Όποιο πρόγραμμα και να είχε η κυβέρνηση, αυτό τινάχτηκε στον αέρα από την ασύμμετρη ακρίβεια της πανδημίας, και στη συνέχεια την ακρίβεια που έφερε ο απρόσμενος πόλεμος.
Θα φτάσουμε στις εκλογές εν μέσω επιδεινούμενης κατάστασης, καθώς οι συνέπειες του πολέμου θα επηρεάζουν αχτιδωτά σε βάθος χρόνου τον δυτικό και τον τρίτο κόσμο.
Η κυβέρνηση θα προτάξει τις επιτυχίες της στην απασχόληση, τις επενδύσεις, τα έργα υποδομής, την ψηφιοποίηση της χώρας, την κοινωνική πολιτική, τα δεκάδες δισ... που έδωσε κατά την πανδημία για να στηρίξει επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, κλπ. Όμως αυτά εκλαμβάνονται ως δεδομένα πλέον.
Δικαιούται επίσης να ζητά να κριθεί ως κυβέρνηση διαχείρισης αλλεπάλληλων κρίσεων, αλλά όταν η ζαίουσα πραγματικότητα παραγάγει οικονομική ένδεια, τον οικογενειάρχη το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η γεωπολιτική ανάλυση και οι αιτίες των επιπτώσεών της.
Ο Μητσοτάκης στο forum του Οικονομικού Ταχυδρόμου επιβεβαίωσε τον φημολογούμενο ρεαλισμό του, υπερκερνώντας τους «Ηρακλείς του στέμματος», και λέγοντας: «Ο λαός θα μας υποδείξει αν θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή περισσότερα». Όπερ δεικνύει ότι λαμβάνει υπόψιν τις δημοσκοπήσεις (και τις μυστικές που διεξάγει το Μαξίμου). Εξ αυτού έκανε το βήμα να δημιουργήσει κλίμα ενδεχόμενης κυβέρνησης συνεργασίας.
Ούτως ή άλλως, επειδή στην Ελλάδα τα εξωγενή προβλήματα μεταγγίζονται ως εσωτερικά, θα ήταν αφελής φαντασίωση η ευχή να υπήρχαν κυβερνήσεις συνεργασίας. Τόσες ευρωπαϊκές χώρες κυβερνούνται έτσι και προοδεύουν (φυσικά αυτό δεν είναι τυφλοσούρτης.
Η κατάρρευση της κυβερνητικής συνεργασίας της Πορτογαλίας απέδειξε ότι με την ιδεοληπτική αριστερά δεν μπορεί να δημιουργηθεί θάλλον τοπίο δημιουργικών συνεργασιών προς όφελος οικονομίας και λαού).
Εάν όμως ο Μητσοτάκης κατανοεί τη σχετική απίσχναση της ΝΔ, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Τσίπρα.
Θα φτάσουμε στις εκλογές εν μέσω επιδεινούμενης κατάστασης, καθώς οι συνέπειες του πολέμου θα επηρεάζουν αχτιδωτά σε βάθος χρόνου τον δυτικό και τον τρίτο κόσμο.
Η κυβέρνηση θα προτάξει τις επιτυχίες της στην απασχόληση, τις επενδύσεις, τα έργα υποδομής, την ψηφιοποίηση της χώρας, την κοινωνική πολιτική, τα δεκάδες δισ... που έδωσε κατά την πανδημία για να στηρίξει επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, κλπ. Όμως αυτά εκλαμβάνονται ως δεδομένα πλέον.
Δικαιούται επίσης να ζητά να κριθεί ως κυβέρνηση διαχείρισης αλλεπάλληλων κρίσεων, αλλά όταν η ζαίουσα πραγματικότητα παραγάγει οικονομική ένδεια, τον οικογενειάρχη το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η γεωπολιτική ανάλυση και οι αιτίες των επιπτώσεών της.
Ο Μητσοτάκης στο forum του Οικονομικού Ταχυδρόμου επιβεβαίωσε τον φημολογούμενο ρεαλισμό του, υπερκερνώντας τους «Ηρακλείς του στέμματος», και λέγοντας: «Ο λαός θα μας υποδείξει αν θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή περισσότερα». Όπερ δεικνύει ότι λαμβάνει υπόψιν τις δημοσκοπήσεις (και τις μυστικές που διεξάγει το Μαξίμου). Εξ αυτού έκανε το βήμα να δημιουργήσει κλίμα ενδεχόμενης κυβέρνησης συνεργασίας.
Ούτως ή άλλως, επειδή στην Ελλάδα τα εξωγενή προβλήματα μεταγγίζονται ως εσωτερικά, θα ήταν αφελής φαντασίωση η ευχή να υπήρχαν κυβερνήσεις συνεργασίας. Τόσες ευρωπαϊκές χώρες κυβερνούνται έτσι και προοδεύουν (φυσικά αυτό δεν είναι τυφλοσούρτης.
Η κατάρρευση της κυβερνητικής συνεργασίας της Πορτογαλίας απέδειξε ότι με την ιδεοληπτική αριστερά δεν μπορεί να δημιουργηθεί θάλλον τοπίο δημιουργικών συνεργασιών προς όφελος οικονομίας και λαού).
Εάν όμως ο Μητσοτάκης κατανοεί τη σχετική απίσχναση της ΝΔ, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Τσίπρα.
Οι δημοσκοπήσεις φέρουν το κόμμα του δεύτερο και «καταϊδρωμένο», τον ίδιο σε πρωθυπουργική καταλληλότητα τρίτο (με τον «Κανένα» να παραμένει αδιαφιλονίκητα δεύτερος), αλλά εξακολουθεί να βαυκαλίζει τους οπαδούς του ότι θα είναι πρώτο κόμμα «έστω και με μία ψήφο», και να συγκροτήσει «προοδευτική κυβέρνηση».
Παρεμπιπτόντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκλωβιστεί στον τοξικό του λόγο, στην εσχατολογία της πρόβλεψης διαρκών καταστροφών, και αδυνατεί να βρει δικά του εκφραστικά μονοπάτια. Για παράδειγμα: Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην 85η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, είχε χρησιμοποιήσει το σύνθημα «Νέα Αρχή». Βιτριολική στον σαρκασμό της ήταν τότε η απάντηση του ΚΙΝΑΛ: «Ωραίο σύνθημα το «νέα αρχή». Ήταν σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, το 2015. Απλά τότε ο κ. Τσίπρας ήταν αγκαζέ με τον κ. Καμένο και πίστευε ότι θα μείνουμε εκτός Βουλή».
Και δεν ήταν η πρώτη υποκλοπή. Ως γνωστόν «τσιτάρει» συνεχώς γλώσσα και ύφος Αντρέα (στο στυλ λίγο χάνει). Αλλά εκτός του Αντρέα… λιμπίστηκε χθες και τα συνθήματα του Γιώργου. Από την Πάτρα εκτόξευσε το σύνθημα «Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε»! Το ότι το – σωστό κατά βάση - σύνθημα του Γιώργου, με όσα ακολούθησαν έγινε ανέκδοτο και έχασε το αξιολογικό του βάρος, δεν τον πτόησε.
Στο διαζευκτικό που ανέφερε ο πρωθυπουργός «αν θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή περισσότερα η χώρα», υπεισέρχεται ο παράγοντας Ανδρουλάκης, ο οποίος θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Προσωπική μας γνώμη είναι ότι με την οργανωτικότητα που τον διακρίνει θα αυξήσει κατά τι το σημερινό ποσοστό που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, το εκλογικό ακροατήριο δεν μετατοπίζεται άκρως ριζικά. Συνέβη μόνο μια φορά, και συνέβη υπό το σοκ των μνημονίων. Δεν συντρέχουν λόγοι να ξανασυμβεί. Άλλωστε ο Ανδρουλάκης δεν υπόσχεται… πεδία ευτυχίας χλοερής, όπως ο Τσίπρας το ΄10-΄14.
Χθες, ερωτηθείς στο forum του Ο.Τ. δήλωσε πως «όποιος πιστεύει στις προγραμματικές συνεργασίες, θα το αποδείξει από την πρώτη Κυριακή. Όλα τα υπόλοιπα είναι τακτικισμοί» (και δεν κατανοούμε γιατί η ΝΔ το ερμήνευσε ως δήλωση προτιμητέας συνεργασίας με ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι και αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προώρισται για πρώτο κόμμα, άρα προοπτική τέτοιας συνεργασίας δεν υπάρχει).
Η θέση Ανδρουλάκη και ΚΙΝΑΛ θα είναι δύσκολη τη δεύτερη Κυριακή, καθώς δεδομένης της πόλωσης, θα υπάρξουν διαρροές από το κόμμα του, που θα διοχετευτούν στους δύο μονομάχους. Η σωτηρία γι’ αυτόν θα είναι να συγκροτηθεί κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή (αυτό εννοούσε), στην οποία θα συμμετέχει, και στην οποία θα επιβάλει δικούς του δεσμευτικούς όρους κυβερνητικού προγράμματος. Στη δεύτερη Κυριακή θα καταλήξει αποδυναμωμένος.
Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι, ότι δεδομένης της εμπειρίας του Pasokification, θα δεχθεί να γίνει το κόμμα του ξανά «παρανάλωμα πυρός», βάζοντας για μια ακόμη φορά πλάτη στη χώρα και αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να πετροβολάει απέξω, με τη συνήθη αναισχυντία του; Ή θα συναινέσει σε συμμετοχή στην κυβέρνηση με την προϋπόθεση να συμμετάσχει και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και για όποιους θεωρούν ότι δεν γίνονται τέτοια, να θυμίσουμε ότι το ίδιο έλεγαν και για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο.
Παρεμπιπτόντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκλωβιστεί στον τοξικό του λόγο, στην εσχατολογία της πρόβλεψης διαρκών καταστροφών, και αδυνατεί να βρει δικά του εκφραστικά μονοπάτια. Για παράδειγμα: Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην 85η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, είχε χρησιμοποιήσει το σύνθημα «Νέα Αρχή». Βιτριολική στον σαρκασμό της ήταν τότε η απάντηση του ΚΙΝΑΛ: «Ωραίο σύνθημα το «νέα αρχή». Ήταν σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, το 2015. Απλά τότε ο κ. Τσίπρας ήταν αγκαζέ με τον κ. Καμένο και πίστευε ότι θα μείνουμε εκτός Βουλή».
Και δεν ήταν η πρώτη υποκλοπή. Ως γνωστόν «τσιτάρει» συνεχώς γλώσσα και ύφος Αντρέα (στο στυλ λίγο χάνει). Αλλά εκτός του Αντρέα… λιμπίστηκε χθες και τα συνθήματα του Γιώργου. Από την Πάτρα εκτόξευσε το σύνθημα «Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε»! Το ότι το – σωστό κατά βάση - σύνθημα του Γιώργου, με όσα ακολούθησαν έγινε ανέκδοτο και έχασε το αξιολογικό του βάρος, δεν τον πτόησε.
Στο διαζευκτικό που ανέφερε ο πρωθυπουργός «αν θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή περισσότερα η χώρα», υπεισέρχεται ο παράγοντας Ανδρουλάκης, ο οποίος θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Προσωπική μας γνώμη είναι ότι με την οργανωτικότητα που τον διακρίνει θα αυξήσει κατά τι το σημερινό ποσοστό που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, το εκλογικό ακροατήριο δεν μετατοπίζεται άκρως ριζικά. Συνέβη μόνο μια φορά, και συνέβη υπό το σοκ των μνημονίων. Δεν συντρέχουν λόγοι να ξανασυμβεί. Άλλωστε ο Ανδρουλάκης δεν υπόσχεται… πεδία ευτυχίας χλοερής, όπως ο Τσίπρας το ΄10-΄14.
Χθες, ερωτηθείς στο forum του Ο.Τ. δήλωσε πως «όποιος πιστεύει στις προγραμματικές συνεργασίες, θα το αποδείξει από την πρώτη Κυριακή. Όλα τα υπόλοιπα είναι τακτικισμοί» (και δεν κατανοούμε γιατί η ΝΔ το ερμήνευσε ως δήλωση προτιμητέας συνεργασίας με ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι και αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προώρισται για πρώτο κόμμα, άρα προοπτική τέτοιας συνεργασίας δεν υπάρχει).
Η θέση Ανδρουλάκη και ΚΙΝΑΛ θα είναι δύσκολη τη δεύτερη Κυριακή, καθώς δεδομένης της πόλωσης, θα υπάρξουν διαρροές από το κόμμα του, που θα διοχετευτούν στους δύο μονομάχους. Η σωτηρία γι’ αυτόν θα είναι να συγκροτηθεί κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή (αυτό εννοούσε), στην οποία θα συμμετέχει, και στην οποία θα επιβάλει δικούς του δεσμευτικούς όρους κυβερνητικού προγράμματος. Στη δεύτερη Κυριακή θα καταλήξει αποδυναμωμένος.
Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι, ότι δεδομένης της εμπειρίας του Pasokification, θα δεχθεί να γίνει το κόμμα του ξανά «παρανάλωμα πυρός», βάζοντας για μια ακόμη φορά πλάτη στη χώρα και αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να πετροβολάει απέξω, με τη συνήθη αναισχυντία του; Ή θα συναινέσει σε συμμετοχή στην κυβέρνηση με την προϋπόθεση να συμμετάσχει και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και για όποιους θεωρούν ότι δεν γίνονται τέτοια, να θυμίσουμε ότι το ίδιο έλεγαν και για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο.
Σχόλιο: Στο Κοινοβούλιο, νόμοι, νομοσχέδια και λοιπά της αρμοδιότητάς του, κατά κανόνα ψηφίζονται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει ή Παρών ή Όχι.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς θα συνεννοηθούν ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενη συγκυβέρνηση, ο Θεός να μας φυλάει!ΣΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου