" Γιατί όχι;"

Εγκαινιάζεται επίσημα σήμερα το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να έγινε τόσος θόρυβος για ένα κτίσμα.

Για περίπου τριάντα χρόνια αυτό που θυμάμαι είναι μόνιμες αντιπαραθέσεις, κόντρες πολιτικών αρχηγών στην Βουλή, αρχαιολόγους, αρχιτέκτονες και πολεοδόμους να ξιφουλκούν για το αν το συγκεκριμένο οικόπεδο του στρατοπέδου Μακρυγιάννη ήταν ο καταλληλότερος χώρος για την ανέγερση του μουσείου.

Απλά για να θυμίσω στους παλαιότερους και να πλουτίσω την γνώση των νεοτέρων, που κινδυνεύουν από την μεταμοντέρνα γραφή της Ιστορίας με ψευδεπίγραφες και πλάνες απόψεις, ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ήταν το δεύτερο πολιτιστικό όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Μαζί με την ανασκαφή των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας από τον αρχαιολόγο Μάνο Ανδρόνικο αποτέλεσαν την μεγάλη του πολιτιστική κληρονομιά.
Το ξεκίνημα, και η απόφαση του 1976 για την ίδρυση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης έγινε από τον τότε υπουργό Πολιτισμού Κ. Τρυπάνη, με Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και η συνέχεια, υπήρξε σε όλες τις κυβερνήσεις και όλους τους Πρωθυπουργούς και με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Κωνσταντίνο Σημίτη και βέβαια με τον Κώστα Καραμανλή ο οποίος ολοκλήρωσε το πολιτιστικό όραμα του θείου του.

Για να θυμούνται λοιπόν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι η Μελίνα Μερκούρη δεν οραματίστηκε την κατασκευή του (αφού αυτή είχε ήδη δρομολογηθεί), αλλά ονειρεύτηκε πως το μουσείο θα μπορούσε να φιλοξενήσει και τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τα λεγόμενα τότε Ελγίνεια.

Βλέπετε τότε η δικαιολογία των Βρετανών ήταν «μα εσείς δεν έχετε πού να τα βάλετε». Ε, να λοιπόν που τώρα έχουμε κάτι πάρα πολύ καλύτερο από αυτό που προσφέρει το Βρετανικό Μουσείο, το οποίο παρεμπιπτόντως τα έχει βάλει στραβά, τα έχει ενώσει όλα ενώ κανονικά δεν είναι ενωμένα.

Βέβαια σήμερα η δικαιολογία των Βρετανών έχει αλλάξει. Ισχυρίζονται ότι ... ανήκουν σε αυτούς. Εκεί υπάρχει μάλιστα μια ειδοποιός διαφορά , όπως λέει και η επί 23 χρόνια γραμματέας της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, κα. Ελένη Κιούμπιτ. Αυτοί λένε 'they legally own them', ότι τους ανήκουν νομικά.
Ενώ οι Έλληνες λέμε 'there is a legitimate request', αυτό που ο Πλάτωνας όριζε ως «φυσικό δίκαιο». Καταλαβαίνετε τη διαφορά; Οι νόμοι αλλάζουν, ενώ το φυσικό δίκαιο είναι μόνιμο.

Σήμερα έχουμε πάρα πολύ κόσμο διεθνώς με το μέρος μας. Μέχρι τώρα η ελληνική κυβέρνηση τα πάει πολύ καλά. Ειδικά τον τελευταίο καιρό επί υπουργίας του κ. Αντώνη Σαμαρά που σοφά κινείται στο πνεύμα της λεγόμενης «πολιτιστικής διπλωματίας» χωρίς θυμούς και χωρίς να παρασύρεται.

Τώρα που έφτασε η ώρα του μουσείου και όλες οι κυβερνήσεις αλλά και οι απλοί πολίτες έχουν ενημερωθεί για αυτό,νομίζω ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε και να στηρίξουμε πάρα πολύ το ηθικό επιχείρημα.
Δηλαδή ότι εκεί ανήκουν και εκεί πρέπει να γυρίσουν τα Γλυπτά. Why not?