Γυμνά κουρέλια σε ένα θέατρο σκιών

By Factorx

________________________________________________________________________________________________
Κάποτε οι αριστεροί (στα Μακρονήσια, στις εξορίες και τους εθνικούς αγώνες) είχαν Παιδεία. Είχαν «όψη» (ακτινοβολία ιδεών), είχαν και «κόψη» (αποφασιστικότητα κριτικής, θάρρος πολεμικής) - για να θυμηθούμε την δημόσια διαφωνία Αλαβάνου - Καρατζαφέρη για το νόημα του … Εθνικού Ύμνου.

Δυστυχώς οι σημερινοί «αριστεροί» είναι πια προσαρμοσμένοι. Υποστηρίζουν το Σχέδιο Ανάν (μαζί με κάθε εθελόδουλο της πολιτικής ελίτ) και ταυτόχρονα ψαρεύουν ψηφαλάκια στα θολά νερά κάθε πορτοκαλί ή ροζ «εξέγερσης» - και μέσα στην παραζάλη τους, κακοποιούν και το δόλιο το Διονύσιο Σολομό…

Έχουν όμως απέναντί τους και μια Δεξιά, (ή «Κεντροδεξιά», ή «Φιλελεύθερη παράταξη», ό,τι θέλετε, τέλος πάντων ) που δεν μπορεί ούτε τους κουκουλοφόρους να αντιμετωπίσει, ούτε το Σολομό να υπερασπιστεί.

Κάποτε η συντηρητική και η φιλελεύθερη παράταξη είχαν αληθινούς διανοητές - ένα Τσάτσο, ένα Σεφέρη, ένα Ελύτη και κάμποσους από τη «Γενιά του 30». Είχαν «όψη». Κι όταν χρειαζόταν, είχαν και «κόψη»…

Τα χρόνια κύλησαν, η Ελλάδα πέρασε από ένα αιματηρό εμφύλιο, ένα ανάπηρο κοινοβουλευτικό καθεστώς και μια δικτατορία. Η Δεξιά ακόνισε την «κόψη» της κι έχασε την «όψη» της. Η διανόηση πέρασε στην Αριστερά. Η οποία απέκτησε «όψη» κι ακτινοβολία ιδεών, παρότι ηττημένη…

Κι ύστερα ήλθε η Μεταπολίτευση. Η χώρα απέκτησε - επιτέλους - δημοκρατικούς θεσμούς. Αλλά δεν απέκτησε - ακόμα - δημοκρατία.

Γιατί η δημοκρατία χρειάζεται βέβαια θεσμούς, αλλά χρειάζεται και κάτι ακόμα: ψυχή! Χρειάζεται πολίτες που να σέβονται το πολίτευμα και πολιτικούς που να το περιφρουρούν.

Στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, η Δεξιά έχασε την «κόψη» της κι η Αριστερά έχασε την «όψη» της.

Και σήμερα ανεμίζουν γυμνά κουρέλια σε ένα θέατρο σκιών, δίχως ψυχή και δίχως πυγμή, δίχως ανάστημα πολιτικό, πνευματικό και ηθικό…

Και πασχίζουν να εξαλείψουν κάθε ίχνος ιστορικής μνήμης, κάθε πρόταγμα Ελευθερίας, κάθε σύμβολο συλλογικής συνείδησης.

Γιατί φοβούνται και την κόψη και την όψη , ενός λαού που αναζητά ταυτότητα για να σταθεί όρθιος, κουράγια να αντέξει την κρίση, ελπίδα να πιαστεί και ιδανικά να πιστέψει.

Ν. Ζ. ANTI WEBLOG