Δημοσκόποι και δημοκόποι περαστικά σας!

Στο Ελλάντα, ως γνωστόν, το ψεύτικο επικρατεί του αληθινού. Το «δήθεν» εκτοπίζει το υπαρκτό. Το πλαστό υποσκελίζει το αυθεντικό. Το σχετικό νικά το απόλυτο.

Το τελευταίο εφαρμόζεται κατά κόρον στις «μετρήσεις», στις «δημοσκοπήσεις», στις «σφυγμομετρήσεις», στις «έρευνες» και, δυστυχώς, στις εκλογές.

Η βιομηχανία του θεάματος για παράδειγμα (big money), μας πληροφορεί εκστασιασμένη μέσω της πολυθρύλητης ιδιωτικής εταιρείας AGB, ότι ο κ^ος Λαζόπουλος «χτυπάει σαραντάρια-πενηντάρια-εξηντάρια», εννοώντας ότι η τηλεθέαση του εν λόγω προπαγανδ… συγγνώμη… φασουλ… και πάλι συγγνώμη… καλλιτέχνη, υπερβαίνει το σαράντα-πενήντα-εξήντα τοις εκατό αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι το 40, 50 ή 60% όσων 1) διαθέτουν τηλεόραση και 2) την έχουν ανοικτή την ώρα που παραληρεί ο κ^ος Λαζόπουλος, παρακολουθεί την εκπομπή του.

Ποσοστά και πάλι ποσοστά. Όχι απόλυτοι αριθμοί!

Η διατυμπανιζόμενη αυτή «επιτυχία», που αποφέρει «δόξα» και διαφημίσεις (πάλι big money) στον γελωτοποιό και στο κανάλι και συμβάλει τα μέγιστα στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, δεν είναι παρά μια «φούσκα» του καθεστώτος (ως «καθεστώς», θεωρήστε το αμαρτωλό συνονθύλευμα πρεσβειών-εκδοτών-κεφαλαιοκρατών που δυστυχώς κυβερνά τον τόπο).

Οι απόλυτοι αριθμοί λένε άλλα. Εντελώς διαφορετικά. Με πολύ χοντρικούς υπολογισμούς, όταν ο κ^ος Λαζόπουλος έχει τηλεθέαση 50%, τον παρακολουθούν περίπου δύο εκατομμύρια (2.000.000) θεατές. Δηλαδή πάνω από οχτώ εκατομμύρια (8.000.000) άνθρωποι δεν τον βλέπουν! Τον αγνοούν, του γυρίζουν την πλάτη, μένουν αλώβητοι από την ελεεινή του προπαγάνδα. Φυσικά, και από τα 2.000.000 των συνανθρώπων μας που επέλεξαν να χαραμίσουν εκείνη την ώρα τής ζωής τους στο χαζοκούτι, πάρα πολλοί δεν συμφωνούν μαζί του, ιδιαίτερα πολιτικά. Αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε 2.000.000 ψηφοφόρους και θα βιώναμε όλοι μας τη δικτατορία των τραμπούκων και των λαθρομεταναστών! (επισήμως, διότι ανεπισήμως ήδη τη βιώνουμε). Πολύ κακό λοιπόν για το τίποτα (όπου τίποτα βάλτε Λαζόπουλο ή οποιονδήποτε εκατομμυριούχο-ψευτοαριστερό φελλό).

Στην πολιτική και ιδιαίτερα στην ουσία της δημοκρατίας, τις εκλογές, τα ίδια και χειρότερα.

Εδώ και αρκετό καιρό ζούμε μια χούντα. Των δημοσκοπήσεων. Επί μονίμου βάσεως, κάθε εβδομάδα(!), υπό μορφή «βαρομέτρων», «καταγραφών τάσεων», «ψηφοφοριών» και λοιπών ανοησιών, οι σύγχρονοι διαμορφωτές συνειδήσεων βομβαρδίζουν το λαό με ποσοστά. Άγνωστης (συνεπώς αμφισβητήσιμης) επιστημονικής επάρκειας ανεξέλεγκτες έρευνες, ιδιωτικών (συνεπώς κερδοσκοπικών) εταιρειών, κατά παραγγελία άλλων ιδιωτικών εταιρειών (εκδοτικών συγκροτημάτων καθόοοολου διαπλεκομένων), γαρνιρισμένες με σάλτσες πολύυυυυ αντικειμενικών «αναλυτών», επιτελούν έναν εντέλει σκοπό: αντί να αποτυπώνουν την «κοινή γνώμη», την καθορίζουν!

Τη γνώμη μου για την καινοφανή αυτή χούντα, την είπα τρεις αναρτήσεις πιο πριν, προ των ευρωεκλογών, παραφράζοντας το «ρητό» αγνώστου σ’ εμένα σοφού.

Όσον αφορά δε σε αυτές καθαυτές τις εκλογές, μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά. Μας κυβερνούν σχετικές πλειοψηφίες, με βάση καλπονοθευτικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής που ψηφίζουν οι ίδιες (ενίοτε βαφτίζοντάς τα ξεδιάντροπα «συστήματα απλής αναλογικής»), υπό το πρόσχημα της ανάγκης σταθερών και βιώσιμων κυβερνητικών σχημάτων! Προσφάτως μάλιστα, με απόφαση ανώτατου δικαστηρίου, καθιερώθηκε ως απόλυτα νόμιμη και συνταγματική η εκλογή δημοτικών αρχόντων με ποσοστό 42% ή μεγαλύτερο, από την πρώτη ψηφοφορία! Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορεί πλέον (και με τη βούλα!) να εκλεγεί δήμαρχος και κάποιος τον οποίον σιχαίνεται το 57 και κάτι τοις εκατό των συμπολιτών του!

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές μία από τα ίδια. Πανωλεθρία των «δημοσκόπων» και παπαγάλων (θα συμμαζευτούν έστω και τώρα;), η οποία όμως δεν φαίνεται να πτοεί τους εθισμένους στα μαγειρέματα πολιτικούς. Ειδικά οι ανεγκέφαλοι της «κεντροαριστεράς» και της «άλλης αριστεράς» είναι για κλάματα. Κυρίως οι πρώτοι.

Ο ηγέτης των «σοσιαλιστών» και «νικητής» των εκλογών απώλεσε, σε απόλυτο αριθμό, περίπου 200.000 ψήφους σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004. Συμπεριφέρεται όμως ήδη σαν πρωθυπουργός! Μαζί και οι χειροκροτητές του. Συλλαμβάνετε το μέγεθος της βλακείας; Σε χαλαρές εκλογές, τις οποίες ο ίδιος είχε ανακηρύξει σε μείζον θέμα και ενώ την ίδια στιγμή ο αμετανόητος (επιμένων «Γιαννάκου») άφαντος ηγέτης της νεοφιλελεύθερης-νεοταξίτικης δεξιάς έχανε περίπου 1.000.000 ψήφους, ο κ^ος Παπανδρέου της Μαργαρίτας «κατάφερε» να υστερήσει (κατά 200 ολόκληρες χιλιάδες) σε ψήφους, και από αυτήν ακόμα την εποχή που το «κίνημα» παρέπαιε λόγω της λαίλαπας των «εκσυγχρονιστών»! Και νομίζει ότι «νίκησε»! Πάνω από 8.000.000 Έλληνες τον έφτυσαν και ετοιμάζεται να σχηματίσει κυβέρνηση!

Για τους Συριζαίους δε λέω τίποτα. Τους απάντησε ο λαός.

Απευθύνομαι λοιπόν, με την ευκαιρία, σε «σοσιαλιστές» και ροζ «αριστερούς»: Ηττηθήκατε απολύτως «συντρόφια». Οι Έλληνες δεν σας θέλουν! Μόνο το γλείψιμο σας «σώζει». Ξέρετε εσείς. Αρχίστε αμέσως!

Πρώτα γλείψτε ο ένας τον άλλον:

-Αλέξη μου…

-Γιώργο μου…

Ξεθάψτε το παραμυθάκι της «ευρύτερης κεντροαριστεράς» και των «άλλων δημοκρατικών δυνάμεων». Κυβέρνηση είναι αυτή! Κουτάλα! Θα κάνετε ό,τι θέλετε! Θα φάτε καλά! Θα αναγνωρίσετε τη «Μακεδονία» και το «Κόσσοβο»! Θα αλλάξετε και την Ιστορία! Θα μοιράσετε και το Αιγαίο με τα μεμέτια! Θα νομιμοποιήσετε και τους gay! Θα ικανοποιήσετε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες! Κι αν τα «κουκιά» δεν σας βγαίνουν, γλείψτε και τους «Πράσινους»:

-Μιχάλη μου…

Έτσι θα αποκτήσετε την πολυπόθητη «πλειοψηφία» (τη σχετική, γιατί την απόλυτη ούτε να το σκέπτεστε). Κι αν το πράγμα «στραβώσει» (κοινώς «σας πάρουν και οι τελευταίοι ανόητοι Έλληνες χαμπάρι») καλέστε τις εφεδρείες. Τους μετανάστες. Τους οποίους φυσικά θα έχετε στο μεταξύ νομιμοποιήσει (όλους) και θα σας ψηφίζουν. Κι αν προκύψει πάλι πρόβλημα, αν π.χ οι Αλβανοί ανεξαρτητοποιηθούν και φτιάξουν δικό τους κόμμα και οι αυτοαποκαλούμενοι «Τούρκοι» της Θράκης δικό τους (με τη σύμπραξη όλων των Ελλάδι μουσουλμάνων βεβαίως) κτλ κτλ, ξέρετε εσείς. Γλείψιμο και σ’ αυτούς. Παραχωρήσεις και γλείψιμο.

Προσέξτε μόνο γιατί οι Έλληνες μπορεί να αγριέψουν. Και να σας κόψουν τη γλώσσα. Να μη μιλάτε και να μη γλείφετε.

Υ.Γ Συστήνω σε όλους το θαυμάσιο βιβλίο του Darrell Huff, «How to Lie with Statistics» («Πώς να λέτε ψέματα χρησιμοποιώντας τη στατιστική»). Γραμμένο το 1954(!) είναι πάντα επίκαιρο!