Ο εφιάλτης του οκτάμηνου...

Ορισμένες «τεχνικές λεπτομέρειες» καθορίζουν εξελίξεις, ενώ οι περισσότεροι που τις αγνοούμε αποδίδουμε τις εξελίξεις αυτές σε παράγοντες που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Επιχειρηματίας μας πληροφόρησε γιατί μόλις τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την αγορά.
Η κρίση «κτυπάει» με καθυστέρηση οκτώ μηνών.
Μία ωρολογιακή βόμβα, την ύπαρξη της οποίας οφείλαμε να γνωρίζουμε...

Η κρίση έγινε περισσότερο φανερή τον περασμένο Οκτώβριο. Από τότε έχουν περάσει οκτώ μήνες. Τώρα, λοιπόν, εμφανίζονται στην αγορά οι επιταγές που είχαν δοθεί τότε για την αγορά εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Το οκτάμηνο ήταν και εξακολουθεί να είναι το πλέον διαδεδομένο χρονικό διάστημα πίστωσης. Δεν ήταν πάντοτε, διαμορφώθηκε έτσι τα τελευταία τρία χρόνια.

Όσοι λοιπόν έδωσαν προϊόντα τους σε τρίτους ή παρείχαν υπηρεσίες και δέχτηκαν τον Οκτώβριο οκτάμηνες επιταγές, αρχίζουν να μαθαίνουν μόλις τώρα το πραγματικό μέγεθος της κρίσης.
Η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια (μετά τον Οκτώβριο) όλοι ήσαν πιο προσεκτικοί με το θέμα των επιταγών, αλλά στο μεταξύ τα χρηματοκιβώτιά τους πρόλαβαν να γεμίσουν ασφυκτικά με «υποσχετικές» μελλοντικής εκπλήρωσης των υποχρεώσεων.

Τα στοιχεία του Ιουνίου και του Ιουλίου από το μέτωπο των ακάλυπτων επιταγών θα κρίνουν πολλά για την κατάσταση στην αγορά.
Και μιλάμε πάντα για την πραγματική οικονομία.
Οι πλέον απαισιόδοξοι κάνουν λόγο για φέσι της τάξης των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αν αυτή η πρόβλεψη βγει αληθινή, τότε πολλές επιχειρήσεις θα κάνουν πολύ καιρό για να συνέλθουν και όσες εξ αυτών είχαν μειωμένες αντοχές από πριν θα βρεθούν μπροστά από εφιαλτικά σενάρια για το μέλλον τους.
Αν τώρα οι προβλέψεις αυτές κριθούν υπερβολικές, αυτό θα έχει ευεργετικές συνέπειες στην αγορά, αφού θα αρθεί το κλίμα καχυποψίας που έχει κυριαρχήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα στις συναλλαγές.

Οι περισσότερες πιθανότητες πάντως και με βάση τις μέχρι σήμερα ενδείξεις, ενισχύουν τις απόψεις των απαισιόδοξων.
Μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την εικόνα και στην οικονομία τα θαύματα δεν είναι το πλέον συνηθισμένο φαινόμενο.

Φανταστείτε, τώρα μία μεσαία επιχείρηση του Χρηματιστηρίου που βρίσκεται να έχει στα χέρια της επισφαλείς απαιτήσεις που ισοδυναμούν με ένα σημαντικό κομμάτι του τζίρου της. Θα πρέπει καταρχήν να σκεφτούμε ότι η επισφάλεια είναι πραγματική ζημία που επιπλέον επιβαρύνει την ρευστότητα της επιχείρησης.
Επίσης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η συντριπτική πλειονότητα των εταιρειών είναι υπερδανεισμένες από τις τράπεζες και ότι δεν έχουν περαιτέρω περιθώρια να αυξήσουν τον δανεισμό τους.
Με άλλα λόγια, οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται ήδη σε αρκετά δυσχερή θέση και μία επισφάλεια μπορεί να τις οδηγήσει σε αδιέξοδο.

Αν κάτι χρειάζεται σε αυτή τη φάση είναι να σκύψουμε με μεγάλη προσοχή στο πρόβλημα. Καλά είναι τα χρήματα που έφυγαν από τα δημόσια ταμεία για να γίνουν προθεσμιακές καταθέσεις σε επιχειρήσεις που δεν τα είχαν ανάγκη, αλλά απειλείται ο επιχειρηματικός ιστός της χώρας.
Πόσο;
Θα το μάθουμε στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Θανάσης Μαυρίδης