Προχθές παρακολούθησα την εκδήλωση μιας ΜΚΟ που έχει στόχο να ενισχύσει τη συμμετοχή γυναικών στην πολιτική.
Προσκεκλημένες ήταν γυναίκες από διάφορα κόμματα που θα συμμετέχουν στις εκλογές ως υποψήφιες για πρώτη φορά. Δεν θα αναφέρω ούτε τη ΜΚΟ ούτε ονόματα των υποψηφίων τα οποία όμως γνωρίζει ο αρχισυντάκτης του Liberal.
Τόσο στις εκδηλώσεις που παρακολουθώ ως θεατής, όσο και στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές όταν συνομιλώ με στελέχη και υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν...
υποβάλλω ερωτήσεις που γίνονται στα τηλεοπτικά πάνελ. Δεν ρωτάω ποτέ για τον Πολάκη, το κότερο, τον Πετσίτη. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι αυτές τις ερωτήσεις είναι σωστότερο να τις υποβάλλουν δημοσιογράφοι-ρεπόρτερ. Οι αρθρογράφοι γνώμης έχουμε την υποχρέωση να αναζητούμε και να σχολιάζουμε το πολιτικό συμφραζόμενο των γεγονότων.Άλλωστε και στο πολιτικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο γυμνός που δεν απαιτείται και ιδιαίτερη προσπάθεια να στριμώξεις κάποιο στέλεχος του στη συζήτηση.
Έτσι και χθες λοιπόν, η ερώτηση που έκανα στην υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε την αιφνιδιαστική στροφή του κόμματός της στα δεξιά και το γεγονός ότι άφησαν τη νεολαία που ριζοσπαστικοποίησαν ξεκρέμαστη.
Ζήτησα να μάθω τι σκέφτεται γιαυτό και πώς τοποθετείται σήμερα απέναντι στο ριζοσπαστικό της παρελθόν. Αφού, ανακουφισμένη, με ευχαρίστησε για την πολιτική ερώτηση μου την απήντησε πιο ξύλινα κι από τον Παπαδημούλη. Ήταν σοκαριστικό να βλέπεις ένα νέο άνθρωπο να ανοίγει το στόμα του για να βγάλει ξύλινες πρόκες.
Στη συνέχεια της εκδήλωσης κάποια άλλη κυρία από το κοινό ζήτησε από τις υποψήφιες να μας πουν πως θα αισθανθούν σε περίπτωση εκλογής τους. Όλες απήντησαν ανθρώπινα και με σεμνότητα. Εκτός βέβαια από την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ. “Α, εγώ είμαι ήδη στις Βρυξέλλες ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς οπότε είτε εκλεγώ είτε δεν εκλεγώ για μένα είναι το ίδιο!”, μας πληροφόρησε με ύφος πολλών καρδιναλίων. Μάλιστα.
Μετά έκρινε σκόπιμο να μας ενημερώσει για τα επιτεύγματα της κυβέρνησης στον τομέα του Περιβάλλοντος. Στην ερώτησή μας αν είναι υπέρ των γεωτρήσεων πετρελαίου στο Ιόνιο τη στιγμή που ευαγγελίζεται τον ενεργειακό μετασχηματισμό της χώρας την ακούσαμε, εμβρόντητοι, να μας απαντά θετικά λες και ήταν το φυσικότερο πράγμα του κόσμου.
Η υποψήφια του κόμματος που έκανε τις Σκουριές σημαία είναι υπέρ των γεωτρήσεων πετρελαίου στο Ιόνιο!
Το καλύτερο όμως το ακούσαμε στο τέλος. Η κυρία του ΣΥΡΙΖΑ, κουνώντας μας το δάχτυλο (κυριολεκτώ) μας συμβούλευσε μετ’επιτάσεως και επαναλαμβάνοντάς το τέσσερις φορές να καταγγέλλουμε τις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης. Εκτός αν ο αυτουργός είναι ο Βενεζουελάνος πρέσβης, υποθέτουμε.
Ξύλινος λόγος, κυνισμός, έπαρση, θράσος. Όσο και αριστερός και να είναι κάποιος, όσο και να σιχαίνεται τη Νέα Δημοκρατία, αν σέβεται τον εαυτό του και τον ενδιαφέρει το μέλλον της Αριστεράς στην Ελλάδα, δεν νοείται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο για να δώσει ένα καλό μάθημα σε αυτό το ασκέρι των αμαθών, ανεπίγνωστων, κυνικών και επηρμένων.
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου