Α. Παπαδημητρίου: Ένας Έλληνας στην ηγεσία του "Ιταλικού" ΣΕΒ !

Στα 42 του χρόνια, ο Άγγελος Παπαδημητρίου έχει εργαστεί ήδη ως υψηλόβαθμο στέλεχος επιχειρήσεων στην Ισπανία, τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Σήμερα βρίσκεται στο τιμόνι της θυγατρικής του φαρμακευτικού κολοσσού GlaxoSmithKline στην Ιταλία, έχοντας την ευθύνη για την πορεία του στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Ευρώπης.
Η επιτυχημένη θητεία του, τον οδήγησε στους κόλπους της Confindustria (ο Σύνδεσμος Ιταλικών Βιομηχανιών) όπου και του ανετέθη η προεδρία της Επιτροπής Ξένων Επενδυτών, όντας ο πρώτος μη ιταλικής καταγωγής μάνατζερ που καταλαμβάνει τη συγκεκριμένη θέση.
Η Επιτροπή έχει ως στόχο να έρθει σε επαφή τις ξένες εταιρείες - μέλη της Confindustria που επενδύουν ήδη στην Ιταλία, και να συζητήσει τις βιομηχανικές πολιτικές που απαιτούνται για την άρση των εμποδίων στην ανάπτυξη της ιταλικής αγορά. Αποτελείται από 25 στελέχη των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη χώρα και υποβάλει προτάσεις προς την κυβέρνηση ώστε να μπορεί να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ιταλικής οικονομίας. Ως κομμάτι της Confindustria, αντλεί το κύρος της και από την παράδοση που έχει διαμορφώσει ο Σύνδεσμος στη γείτονα χώρα.
Ο ιταλικός ΣΕΒ ιδρύθηκε το 1910 και σήμερα εκπροσωπεί πάνω από 126 χιλιάδες επιχειρήσεις κάθε μεγέθους, οι οποίες απασχολούν πάνω από 4,7 εκατομμύρια εργαζόμενους. Στην ιδιοκτησία του βρίσκεται η «Il Sole 24 Ore», η πιο σημαντική οικονομική ημερήσια ιταλική εφημερίδα και μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη με ημερήσια κυκλοφορία πάνω από 400.000 αντίτυπα.

Συνέντευξη στον Νίκο Τσίτσα

- Κύριε Παπαδημητρίου, πως αισθάνεται ένας Έλληνας manager ως εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ιταλικών Βιομηχανιών και επικεφαλής της ομάδας ξένων επενδυτών στην Ιταλία;

Θαυμάσια! Στην Ιταλία όπως σε κάθε άλλη χώρα γίνεσαι αποδεκτός αν μιλάς τη γλώσσα τους, αν δείχνεις ενδιαφέρον για το περιβάλλον, αν είσαι διατεθειμένος να ασχοληθείς ουσιαστικά με θέματα που αφορούν φορείς όπως είναι ο Σύνδεσμος Ιταλών Βιομηχάνων. Οι Ιταλοί όπως και κάθε άλλος λαός εκτιμούν το σεβασμό που τους επιδεικνύεις. Η διατήρηση καλών και ουσιαστικών σχέσεων με όλους αποτελούν σημαντικό παράγοντα αποδοχής.
- Είστε ο πρώτος μη Ιταλός που αναλαμβάνει την Προεδρία της Επιτροπής ξένων Επενδυτών του Συλλόγου Ιταλικών Βιομηχανιών. Πως σας αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σας;

Η επιλογή μου στη συγκεκριμένη θέση έχει να κάνει με διάφορες παραμέτρους οι οποίες καθορίζουν την κουλτούρα των ιταλικών επιχειρήσεων. Η στρατηγική επιλογή του ΣΙΒ τοποθετώντας έναν ξένο στο προεδρείο τους, αποτελεί ένα παράθυρο στην παγκοσμιοποίηση. Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι Ιταλοί κατανοούν απολύτως την έννοια της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Στην Ιταλία βρίσκονται οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες του κόσμου. Απασχολούν 850.000 Ιταλούς εργαζομένους και τζιράρουν 400 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο ετησίως. Υπολογίζεται ότι δραστηριοποιούνται στην Ιταλία περίπου 7.000 ξένες επιχειρήσεις -εκ των οποίων οι 2.500 έχουν παραγωγικές εγκαταστάσεις- και συνολικά παράγουν το 6% του ΑΕΠ.
Απ΄ όλες τις απόψεις οι πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας και οι Ιταλοί αντιλαμβάνονται πλήρως τη σημασία του. Θεωρώ ως βασικό ρόλο μου να συντονίσω το διάλογο μεταξύ ξένων επενδυτών και φορέων της ιταλικής κοινωνίας.
- Τι αντιπροσωπεύει η επιλογή σας στη συγκεκριμένη θέση; Πιστεύετε ότι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει δημιουργήσει μια κατηγορία ανώτατων στελεχών τα οποία σκέφτονται, δρουν και εργάζονται πέρα από τα σύνορα της χώρας καταγωγής τους;

Η οικονομία κινείται πλέον με νόμους και ρυθμούς που ξεφεύγουν από την οπτική της τοπικής ή εθνικής αντιμετώπισης. Υπάρχουν στελέχη σήμερα που έχουν ζήσει σε διαφορετικά περιβάλλοντα, και είναι σε θέση να χειριστούν σύνθετα θέματα από πολλαπλές σκοπιές. Πάρα ταύτα, δεν θεωρώ ότι οι managers που είναι προϊόντα της παγκοσμιοποίησης είναι κατ΄ανάγκη καλύτεροι από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Σε γενικές γραμμές η επαγγελματική δραστηριοποίηση εκτός των συνόρων της χώρας καταγωγής κάποιου στελέχους είναι ζήτημα επιλογής.
Προσωπικά, στα 42 χρόνια μου, μπορώ να πω ότι σχεδόν τη μισή ζωή μου έχω εργαστεί εκτός Ελλάδος σε διάφορες χώρες του κόσμου. Αυτό αποτελεί προσωπική επιλογή, η οποία προέκυψε χωρίς να την έχω προγραμματίσει, χωρίς να αποτελεί στόχο, αντίθετα προέκυψε μέσα από τη ζωή.
- Αναλάβατε κάποιες πρωτοβουλίες ως θεσμικό όργανο εκπροσώπησης των Ιταλικών επιχειρήσεων, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και ποιες είναι αυτές;

Κατ΄ αρχήν να σας πω ότι δεν έχω συναντήσει σε άλλη χώρα αντίστοιχη αποδοχή με την οποία περιβάλλεται ο Σύνδεσμος Ιταλικών Βιομηχανιών στο εσωτερικό της ιταλικής επικράτειας. Έχει 125.000 εταιρείες μέλη, εκ των οποίων το 98% είναι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Δεν εκπροσωπεί μόνο τις βιομηχανίες ή τις πολυεθνικές, αλλά τις ΜΜΕ που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ιταλικής οικονομίας. Κάθε Ιταλός αποδέχεται το Σύνδεσμο ως κοινωνικό εταίρο, ως μέλος της κοινωνίας της χώρας ο οποίος διαβουλεύεται με την κυβέρνηση. Αρχή του Συνδέσμου είναι να βρίσκεται «κοντά στην πολιτική και μακριά από τα κόμματα».
Σχετικά με την κρίση, ο Σύνδεσμος ανέλαβε ενεργό ρόλο από την αρχή της εμφάνισης του φαινομένου. Η οικονομία της Ιταλίας έχει υποστεί ένα τεράστιο σοκ. Μόνο το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008 η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 8% και στους τομείς του επίπλου ή της αυτοκινητοβιομηχανίας παρατηρήθηκε υποχώρηση της τάξης του 20%. Έχουν αρχίσει οι απολύσεις και είμαστε ακόμη στην αρχή του φαινομένου. Οι πλέον απαισιόδοξοι φοβούνται ότι θα χαθούν περίπου 650.000 θέσεις εργασίας.
Ο τραπεζικός δανεισμός έχει μειωθεί δραματικά, ενώ το κράτος χρωστά στις επιχειρήσεις περίπου 70 δισ. ευρώ. Ο Σύνδεσμος ανέλαβε αμέσως δράση, έχοντας επικεντρώσει την πολιτική του σε συγκεκριμένα μέτρα. Πιέζει για την εξόφληση των οφειλών του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, έχει ζητήσει τη δημιουργία μέτρων τόνωσης της ζήτησης, διεκδικεί την άμεση ανάπτυξη του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων με την κατασκευή νέων δημοσίων έργων, συμβάλλει στην διαμόρφωση καινούργιας ενεργειακής πολικής στη χώρα η οποία -όπως όλα δείχνουν- θα μας κατευθύνει στην αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας και δίνει έμφαση στις ΜΜΕ επιχειρήσεις και την υποστήριξής τους. Επιπλέον διεκδικεί φοροαπαλλαγές για την έρευνα, μέτρο το οποίο μεσοπρόθεσμα θα ωθήσει προς την ανάπτυξη την ιταλική οικονομία και την ανταγωνιστικότητά της. Το ιταλικό κράτος έχει ένα τεράστιο έλλειμμα το οποίο αγγίζει το 107% του ΑΕΠ, μετά την εμφάνιση της κρίσης. Ο κρατικός τομέας είναι μεγάλος και πολυέξοδος.
- Ποιες είναι οι εκτιμήσεις του Συνδέσμου για τις συντονισμένες δράσεις που πρέπει να αναπτυχθούν σε κοινωνικό επίπεδο προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης;

