Την ώρα που η οικονομική κρίση βυθίζει τον υπόλοιπο πλανήτη στην απαισιοδοξία η Ινδία αποπνέει μια αίσθηση αυτοπεποίθησης. Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται παράδοξο, στην πραγματικότητα όμως αντανακλά μια δραματική μεταβολή που επέφερε στην ψυχολογία του μέσου Ινδού το οικονομικό θαύμα της τελευταίας 15ετίας:
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 η Ινδία έθεσε τις βάσεις για τη μετάλλαξή της από μια αγροτική κοινωνία καταδικασμένη να ανταγωνίζεται χώρες εξίσου φτωχές με την ίδια κι ως εκ τούτου να υποτάσσεται στους εκβιασμούς των ισχυρών, σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ταλέντων.
Σε αντίθεση με την Κίνα, που βάσισε την οικονομική της άνθηση στη δύναμη των
χεριών της, η Ινδία αποφάσισε να επενδύσει στα μυαλά της και δεν άργησε να δρέψει τους καρπούς αυτής της επιλογής.
Την τελευταία 5ετία είναι σταθερά η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία, πίσω από την άσπονδη ανταγωνίστριά της, διεκδικώντας μια θέση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Τα πανεπιστήμιά της θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο kαι οι απόφοιτοί τους καταξιώνονται έπειτα από έναν ιδιαίτερα σκληρό ανταγωνισμό -αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ινδία είναι μια χώρα με πάνω από 1 δισ. κατοίκους- διαμορφώνοντας μια αφρόκρεμα από χαρισματικούς μηχανικούς, ιατρούς, οικονομολόγους και επιστήμονες της πληροφορικής.
Οι εταιρείες της Δύσης δεν άργησαν να αντιληφθούν το πλεονέκτημα που πρόσφερε ο συνδυασμός ενός υψηλού μορφωτικού επιπέδου και χαμηλού κόστους εργατικού δυναμικού. Σύντομα, άρχισαν να μεταφέρουν δραστηριότητες στην Ινδία, δημιουργώντας πολλές νέες θέσεις εργασίας με υψηλά
για τα δεδομένα της χώρας ημερομίσθια. Η τάση αυτή ενισχύθηκε χάρη στο γρήγορο Internet. Τα δίκτυα οπτικών ινών επέτρεψαν υψηλές
ταχύτητες μετάδοσης δεδομένων γεφυρώνοντας τις αποστάσεις παγκοσμίως. Πλέον μια αμερικανική επιχείρηση μπορούσε να έχει γραφεία στην Ινδία, αναθέτοντας στους εκεί εργαζομένους της ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων της και εκτελώντας τις καθημερινές της συναλλαγές με αυτούς μέσω Διαδικτύου.Τα αγγλόφωνα ταλέντα της χώρας αποτέλεσαν ιδανικό κράχτη για το δυτικό κεφάλαιο, το οποίο με βάση την Μπανγκαλόρ, την νέα Silicon Valley όπως αποκαλείται συχνά, δημιούργησε στη νοτιοδυτική Ινδία ένα παγκόσμιο κέντρο παροχής υπηρεσιών σε όλους τους τομείς.
Ετσι, σήμερα η Motorola, η HP, η Cisco Systems και άλλοι γίγαντες της
τεχνολογίας βασίζονται σε ομάδες Ινδών για να αναπτύξουν το λογισμικό τους
και τις εκθαμβωτικές multimedia εφαρμογές στις νέες γενιές των συσκευών τους ενώ ινδικές εταιρείες που ειδικεύονται στα χρηματοοικονομικά παρέχουν υπηρεσίες σε πρωτοκλασάτα ονόματα της Wall Street, όπως η Goldman Sachs.
Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται
Η εμπιστοσύνη που έδειξαν οι εταιρείες της Δύσης λειτούργησε απελευθερωτικά και για το εγχώριο κεφάλαιο: η εξαγορά της Jaguar από την ινδική αυτοκινητοβιομηχανία Tata Motors τον περασμένο Μάρτιο έναντι 1,15 δισ. στερλινών αποτέλεσε ορόσημο για μια χώρα που μόλις το 1947 αποτίναξε τη βρετανική κυριαρχία.
Ο κόσμος άρχισε να εξοικειώνεται με εμπορικά ονόματα όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες Tata και Mahindra & Mahindra, o κολοσσός της πληροφορικής Infosys και ο βασιλιάς του χάλυβα, Λάξμι Μιτάλ.Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης είχε ως αποτέλεσμα περίπου 200 εκατ. Ινδοί να εξέλθουν από τα όρια της φτώχειας μέσα στα τελευταία 10 χρόνια.
Η μεσαία τάξη της Ινδίας αντιστοιχούσε μόλις στο 8% του πληθυσμού (65 εκατ. κάτοικοι) το 1980, όμως ως το 2000 το ποσοστό αυτό είχε ανέλθει πλέον στο 22% (220 εκατ.), ενώ σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες εκτιμήσεις θα έχει διαμορφωθεί στο 32% (368 εκατ.) ως το 2010.
Ο πλέον αξιόπιστος μάρτυρας αυτών των κοσμογονικών αλλαγών είναι ο... χρυσός!
Η τιμή του πολύτιμου μετάλλου έχει εκτοξευτεί στα ύψη τα τελευταία χρόνια, γεγονός που συνδέεται εν μέρει και στις... Ινδές νύφες. Ενα έθιμο που θέλει τις νύφες να στολίζονται στο γάμο τους με κοσμήματα από την κορυφή μέχρι τα νύχια έχει καταστήσει την Ινδία στον μεγαλύτερο αγοραστή χρυσού στον κόσμο. Περίπου το 20% της παγκόσμιας ζήτησης για χρυσό προέρχεται από την Ινδία με το 60% αυτής να αφορά στην εγχώρια «βιομηχανία γάμων».
Αλίμονο, όμως, ο νεοπλουτισμός των Ινδών δεν ώθησε στα ύψη μόνο την τιμή του πολύτιμου μετάλλου αλλά και των τροφίμων. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την οικονομική κρίση, τους τελευταίους τρεις μήνες η τιμή της ζάχαρης έχει αυξηθεί κατά 30%, των πουλερικών κατά 33%, του ριζιού κατά 16%, των οσπρίων κατά 25% και του σιταριού κατά 7%.
Αυτό, ωστόσο, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Η ευημερία της Ινδίας σκοντάφτει στις σοβαρές της ελλείψεις σε αυτοκινητόδρομους, αεροδρόμια και λιμάνια, καθαρό νερό για τους κατοίκους της. Η χώρα διαθέτει πεπαλαιωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρό ενεργειακό πρόβλημα . Περίπου το 40% της παραγωγής χάνεται σαπίζοντας στα χωράφια ή στην αλυσίδα μεταφοράς όχι λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά λόγω της κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους.
Η βιομηχανία της πληροφορικής δίνει δουλειά σε μόλις 1,6 εκατ. άτομα όμως εκατοντάδες εκατ. εργαζομένοι παραμένουν ανεπηρέαστοι από τα οικονομικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης σαπίζοντας και αυτοί στις αποβάθρες παραγκουπόλεων κολοσσιαίων διαστάσεων, όπως η Καλκούτα και η Βομβάη.
Η κυβέρνηση δείχνει να έχει λάβει το μήνυμα, δρομολογώντας επενδύσεις
-«μαμούθ», συνολικού προϋπολογισμού τουλάχιστον 330 δισ. δολ. (δηλαδή σχεδόν μιάμιση φορά το ετήσιο ΑΕΠ της Ελλάδας) μέσα στην 5ετία 2007-2012 για την κατασκευή οδικού δικτύου, σταθμών παραγωγής ενέργειας, σχολείων, νοσοκομείων, λιμανιών κι αεροδρομίων. Φιλοδοξία της είναι μετά την ολοκλήρωσή του να έχει προκύψει μια νέα Ινδία, η οποία 7 δεκαετίες μετά την απόκτηση της ανεξαρτησίας της θα μπορεί επιτέλους να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο για όλους της τους πολίτες.
ΒΟLLYWOOD MOVIES
Η κινηματογραφική Mέκκα της Ινδίας βρίσκει τις απαρχές της στις αρχές του αιώνα συνεχίζοντας ακατάπαυστα να βομβαρδίζει το σινεμά με τις πιο υπερβολικές, φαντασμαγορικές και εξωφρενικές ταινίες που θα δείτε ποτέ.
Στην Ινδία γυρίζονται 1.000 ταινίες ετησίως και το Bollywood (συνδυασμός των λέξεων Βομβάη και Χόλιγουντ) παραμένει ίσως η μεγαλύτερη βιομηχανία του πλανήτη σινεμά που παραμένει με πείσμα εθνική υπόθεση.
«Η κινηματογραφική βιομηχανία είναι τόσο συνδεδεμένη με την εικόνα που έχουμε για τη χώρα μας, ώστε οι Ινδοί δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι ο κινηματογράφος είναι κάτι που μας ήρθε από το εξωτερικό», δηλώνει Ινδός παραγωγός στην Le Monde δίνοντας ακριβώς το στίγμα την ένωσης ενός ολόκληρου λαού με την ψεύτικη αντανάκλαση των επιθυμιών και των πόθων του.
Οι Δυτικοί, από την άλλη, μπορούν να αρκεστούν στα ολοένα και αυξανόμενα δάνεια του Χόλιγουντ που στρατολογεί τα τελευταία χρόνια δημιουργούς (η σκηνοθέτις Μίρα Να?ρ) και σταρ από την Ινδία (η πανέμορφη ηθοποιός Αϊσουάρια Ράι που παίζει τον εαυτό της στο σίκουελ του «Ροζ Πάνθηρα») για «εξωτική» κατανάλωση και προσφάτως στο «Slumdog Millionaire» του Βρετανού Ντάνι Μπόιλ που με τα 8 Οσκαρ που πήρε μοιάζει ό,τι πιο κοντινό μπορεί ένας μη Ινδός να οικειοποιηθεί ως «δικό του Μπόλιγουντ».
Τίποτα ωστόσο δεν συγκρίνεται με την εμπειρία ενός 3ωρου μουσικοχορευτικού μελοδράματος που αφηγείται δακρύβρεχτες ιστορίες αγάπης, αγόρια που θέλουν να εκδικηθούν, κορίτσια που πεθαίνουν επειδή ερωτεύθηκαν και προσελκύουν κάθε χρόνο πάνω από 3.6 δισεκατομμύρια Ινδούς στις αίθουσες.
Οι λόγοι είναι προφανείς. Από τη μία το σινεμά λειτουργεί ως το απαραίτητο «όπιο» για ένα λαό που δεν έχει λύσει ακόμη βασικά προβλήματα επιβίωσης και εκσυγχρονισμού και από την άλλη η ίδια η λογική των ταινιών που βασίζονται στον χαρακτήρια της ινδουιστικής κοσμολογίας.Κάθε καινούργια ταινία του Μπόλιγουντ, είναι για τους Ινδούς ένα κοσμογονικό γεγονός ενώ οι σταρ των εν λόγω ταινιών μοιάζουν να είναι εκτός από εθνικοί ήρωες και οι πιο πλούσιοι του κόσμου του θεάματος με αμοιβές που ξεπερνούν -για το εξέχον κλαμπ των πιο ακριβοπληρωμένων- τα 2.5 εκατομμύρια σε αμερικανικά δολάρια.
Γεγονός που βέβαια επιβεβαιώνει και την ευφυία της βιομηχανίας η οποία ξοδεύοντας πολύ λιγότερα χρήματα από μια αντίστοιχη ταινία του Χόλιγουντ καταφέρνει να διπλασιάζει αν όχι να τριπλασιάζει το αρχικό της κόστος σε θεατές.
LAKSHMI MITTAL
Χαλύβδινος Κροίσος
Η άνθηση της Ινδίας δημιούργησε τους δικούς της μεγιστάνες με διασημότερο όλων τον Λάκσμι Μιτάλ. Ο «βασιλιάς του χάλυβα» έρχεται 4ος στη λίστα του Forbes με περιουσία,$45 δισ. (2008).Είναι ο 58χρόνος ιδιοκτήτης της κολοσσιαίας χαλυβουργίας Arcelor Mittal και διάσημος για την τάση του να επιδεικνύει τον πλούτο του. Περνά αρκετό καιρό στο Λονδίνο, όπου διατηρεί μια υπερπολυτελέστατη οικεία στο Κένσινγκτον Πάλας Γκάρντενς την οποία αγόρασε το 2004 από το αφεντικό της Φόρμουλα 1, Μπέρνι Εκλστοουν, έναντι 128 εκατ. δολ. καταρρίπτοντας κάθε άλλο ρεκόρ στα κτηματομεσιτικά χρονικά της Μ. Βρετανίας.
Λέγεται ότι το μάρμαρο που κοσμεί την οικεία του Μιτάλ στο Λονδίνο προήλθε από το ίδιο λατομείο που τροφοδότησε με μάρμαρο το διασημότερο μνημείο της Ινδίας, το Τατζ Μαχάλ. Γιʼ αυτό και στα κοσμικά του Λονδίνου όταν αναφέρονται στο παλάτι του Ινδού Κροίσου το αποκαλλούν, «Τατζ Μιτάλ»!Με τον Εκλστοουν είναι και συνιδιοκτήτες της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Ωστόσο, οι δραστηριότητες του Μιτάλ δεν σταματούν εκεί.
Ο ίδιος έχει ιδρύσει ένα ταμείο επιδότησης Ινδών αθλητών και Ολυμπιονικών. Στο φιλανθρωπικό τομέα δωρίζει κάθε χρόνο 1 εκατ. δολάρια σε κάποιον που ο ίδιος θεωρεί ότι το αξίζει.
ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ
Από 8% προ 30 ετών η μεσαία τάξη καλύπτει πλέον το 1/3 του πληθυσμού.
1980: 8% του πληθυσμού -65 εκατ.
2000: 22% του πληθυσμού -220 εκατ.
2010: 32% του πληθυσμού -368 εκατ.
ΤO ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΣΤΩΝ
Υπάρχουν 5 βασικές κάστες - τάξεις με βάση τις οποίες είναι οργανωμένη η ινδική κοινωνία από αρχαιοτάτων χρόνων.
1. Ιερείς (Βραχμάνοι)
2. Κυβερνήτες, γαιοκτήμονες, πολεμιστές
3. Εμποροι
4. Βιοτέχνες, αγρότες
5. Ανέγγιχτοι
πηγη: ethnos.gr / ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΟΣ & ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου