«Και ενώ έβλεπαν τα οσμανλίδικα φοουσάτα να πετσοκόβουν τον άλλοτε «ένδοξο Βυζαντινισμό» και να φτάνουν στις παρυφές της Πόλης, εκείνοι διαδήλωναν πως ο μεγαλύτερος εχθρός τους δεν ήταν οι Τούρκοι αλλά οι Λατίνοι»
Ένα εξαιρετικό κείμενο για την Ελλάδα σε σχέση με την Τουρκία και για τις έριδες που διαχρονικά μαστίζουν την ελληνική φυλή, είχε... γράψει στο Βήμα, ο Μάριος Πλωρίτης.
Ο σπουδαίος αυτός Ελληνας δημοσιογράφος και λογοτέχνης είχε γράψει ένα κείμενο που σήμερα φαντάζει τόσο επίκαιρο, αν και είχε γραφτεί πριν από δεκαετίες.
Υπενθυμίζεται ότι ο Μάριος Πλωρίτης πέθανε το 2006 αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στα ελληνικά γράμματα.
Το κείμενο έχει ως εξής:
ΔΕΝ περνάει φεγγάρι όπου να μην επιβεβαιώνεται πως είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωσιν των ευκλεών προγόνων μας! Το κακό, βέβαια, είναι πως, απ’ τα τόσα περικαλλή γνωρίσματά τους, εμείς κληρονομήσαμε, όχι τα ευειδή και ωραία αλλά τα άσκημα και δυσειδή. Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα καμώματά μας μοιάζουν τόσο με τα δικά τους, που μόνο κακόβουλοι μπορούν ν’ αρνηθούν ότι μέσα στο νεοελληνικό κορμί μας κυκλοφορούν τα χρωμοσώματα εκείνων. Οχι μόνο των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των πολύ κοντινότερών μας Βυζαντινών. Χρωμοσώματα, που θρασομανούν, προπάντων σε στιγμές κρισιμότατες, ακόμα για την υπόστασή μας.
ΤΗΝ ΩΡΑ λ.χ. που μας απειλεί η Ανατολή και η Δύση κωφεύει, την ώρα που μας ανεμοδέρνουν πολλαπλές κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, εμείς τι κάνουμε; Ερίζουμε για φληναφήματα! Ερίζουν τα κόμματα μεταξύ τους και οι κομματικοί συναμετάξυ τους. Ερίζουν ο υπερεθνικιστές με τους «εθνικούς μειοδότες». Ερίζουν οι «φιλοευρωπαίοι» με τους αντιευρωπαϊστές. Ερίζουν οι οικονομικά προνομιούχοι με τους «προνομιούχους» εργασιακά. Ερίζουν οι εκσυγχρονιστές με τους «προεδρικούς». Ερίζουν οι ΕΡΕτικοί με τους αιρετικούς. Ερίζουν οι πάντες για τα πάντα ενώ «τα βήματα των Εριννύων» ζυγώνουν όλο και πιο «βοερά»…
Υπενθυμίζεται ότι ο Μάριος Πλωρίτης πέθανε το 2006 αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στα ελληνικά γράμματα.
Το κείμενο έχει ως εξής:
ΔΕΝ περνάει φεγγάρι όπου να μην επιβεβαιώνεται πως είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωσιν των ευκλεών προγόνων μας! Το κακό, βέβαια, είναι πως, απ’ τα τόσα περικαλλή γνωρίσματά τους, εμείς κληρονομήσαμε, όχι τα ευειδή και ωραία αλλά τα άσκημα και δυσειδή. Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα καμώματά μας μοιάζουν τόσο με τα δικά τους, που μόνο κακόβουλοι μπορούν ν’ αρνηθούν ότι μέσα στο νεοελληνικό κορμί μας κυκλοφορούν τα χρωμοσώματα εκείνων. Οχι μόνο των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των πολύ κοντινότερών μας Βυζαντινών. Χρωμοσώματα, που θρασομανούν, προπάντων σε στιγμές κρισιμότατες, ακόμα για την υπόστασή μας.
ΤΗΝ ΩΡΑ λ.χ. που μας απειλεί η Ανατολή και η Δύση κωφεύει, την ώρα που μας ανεμοδέρνουν πολλαπλές κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, εμείς τι κάνουμε; Ερίζουμε για φληναφήματα! Ερίζουν τα κόμματα μεταξύ τους και οι κομματικοί συναμετάξυ τους. Ερίζουν ο υπερεθνικιστές με τους «εθνικούς μειοδότες». Ερίζουν οι «φιλοευρωπαίοι» με τους αντιευρωπαϊστές. Ερίζουν οι οικονομικά προνομιούχοι με τους «προνομιούχους» εργασιακά. Ερίζουν οι εκσυγχρονιστές με τους «προεδρικούς». Ερίζουν οι ΕΡΕτικοί με τους αιρετικούς. Ερίζουν οι πάντες για τα πάντα ενώ «τα βήματα των Εριννύων» ζυγώνουν όλο και πιο «βοερά»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου