Oσοι στοιχειωδώς παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στη χώρα γνώριζαν από πέρυσι το φθινόπωρο ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν κατά τρόπο δυσμενή, τόσο στη ζώνη των δημοσίων οικονομικών όσο και σε εκείνη της πραγματικής οικονομίας.
Από τον περασμένο Οκτώβριο ήταν φανερό ότι οι τράπεζες έχουν πρόβλημα, ότι η οικονομία θα περιπέσει τάχιστα από καθεστώς υπερχρηματοδότησης σε συνθήκες υποχρηματοδότησης και ότι άπαντες θα επηρεασθούν απ΄ αυτή την τόσο σοβαρή μεταβολή.
Από τότε ήταν φανερό ότι το 2009 θα είναι έτος ύφεσης και ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, θα αντιμετωπίσουν συνθήκες μειωμένης ζήτησης, ότι τα κέρδη τους θα περιορισθούν ή θα χαθούν και ακόμη ότι θα αναγκασθούν σε αναστολές επενδυτικών σχεδίων και σε περικοπές δραστηριοτήτων. Φαινόταν από τότε ότι σε αυτές τις ιδιαίτερες οικονομικές συνθήκες η φοροδοτική ικανότητα των επιχειρήσεων και συνολικά της οικονομίας θα υποχωρήσει και θα επηρεάσει ευθέως τα έσοδα του κράτους. Ακόμη ουδείς αμφέβαλλε ότι η κυβέρνηση, ή καλύτερα το κράτος, θα αναγκαζόταν να ξοδέψει πολλά χρήματα, προκειμένου να αμβλύνει το πλήθος των δυσμενών επιπτώσεων.
Η πρώτη πράξη, το σχέδιο σωτηρίας των τραπεζών, δεν άφηνε περιθώρια για άλλες σκέψεις. Με άλλα λόγια, τα περισσότερα έμοιαζαν προδιαγεγραμμένα και οι τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις ήταν απολύτως προβλέψιμες.
Η οικονομία θα έπεφτε στην ύφεση, τα ταμεία του κράτους θα άδειαζαν, τα έξοδά του θα αυξάνονταν, τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού θα διευρύνονταν, οι δανειακές ανάγκες θα μεγάλωναν και τα χρέη θα έτρεχαν με τρελούς ρυθμούς. Ηταν επίσης βέβαιο από τότε ότι οι ευρωπαίοι εταίροι δεν θα είναι επιεικείς μαζί μας.
Υπήρχαν δηλαδή όλα τα στοιχεία για μια έγκαιρη και ολοκληρωμένη αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής.
Ουδέν συνέβη και τα πράγματα δυστυχώς εξελίχθηκαν όπως φαίνονταν τον περασμένο Οκτώβριο.
Αντί λοιπόν της άμεσης δράσης και της επιβεβλημένης εδώ και μήνες ριζικής αναθεώρησης της οικονομικής πολιτικής, η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά την αδράνεια και την πολιτική διαχείριση της κρίσης.
Αφησε τα πράγματα να εξελιχθούν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, παίζοντας καθυστέρηση και οριζόμενη από το πολιτικό κόστος. Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και τώρα παίζει το ίδιο βιολί. Καθυστερεί, θέλοντας να προσπεράσει με αμυχές τις ευρωεκλογές. Με αυτή τη μέθοδο η χώρα έχει χάσει, από το περασμένο φθινόπωρο, σχεδόν έναν χρόνο. Αλλά δυστυχώς έτσι συμβαίνει στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Χωρίς κανείς να νοιάζεται.
akarakousis@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου