Και η αλήθεια;

Γιάννη Πρετεντέρη

Η άποψη ότι «την κρίση πρέπει να την πληρώσουν εκείνοι που προκάλεσαν την κρίση» είναι αναμφισβήτητα μιαν ευχάριστη άποψη. Από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί (και ενδεχομένως ορθώς...) ότι δεν είχε καμία ανάμειξη στη δημιουργία της κρίσης, βγάζει ταυτοχρόνως το συμπέρασμα πως δεν έχει και κανένα λόγο να συμμετάσχει στα έξοδα. Την κρίση θα την πληρώσουν κάποιοι άλλοι. Ποιοι; «Εκείνοι που την προκάλεσαν». Χειροκροτήματα.

Είναι αλήθεια ότι αυτή η ευχάριστη άποψη έχει ελάχιστη πρακτική σημασία. Πώς θα βρούμε ποιοι την προκάλεσαν; Θα κάνουμε έρευνες; Ανακρίσεις; Και αν τους βρούμε, τι ακριβώς θα κάνουμε; Θα τους συλλάβουμε; Θα τους στείλουμε τον λογαριασμό; Και αυτοί θα έχουν αρκετά λεφτά για να τον πληρώσουν; Διότι αν ζητήσουμε σήμερα τα ρέστα από τη Lehman Βrothers υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για σουβλάκι!

Αυτό, βεβαίως, δεν κάνει την άποψη λιγότερο ευχάριστη. Σε όλους μας αρέσει να πιστεύουμε πως για κάθε αντιξοότητα φταίνε κάποιοι άλλοι και όλοι είμαστε έτοιμοι να στείλουμε τον λογαριασμό κάπου αλλού. Σε όποιο καφενείο της Ελλάδας καταλήξεις για τάβλι, θα ακούσεις μεταξύ πλακωτού και «φεύγα» ότι η λύση είναι απλή διότι αρκεί να πάρουμε τα λεφτά από τους πλούσιους για να τα δώσουμε στους φτωχούςανάλογο δόγμα εφάρμοσε προ εκατονταετιών και ο Ρομπέν των Δασών, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει τουλάχιστον δέκα κινηματογραφικές υπερπαραγωγές για πάρτη του...

Την κάνει, όμως, πολύ λιγότερο χρήσιμη. Τι ακριβώς πρέπει να κάνουν οι εταιρείες που αντιμετωπίζουν την κρίση; Οι κυβερνήσεις; Το G20 που μαζεύεται σήμερα στο Λονδίνο; Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Να σταυρώσουν τα χέρια, περιμένοντας πότε θα βρεθούν οι ένοχοι ή μήπως να προχωρήσουν άμεσα σε δημεύσεις περιουσιών και κατασχέσεις πολυτελών ακινήτων;

Θέλω να ελπίζω πως δεν θα κάνουν τίποτε από όλα αυτά και ότι θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουν μια κρίση η οποία μάς πλήττει όλους, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κατανέμοντας το κόστος της εξόδου ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Και αυτό θα είναι πραγματικά χρήσιμο.

Διότι η κρίση είναι αναπόφευκτο γεγονός. Και όποιος συντηρεί την εντύπωση ότι κάποιοι μπορεί να τη γλιτώσουν λέει ευχάριστα πράγματα αλλά δεν λέει την αλήθεια. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι πολιτικούς θέλουμε και ποιοι πολιτικοί είναι χρήσιμοι. Αυτοί που λένε ευχάριστα πράγματα; ΄Η αυτοί που λένε την αλήθεια;