Οι τράπεζες πρέπει να καταβάλλουν τα ανεξόφλητα ποσά των επιταγών που οι ίδιες ενέκριναν και επέδωσαν σε πελάτες τους για κυκλοφορία. Ειδ' άλλως οι οικονομία οδηγείται σε ολική κατάρρευση.
Η έκδοση μεταχρονολογημένης επιταγής αποτελεί άλλο ένα Ελληνικό τραπεζικό παράδοξο, μοναδικό στην Ε.Ε. Δεν είναι άλλωστε και το μοναδικό φαινόμενο έλλειψης μέτρου από πλευράς των Ελληνικών τραπεζών, ιδιαίτερα των ιδιωτικών, που έχουν μάθει να κερδοσκοπούν από κάθε έκφανση χρηματοπιστωτικής λειτουργίας εις βάρος του καταναλωτή.
Δείγμα τα κολοσσιαία ποσοστά κέρδους που αποκομίζουν σε κάθε συναλλαγή είτε πρόκειται για απλή κατάθεση / δανειοδότηση είτε συναλλαγή μέσω πιστωτικής. Όλα αυτά στην στοργική αγκαλιά του κράτους που έχει ανάγει τοκογλυφικά Margins σε αποδεκτή, υπερπροστατευμένη λειτουργία με μανδύα νομιμοφροσύνης.
Το φαινόμενο των μεταχρονολογημένων επιταγών όμως έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Η επιταγή θεωρείται "χρεώγραφο" πληρωτέο επί τη εμφανίσει. Οι τράπεζες στοχεύοντας στο να δημιουργήσουν ένα επιπλέον έσοδο από το σύνολο των εμπορικών συναλλαγών, όχι μόνο επέτρεψαν την ανακύκλωση αυτών των χρεωγράφων, τα επέβαλλαν κι' όλας ως "αντίτιμο εξασφάλισης" δανεισμού.
Την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, το ύψος των επιταγών ξεπερνά το ιλιγγιώδες ποσό των 310 δισεκατομμυρίων Ευρώ, υπερβαίνει δηλαδή το ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.
Πρόκειται για μια ανεξέλεγκτη μορφή δανεισμού που οι τράπεζες εξέθρεψαν
α) με τη λειτουργία τους αφού οι επιταγές ήταν αποδεκτός τρόπος για μια επιχείρηση να αυξήσει τον δανεισμό της, δηλαδή την πρόσβαση σε ρευστότητα με τεράστιο (για επιχείρηση) επιτόκιο που έφτανε το 9%!
β) με την ίδια την έκδοση της επιταγής. Οι τράπεζες είναι αρμόδιες άρα και υπόλογες για την έκδοση κάθε τέτοιου στοιχείου. Άρα η ύπαρξη των σχετίζεται αποκλειστικά με την λειτουργία των τραπεζών σε αντίθεση με παλαιότερες μορφές υποσχετικών (γραμμάτια, συναλλαγματικές κλπ).
Η ωρολογιακή βόμβα που ήδη είναι σε αντίστροφη μέτρηση επιβάλλει μία και μόνο λύση:
Την συνυπευθυνότητα της τράπεζας ως προς την εξόφληση των επιταγών που ήδη κυκλοφορούν. Αυτόματα, τη μελλοντική έκδοση επιταγών με σαφές ανώτατο χρηματικό όριο που θα αναγράφεται σε κάθε χρεώγραφο και το οποίο η τράπεζα θα υποχρεούται να καλύψει σε περίπτωση μη καταβολής από τον εντολέα.
Υπάρχει η αντίστοιχη νομοθετική πλατφόρμα στην Ευρωπαϊκή τράπεζα, την οποία απέφυγαν συστηματικά να εφαρμόσουν τόσο το κράτος όσο και οι τράπεζες. Ας έλθουν τώρα προ τον ευθυνών τους, γιατί η κατάρρευση της αγοράς λόγω του άυλου υπερδανεισμού μέσω των ανεξέλεγκτων χρεωγράφων είναι αναπόφευκτη.
Άλλωστε τα εν λόγω χρεώγραφα δεν έχουν καμμία ισχύ στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εις γνώση τους λοιπόν οι Ελληνικές τράπεζες δημιούργησαν και συντήρησαν αυτό το τέρας που τους απέφερε τρισεκατομμύρια κερδών χωρίς ευθύνη ή επισφάλεια. Ήρθε ο καιρός να πληρώσουν.
