ξεπερνούν κάθε όριο.

Πρώτον, η επιλογή της δημοσιογράφου να βάλει στην ίδια σειρά και στο ίδιο τσουβάλι τους μαφιόζους-κακοποιούς και τους τρομοκράτες, με εκείνους που υπηρετούν στις μυστικές υπηρεσίας της πατρίδας μας και ΟΧΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΏΝ, ΌΠΩΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΗΠΑ, δηλαδή ανθρώπους που κατά σύστημα καταπατούν το νόμο και εγκληματούν σε βάρος της κοινωνίας και της πατρίδας, όπως είναι οι μαφιόζοι και οι τρομοκράτες, με ανθρώπους, αξιωματικούς ή πολιτικό προσωπικό, που υπηρέτησαν ή υπηρετούν αθόρυβα και έντιμα την πατρίδα, με τεράστιο κόστος για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και πολλές φορές με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, συνιστά ολίσθημα που αποτελεί τον ορισμό της αθλιότητας και της κατάφορης αδικίας.

Δεύτερον, ξεπερνώντας, με όποια δυσκολία, την επιλογή αυτή, του τσουβαλιάσματος δηλαδή, η αναφορά στις συνομιλίες μεταξύ του υπουργείου εξωτερικών και της πρεσβείας της Ελλάδος στην Κένυα, την περίοδο που διαδραματιζόταν η υπόθεση Οτζαλάν και η επίρριψη της ευθύνης της επιλογής των "κωδικών" στην ΕΥΠ και συγκεκριμένα στον υπογράφοντα, συνιστά δεύτερο ολίσθημα, αφού ποτέ δεν έλαβα μέρος στις τηλεφωνικές συνομιλίες που αναφέρεται η κ. Μαργωμένου, τις οποίες τηλεφωνικές συνομιλίες έκαναν αποκλειστικά και μόνον διπλωμάτες. Αν η κ. δημοσιογράφος έρριχνε μια ματιά στην έκθεση Κωστούλα, δεν θα έκανε αυτό το ολίσθημα, που πλήττει μια υπηρεσία του ελληνικού κράτους και καταρρακώνει την τιμή και την υπόληψή μου.

Τέλος, θα κλείσουμε με τις ευθύνες των αρμοδίων της εφημερίδας στο εν λόγω θέμα. Αν μη τι άλλο, είναι ανακόλουθο και άκρως υποκριτικό να έχουμε αφιερώσει το κύριο άρθρο μας σε θέματα διαφθοράς, ηθικής και αγωνίας για την πορεία της κοινωνίας και της πατρίδας και την ίδια στιγμή, σε μια άλλη σελίδα, με τέτοιου είδους δημοσιεύματα να διευρύνουμε τις έννοιες της ανηθικότητας, της αθλιότητας και της εθνικής-ιδεολογικής διαφθοράς και μετά τις σακούλες με τα μαύρα χρήματα και τις φημολογούμενες διασυνδέσεις δημοσιογράφων με ξένες υπηρεσίες, όπως π.χ. τη CIA, να ταυτίζουμε την έννοια της δημοσιογραφίας με την κακία, την αμορφωσιά, την ανηθικότητα, την αθλιότητα και την αντεθνική συμπεριφορά.

Αιδώς...