Όπως και να μετρηθεί η σημερινή παγκόσμια κρίση, δεν την έχουμε ξαναδεί, και κανείς οικονομολόγος του ‘30 δε ζει σήμερα για να μπορέσει να τη συγκρίνει με την αντίστοιχη του ‘29. Κανείς δεν μπορεί να κάνει πρόβλεψη. Γνωρίζουμε ότι θα μειωθεί ο δανεισμός, πιθανότατα υπάρχει υπερβολική προσφορά αγαθών και είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν δομικές αναδιαρθρώσεις στις εθνικές οικονομίες αλλά και στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι. Δεν προβλέπω να «ξεμπλέκουμε» με εύκολες λύσεις μέσα στο 2009. Υπάρχουν πολλά σενάρια για το μέλλον της κρίσης αλλά δεν υπάρχουν σοβαρές προβλέψεις. Κανείς δεν γνωρίζει την ένταση και το βάθος της κρίσης, γι’αυτό και μία από τις προτεραιότητες του Ιταλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων είναι να συνεργαστεί με την κυβέρνηση έτσι ώστε να ληφθούν μέτρα κοινωνικής συνοχής την στιγμή που αυξάνονται η ανεργία και οι κοινωνικές πιέσεις.
- Ποιοι είναι οι στόχοι που θα θέλατε να πετύχετε από τη θέση που κατέχετε; Υπάρχουν τελικά ευκαιρίες που αναδύονται μέσα από την κρίση;

Ως επαγγελματίας μου αρέσει να κάνω πράγματα που με εκφράζουν και θέλω να προσφέρω θετικά στους τομείς που ασχολούμαι. Στόχος μου στη συγκεκριμένη θέση είναι να συνεχιστεί ο διάλογος μεταξύ των ξένων επενδυτών και των φορέων της Ιταλίας η οποία είναι μια χώρα με εξαιρετικούς ανθρώπους και πολλές δυνατότητες ανάπτυξης. Αυτή η δύναμη ωθεί τη δράση μου. Η οικονομική κρίση δημιουργεί άγχος και απαισιοδοξία στους ανθρώπους. Για την ιταλική οικονομία θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικούς τομείς την έρευνα και την τεχνολογία στους οποίους δεν θα πρέπει να σταματήσει η συνεχής ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αποτελούν ουσιαστικά τη βαριά βιομηχανία τη χώρας όπου αναμένεται μετά την κρίση, να συνεχίζουν να συνθέτουν το συγκριτικό πλεονέκτημα της ιταλικής οικονομίας.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να αναζητήσουμε με αισιοδοξία και προσοχή τις επιχειρηματικές, τις οικονομικές, τις θεσμικές ακόμα και τις προσωπικές ευκαιρίες που μπορεί να προκύψουν σε αυτή την κρίση.
Capital