Άμεσα το κράτος να επιβάλλει την Ευρωπαϊκή νομοθεσία ούτως ώστε οι εκδότριες τράπεζες να υποχρεωθούν να καλύψουν τα χρεώγραφα που αυτές εξέδωσαν. Αυτοί ενέκριναν τους πελάτες και τους προμήθευσαν με μπλοκ. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.
www.olympia.gr
Μία απίστευτη ελληνική πατέντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις των νεοελλήνων είναι οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Ο κάθε ένας που έχει ένα μπλοκ επιταγών στα χέρια του δημιουργεί αυτόματα εκ του μηδενός νέα χρήματα! Τα χρήματα αυτά, φυσικά, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις και κάποτε φτάνει ο κόμπος στο χτένι...
Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι στο παρελθόν ήταν παράνομο να προεξοφλεί η τράπεζα μεταχρονολογημένες επιταγές. Είχε, μάλιστα, δημιουργηθεί σάλος από το γεγονός ότι η τράπεζα του αείμνηστου Καψάσκη είχε αφήσει έτη φωτός πίσω τους ανταγωνιστές της σε αυτή τη δραστηριότητα. Κι ήρθε τότε ο κ. Παλαιοκρασσάς, αν θυμόμαστε καλά, για να καλύψει νομοθετικά -και μάλιστα αναδρομικά- την προεξόφληση μεταχρονολογημένων επιταγών.
Οι επιταγές, όμως, είναι πληρωτέες με την εμφάνισή τους και το «κόλπο» της μεταχρονολόγησης είναι μία καθαρά ελληνική πατέντα. Αν προσπαθήσετε να το εξηγήσετε σε ένα ξένο το πώς ακριβώς λειτουργεί, θα δυσκολευτεί να σας καταλάβει.
Για να μετρήσουμε την πιστωτική επέκταση θα πρέπει κανονικά να συνυπολογίσουμε στα τραπεζικά δάνεια και τις μεταχρονολογημένες μετοχές. Μπορεί να μην πρόκειται για επίσημο δανεισμό, αλλά στην πράξη πρόκειται για δάνεια. Μοιάζει να πρόκειται για άτοκο δανεισμό, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Στο τέλος πάντα κάποιος πληρώνει το κόστος. Πάρτε για παράδειγμα τις τιμές των προϊόντων. Όλοι αναφέρονται στις διαφορές των τιμών των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ μεταξύ της ελληνικής και της γερμανικής αγοράς. Εκεί, όμως, στη Γερμανία, οι βιομηχανίες δεν πληρώνονται μετά από 8 μήνες με τη μέθοδο των μεταχρονολογημένων επιταγών. Η ελληνική πρακτική έχει κόστος και το κόστος αυτό το πληρώνει τελικά ο καταναλωτής.
Σε κάποιες εποχές που ο τραπεζικός δανεισμός ήταν άπιαστο όνειρο για πολλούς επαγγελματίες, οι επιταγές έπαιξαν τον... αναπτυξιακό τους ρόλο. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα αυτό συνέχισε να λειτουργεί και όταν δεν υπήρχε λόγος, όταν τα επιτόκια ήταν αρκετά χαμηλά. Μόνο που τώρα πια οι επιταγές χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για κατανάλωση. Για καινούργια αυτοκίνητα, για διαμερίσματα, για εξωτικές διακοπές. Δημιουργήθηκε μία νέα τάξη ανθρώπων που ζούσε πλουσιοπάροχα με δανεικά, τα οποία τους τα πρόσφερε απλόχερα η αγορά.
Πολλά από τα κανόνια που σκάνε σήμερα στην αγορά έχουν να κάνουν με το σύστημα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Δεν πληρώθηκε μία επιταγή, δεν πληρώθηκαν δύο και στο τέλος ο έμπορος ανακάλυψε ότι το ντόμινο μόλις είχε ξεκινήσει κι ότι ο ίδιος είναι πολύ αδύναμος για να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Κι αυτός με τη σειρά του δεν πλήρωσε τις υποχρεώσεις του και ούτω καθεξής.
Η κρίση θα τελειώσει για την ελληνική αγορά όταν σκάσει και η τελευταία επιταγή! Όταν εξαερωθεί το πλασματικό χρήμα που υπάρχει αυτή την στιγμή και τροφοδοτεί επιχειρηματικές ψευδαισθήσεις και ασύδοτες συμπεριφορές. Ίσως είναι και μία ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε από μόνοι μας αυτή την κατάσταση μια για πάντα και να κλείσουμε τη... στρόφιγγα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Όπως συμβαίνει, δηλαδή και στον υπόλοιπο κόσμο...
Θανάσης Μαυρίδης