ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι εγκλωβισμένος στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής, αλλά να χρησιμοποιεί τη φαντασία, την τύχη, το όνειρο και το ασυνείδητο, σπάζοντας έτσι τα δεσμά της λογικής.
Αυτά στην τέχνη, όπου αποτέλεσε ένα πρωτοποριακό ριζοσπαστικό κίνημα. Στα ριζοσπαστικά κόμματα, όταν σπάει «τα δεσμά της λογικής», γίνεται γκροτέσκος, και ο φορέας τους ανορθολογικός και αναξιόπιστος...
Χθες ο Αλέξης έκανε πάλι τις συνήθεις προτάσεις του - ως έχει δικαίωμα - για τα μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση. Δεν αναφερόμαστε σε αυτές καθαυτές τις προτάσεις, δεν μας αφορούν, αλλά στις μεγαλόστομες ανεπίκαιρες λέξεις που πέταξε στον αέρα. Όπως να ζητήσει «άμεσα μέτρα για να μην γίνει η κρίση ανθρωπιστική τραγωδία» στη χώρα μας!
Σαν να μην έχει συνείδηση των λέξεων και των ημερών. Σαν να μην έχει μάθει, να μην έχει παρακολουθήσει, αυτά που γίνονται στην Ουκρανία. Εκεί όπου εκτυλίσσεται η πραγματική ανθρωπιστική κρίση, με τους νεκρούς, τους ξεριζωμένους, τους ανθρώπους με καταστραμμένα σπίτια, τσακισμένες ζωές και άδηλο μέλλον.
Προσβάλει αυτούς τους τραγικούς ανθρώπους που ζουν την ανθρωπιστική κρίση στο πετσί τους. Γιατί είναι άλλο η οικονομική στενότητα που σίγουρα θα προκύψει για τους πολλούς, η δυσπραγία για άλλους, η φτώχεια για τμήματα του πληθυσμού που ούτως ή άλλως βρίσκονται στο μεταίχμιο, και εντελώς άλλο η «ανθρωπιστική καταστροφή» (και οι διανοούμενοι της «Γέφυρας» τον ακούνε και χειροκροτούν τις νοηματικές του ανακρίβειες!).
Τα ίδια έλεγε βέβαια και στην αρχή της πανδημίας, όπου περιοδεύοντας στα νησιά πάλι ως… Νοστράδαμος, μιλούσε για επερχόμενη ανθρωπιστική καταστροφή και μαζικά συσσίτια, τα οποία ουδέποτε είδαμε.
Στην ίδια δήλωση επιτιθέμενος στον Μητσοτάκη, ως δικαιούται και πάλι, ζήτησε «αντί να παριστάνει τον πρωθυπουργό περιορισμένης ευθύνης, τον πρωθυπουργό της δικαιολογίας, είναι καλύτερα να δρομολογήσει τις διαδικασίες προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, ώστε η χώρα να αποκτήσει κυβέρνηση ευθύνης».
Όμως την ίδια ημέρα στη συνεδρίαση του Πολιτικού Κέντρου του ΣΥΡΙΖΑ, επανέφερε τα περί ανθρωπιστικής καταστροφής, καθώς «η χώρα με ευθύνη Μητσοτάκη έχει μείνει απολύτως ανοχύρωτη μπροστά στην επικείμενη κλιμάκωση της ενεργειακής κρίσης, γεγονός που μπορεί να επιφέρει σοβαρότατες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή αλλά και στη λειτουργία της οικονομίας».
Ωραία αυτά! Δεκτό, για την οικονομία της συζήτησης, ότι «η ευθύνη του Μητσοτάκη είναι δραματική, καθώς αποδόμησε την ενεργειακή στρατηγική της χώρας και έφερε την τρομακτική ακρίβεια πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Δούλεψε για τα funds και τα καρτέλ της ενέργειας και όχι για τους καταναλωτές (Αφού δεν έκαναν εξεταστική για την καταστροφή της ΔΕΗ επί ΣΥΡΙΖΑ, καλά τους τα λέει).
Αλλά το point της δήλωσής του ήταν: «Με αυτά τα δεδομένα (της ανθρωπιστικής κρίσης) ο κος Μητσοτάκης δεν αποκλείεται να δραπετεύσει άμεσα».
Και εδώ έγκειται το ανακόλουθο, αντιθετικό και αλληλοσυγκρουόμενο.
Αυτά στην τέχνη, όπου αποτέλεσε ένα πρωτοποριακό ριζοσπαστικό κίνημα. Στα ριζοσπαστικά κόμματα, όταν σπάει «τα δεσμά της λογικής», γίνεται γκροτέσκος, και ο φορέας τους ανορθολογικός και αναξιόπιστος...
Χθες ο Αλέξης έκανε πάλι τις συνήθεις προτάσεις του - ως έχει δικαίωμα - για τα μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση. Δεν αναφερόμαστε σε αυτές καθαυτές τις προτάσεις, δεν μας αφορούν, αλλά στις μεγαλόστομες ανεπίκαιρες λέξεις που πέταξε στον αέρα. Όπως να ζητήσει «άμεσα μέτρα για να μην γίνει η κρίση ανθρωπιστική τραγωδία» στη χώρα μας!
Σαν να μην έχει συνείδηση των λέξεων και των ημερών. Σαν να μην έχει μάθει, να μην έχει παρακολουθήσει, αυτά που γίνονται στην Ουκρανία. Εκεί όπου εκτυλίσσεται η πραγματική ανθρωπιστική κρίση, με τους νεκρούς, τους ξεριζωμένους, τους ανθρώπους με καταστραμμένα σπίτια, τσακισμένες ζωές και άδηλο μέλλον.
