Υποτιμώντας τον Καραμανλή

Του Γιώργου Καλαντζή*

Ο Καραμανλής αποφεύγει την ενασχόληση με θέματα συνήθη.
Δεν διαθέτει μπλοκάκι και σε ένα σύστημα όπου ο πρωθυπουργός καλείται να λειτουργήσει ως βασιλεύς που είναι υπεύθυνος για τα πάντα, εκείνος επιμένει να διατηρεί και να αφιερώνει τις δυνάμεις του μόνο σε ό,τι θεωρεί ο ίδιος μέγιστο διακύβευμα.
Παρέλαβε μια σπαρασσόμενη Δεξιά και την οδήγησε σε μια περιφανή νίκη με μια πρωτόγνωρη λαϊκή υποστήριξη.
Κυρίως, όμως, ακύρωσε το μέγιστο στρατηγικό σχέδιο του Σημίτη, να θέσει τη Ν.Δ. εκτός εξουσίας για πολλά χρόνια μέσω της διεύρυνσης της επιρροής του ΠΑΣΟΚ στο κέντρο.
Ο Καραμανλής μοιάζει μ’ έναν παίκτη του σκάκι που δεν απλώνει το χέρι για να κινήσει πιόνια.
Ούτε καν ασχολείται με τους στρατιώτες. Αυτή είναι δουλειά άλλων. Οταν αποφασίζει να παίξει, κάνει μιαν αποφασιστική κίνηση με τη βασίλισσα. Επειτα αφήνει τους άλλους να συνεχίσουν.
Οταν όμως αυτοί οι «άλλοι» πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους επενδύοντας στην επερχόμενη ήττα, τότε κινούνται μεταξύ της ύβρεως και της φαρσοκωμωδίας.
Οποιοι διαπράττουν ύβριν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα επέλθει η Νέμεσις με τρόπο οδυνηρό.
Στη φαρσοκωμωδία θα πάρουν απλώς μιαν ωραία θέση πρωταγωνιστή σε κάποιο ανέκδοτο του τύπου: Σε τι μοιάζει ο Σουφλιάς με τον Καραμανλή;
Προσπαθεί να του μοιάσει με καθυστέρηση 50 χρόνων.
Και μια τελευταία υπενθύμιση: Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε ποτέ «σημιτικό», η Ν.Δ. όμως υπήρξε πάντα «καραμανλική».
*Διδάσκων Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης