Δημοσκοπήσεις στην ομίχλη!

Του Γιάννη Λούλη


Η φθορά της κυβέρνησης είναι δεδομένη, όπως άλλωστε και η αντοχή της εικόνας του πρωθυπουργού. Καταγεγραμμένη είναι η υπεροχή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το γεγονός πως θεωρείται ανέτοιμο να κυβερνήσει.

Την περασμένη Κυριακή είχαμε ένα μπαράζ δημοσκοπήσεων. Αυτές δεν διαλεύκαναν το «τοπίο στην ομίχλη». Αντίθετα, σε κάποια σημεία το συσκότισαν.
Το ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται στην πρόθεση ψήφου είναι προφανές. Ομως, όταν δύο δημοσκοπήσεις αποκλίνουν δείχνοντας η μία διαφορά 4,6% και η άλλη 3,1%, τότε εγείρονται σοβαρά ερωτήματα. Δεν έχει βεβαίως νόημα η εμπλοκή σε γκρίζες δημοσκοπικές ζώνες.
Οι αντιφάσεις των δημοσκοπήσεων αφορούν το φορέα που τις εκπροσωπεί.
Αν και απαντήσεις δεν θα πάρουμε.

Για τους αναγνώστες, πάντως, που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν το σημερινό κλίμα το ζητούμενο είναι η καταγραφή αδιαμφισβήτητων δεδομένων που αφορούν τη συγκυρία και τη δυναμική της. Κατ' αρχάς, είναι αναμφίβολο ότι το ΠΑΣΟΚ από το Σεπτέμβριο προηγείται, με αυξομειώσεις, στις δημοσκοπήσεις.

Μέχρι το Δεκέμβριο η διαφορά του από τη Ν.Δ. έτεινε να διευρύνεται, κυρίως διότι το κυβερνών κόμμα έχανε όλο και περισσότερο έδαφος παρά διότι το ΠΑΣΟΚ διέθετε δυναμική ανόδου.

Μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό η διαφορά μειώθηκε, όχι όμως αισθητά. Την ίδια ώρα, όμως, ενισχύθηκε η εικόνα του πρωθυπουργού, δηλαδή το πιο ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης.Ταυτόχρονα, στη σύγκριση των αρχηγών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ακόμη και οι αντιφατικές δημοσκοπήσεις της περασμένης εβδομάδας συμφωνούν: ο Καραμανλής προκαλεί μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ως ηγέτης.

Ομως κι εδώ οι δημοσκοπήσεις αποκλίνουν στην έκταση της υπεροχής. Αναφορικά με το στρατηγικής σημασίας ερώτημα που αφορά την επίδραση της υπεροχής Καραμανλή σε μια τυχόν εκλογική αναμέτρηση, εφόσον η υπεροχή αυτή διατηρηθεί μέχρι τις κάλπες, ισχύει μια ημιτελής απάντηση: η ηγετική υπεροχή προφανώς ευνοεί το κόμμα που τη διαθέτει.

Σε τι έκταση όμως θα επιδράσει ο παράγοντας αυτός παραμένει άγνωστο, καθώς πολλά θα κριθούν στην προεκλογική περίοδο.

Τρίτον, η λεγόμενη «αδιευκρίνιστη ψήφος» (αναποφάσιστοι, λευκά, άκυρα) βρίσκεται σε πρωτοφανή ύψη (15%). Από αυτούς, λίγο πάνω από τους μισούς ψήφισαν Ν.Δ. το 2007.
Πόσοι όμως θα επιστρέψουν στη Ν.Δ. εγκαταλείποντας τη στάση αναμονής τους; Αγνωστο. Ομως, με δεδομένη την έκταση της αδιευκρίνιστης ψήφου, αλλά και το ότι το μεγαλύτερο τμήμα της προέρχεται από ένα κόμμα, είναι επίσης αδύνατη η οποιαδήποτε ασφαλής «εκτίμηση» της πρόθεσης ψήφου (που επιχειρούν κάποιες εταιρίες δημοσκοπήσεων).

Ούτε έχουν νόημα οι «εκτιμήσεις» για «κατανομές εδρών».Ας δούμε όμως τώρα εκείνα που βρίσκονται «εκτός ομίχλης»: Η φθορά της κυβέρνησης είναι δεδομένη. Οπως άλλωστε και η αντοχή της εικόνας του πρωθυπουργού. Καταγεγραμμένη είναι και η υπεροχή του ΠΑΣΟΚ στην πρόθεση ψήφου. Αλλά και η προβληματική εικόνα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο θεωρείται, με συντριπτικά ποσοστά, ανέτοιμο να κυβερνήσει, ενώ η ηγεσία του δεν πείθει «πρωθυπουργικά».
Ολα αυτά συνυπάρχουν ως εύθραυστη ισορροπία στο χώρο του 15%.
Οπου η Ν.Δ. διαθέτει μεγάλη δεξαμενή προβληματισμένων ψηφοφόρων, που όμως είναι ασαφές τι θα πράξουν. Μόνο αυτά γνωρίζουμε, μέσα σ’ ένα ομιχλώδες τοπίο.
Τα δεδομένα αυτά προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις εκείνες που αναζητούν αντικειμενικά όλες τις πτυχές του τοπίου. Χωρίς να εκμαιεύουν απαντήσεις ή να ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων τους.
Διότι, αλλιώς, έχουμε και δημοσκοπήσεις που προσθέτουν «ομίχλη». Αντί να την ξεκαθαρίζουν.



http://blogs.e-tipos.com/giannisloulis/entry/δημοσκοπήσεις_στην_ομίχλη



25 Φεβρουάριος 2009 17:32 μμ



.