Σε κάθε περίπτωση η λύση (για να μην ξεφτιλίζονται και μερικοί εγγράμματοι στο κόμμα) ξεκινάει από το να παραμείνει το πρόβλημα «εσωτερικό της Κουμουνδούρου» και να μην αποκτήσει επιπλέον διαστάσεις, στην περίπτωση αυτή ο κίνδυνος να καταστεί ο κ. Τσίπρας ανέκδοτο είναι τεράστιος, η κοινωνία είναι αδυσώπητη και δεν έχει έλεος. Στην πράξη η τακτική αυτή σημαίνει «μην τον αφήνετε ποτέ μόνο να μιλάει, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι θα πει και πως θα το πει».

Εδώ ακριβώς μπλέκεται με τους μύχιους πόθους των επιτελών του ΣΥΡΙΖΑ η δεύτερη ιδιότητα του κ. Τσίπρα: Είναι τόσο πολύ σίγουρος πως όσα λέει είναι ιστορικών διαστάσεων αλήθειες που δεν επιτρέπει σε κανένα να αμφισβητήσει τα λεγόμενα του, όποιος το πράξει, ακόμη και ακροθιγώς, κατατάσσεται στους εχθρούς και αναλαμβάνει να τον συνετίσει ο Παυλάρας.

Πως η επιστήμη αποκαλεί τις ιδιότητες αυτές και που κατατάσσει τον κ. Τσίπρα με όσα γραφικά εμφανίζεται να επικοινωνεί είναι υπόθεση που εκφεύγει του πολιτικού σχολιασμού, δεν είναι καθόλου απίθανο να ακουμπάει τα ακραία όρια της ψυχοπαθολογίας, ερμηνείες του συρμού υπάρχουν πολλές, οι περισσότερες δεν τον κολακεύουν, μια επιστημονική γνώμη όμως είναι πάντα απαραίτητη.

Στο κάτω-κάτω της γραφής κανείς δεν έχασε προστρέχοντας στην επιστήμη, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δηλώνει μηχανικός, μάλλον πολιτικός μηχανικός, άντε τώρα να βρεις έναν Έλληνα να του αναθέσει να του χτίσει κοτέτσι στο χωριό…
Χρήστος Υφαντής