Προσβάλει αυτούς τους τραγικούς ανθρώπους που ζουν την ανθρωπιστική κρίση στο πετσί τους. Γιατί είναι άλλο η οικονομική στενότητα που σίγουρα θα προκύψει για τους πολλούς, η δυσπραγία για άλλους, η φτώχεια για τμήματα του πληθυσμού που ούτως ή άλλως βρίσκονται στο μεταίχμιο, και εντελώς άλλο η «ανθρωπιστική καταστροφή» (και οι διανοούμενοι της «Γέφυρας» τον ακούνε και χειροκροτούν τις νοηματικές του ανακρίβειες!).
Τα ίδια έλεγε βέβαια και στην αρχή της πανδημίας, όπου περιοδεύοντας στα νησιά πάλι ως… Νοστράδαμος, μιλούσε για επερχόμενη ανθρωπιστική καταστροφή και μαζικά συσσίτια, τα οποία ουδέποτε είδαμε.
Στην ίδια δήλωση επιτιθέμενος στον Μητσοτάκη, ως δικαιούται και πάλι, ζήτησε «αντί να παριστάνει τον πρωθυπουργό περιορισμένης ευθύνης, τον πρωθυπουργό της δικαιολογίας, είναι καλύτερα να δρομολογήσει τις διαδικασίες προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, ώστε η χώρα να αποκτήσει κυβέρνηση ευθύνης».
Όμως την ίδια ημέρα στη συνεδρίαση του Πολιτικού Κέντρου του ΣΥΡΙΖΑ, επανέφερε τα περί ανθρωπιστικής καταστροφής, καθώς «η χώρα με ευθύνη Μητσοτάκη έχει μείνει απολύτως ανοχύρωτη μπροστά στην επικείμενη κλιμάκωση της ενεργειακής κρίσης, γεγονός που μπορεί να επιφέρει σοβαρότατες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή αλλά και στη λειτουργία της οικονομίας».
Ωραία αυτά! Δεκτό, για την οικονομία της συζήτησης, ότι «η ευθύνη του Μητσοτάκη είναι δραματική, καθώς αποδόμησε την ενεργειακή στρατηγική της χώρας και έφερε την τρομακτική ακρίβεια πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Δούλεψε για τα funds και τα καρτέλ της ενέργειας και όχι για τους καταναλωτές (Αφού δεν έκαναν εξεταστική για την καταστροφή της ΔΕΗ επί ΣΥΡΙΖΑ, καλά τους τα λέει).
Αλλά το point της δήλωσής του ήταν: «Με αυτά τα δεδομένα (της ανθρωπιστικής κρίσης) ο κος Μητσοτάκης δεν αποκλείεται να δραπετεύσει άμεσα».
Και εδώ έγκειται το ανακόλουθο, αντιθετικό και αλληλοσυγκρουόμενο.
Τη μια ζητάει εκλογές «να δρομολογήσει τις διαδικασίες προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, ώστε η χώρα να αποκτήσει κυβέρνηση ευθύνης», και την ίδια ημέρα προβλέπει ότι ο Μητσοτάκης «δεν αποκλείεται να δραπετεύσει άμεσα».
Τελικά, ο Τσίπρας ζητάει (και θέλει να σύρει σε) εκλογές χάριν σωτηρίας της χώρας έναν αγκιστρωμένο στην εξουσία πρωθυπουργό, ή αυτός οικειοθελώς θα δραπετεύσει δι’ εκλογών γιατί δεν τα κατάφερε; Άκρη δεν βγάζεις!
Φυσικά, το θέμα των εκλογών έχει τη δική του δυναμική. Δεν αναφερόμαστε στα εκλογικά σενάρια που ήδη έχουν «σκάσει μύτη» σε σοβαρά ΜΜΕ. Αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα που επιβάλει η κοινή λογική, λόγω εισαγόμενης ακρίβειας, καθώς μετά την ακρίβεια που έφερε η πανδημία, ήρθε ο πόλεμος που την εξακόντισε.
Κάποια στιγμή, πολύ πριν την ολοκλήρωση της τετραετίας, και εφόσον ο πόλεμος κοπάσει, η κυβέρνηση θα πρέπει να σκεφθεί την προσφυγή στον λαό για να λάβει νέα εντολή, αφού η πανδημία και ο πόλεμος ανέτρεψαν τα πάντα.
Τελικά, ο Τσίπρας ζητάει (και θέλει να σύρει σε) εκλογές χάριν σωτηρίας της χώρας έναν αγκιστρωμένο στην εξουσία πρωθυπουργό, ή αυτός οικειοθελώς θα δραπετεύσει δι’ εκλογών γιατί δεν τα κατάφερε; Άκρη δεν βγάζεις!
Φυσικά, το θέμα των εκλογών έχει τη δική του δυναμική. Δεν αναφερόμαστε στα εκλογικά σενάρια που ήδη έχουν «σκάσει μύτη» σε σοβαρά ΜΜΕ. Αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα που επιβάλει η κοινή λογική, λόγω εισαγόμενης ακρίβειας, καθώς μετά την ακρίβεια που έφερε η πανδημία, ήρθε ο πόλεμος που την εξακόντισε.
Κάποια στιγμή, πολύ πριν την ολοκλήρωση της τετραετίας, και εφόσον ο πόλεμος κοπάσει, η κυβέρνηση θα πρέπει να σκεφθεί την προσφυγή στον λαό για να λάβει νέα εντολή, αφού η πανδημία και ο πόλεμος ανέτρεψαν τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου