Τα πρώτα exit polls δίνουν καθαρά την πρώτη θέση στο κόμμα των Φιλελευθέρων(VVD) του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε.
Κερδίζει 30 έδρες στην ολλανδική Βουλή των 150 εδρών. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει, προς στιγμήν, το Κόμμα Ελευθερίας (PVV) του...Γκερτ Βίλντερς με 19 έδρες, άλλα τα δύο άλλα κόμματα την διεκδικούν ως το τέλος της καταμέτρησης. Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα - CDA και η έκπληξη των εκλογών, το κεντρώο D66 (το δικό μας Ποτάμι…). Κερδισμένοι είναι και οι Πράσινοι (GroenLinks) με 12 παραπάνω έδρες συγκριτικά με τις προηγούμενες εκλογές. Μεγάλοι ηττημένοι οι Σοσιαλδημοκράτες του Ντάισεμπλουμ που πέφτουν από το 25% στο 6%. Το ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς συγκεντρώνει σαφώς χαμηλότερα ποσοστά του αναμενομένου από τις δημοσκοπήσεις
Ποια είναι όμως η μεγάλη διαφορά από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις; Η συμμετοχή των πολιτών στις κάλπες έφτασε στο 82%, η υψηλότερη από το 1986!
Οι Ολλανδοί είναι οι πρώτοι που ανοίγουν τον δρόμο για μία κούρσα επικράτησης του Φιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Πολύ αισιόδοξο για ένα μικρό δείγμα μιας χώρας που έτσι κι αλλιώς ευημερεί σε όλους τους δείκτες της; Μπορεί αλλά η αρχή έγινε. Εκτός των άλλων όμως, το μυστικό δε βρίσκεται στα συντριπτικά ποσοστά που παίρνουν τα κόμματα της λογικής αλλά στο ποσοστό συμμετοχής των Ολλανδών στις κάλπες.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη δεν καταθέτει τα όπλα και πως οι πλειοψηφίες είναι σε θέση να κρατήσουν όλα αυτά για τα οποία ο Διαφωτισμός πάλεψε να εμπεδώσει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Το 82% είναι πράγματι ένα τεράστιο ποσοστό συμμετοχής των πολιτών σε ένα κοινοβουλευτικό πολίτευμα που θέλει να σέβεται τον εαυτό του. Αποδεικνύοντας ότι δεν είναι αρκετός ο θόρυβος που κάνουν οι συμπλεγματικές μειοψηφίες, προκειμένου να επιβάλλουν την ανεπάρκειά και το μίσος τους στις κοινωνίες.
Είναι σαφές ότι και σε πολλές άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, η ήττα των λογικών έρχεται, κάθε φορά που η αποχή είναι τεράστια- η δική μας περίπτωση είναι χαρακτηριστική. Κι αυτό γιατί το κενό που δημιουργείται αναπληρώνεται από την εμφατική πρόκληση της αντισυστημικής προπαγάνδας των «καλοπροαίρετων» μικρών που υπόσχονται ότι θα ανατρέψουν τους αμαρτωλούς «κακούς» από την περαιτέρω κατάχρηση της εξουσίας.
Κάτι αντίστοιχο έγινε στην Ελλάδα, όπου ο Αλέξης Τσίπρας ψηφίστηκε από το 20% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, εκμεταλλευόμενος ένα σωρό συγκυρίες και εκλογικά τεχνάσματα. Όχι γιατί ο λαός επένδυσε στην δημιουργική του πολιτική αλλά επειδή αισθάνθηκε την ανάγκη να τιμωρήσει τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία.
Κάτι ανάλογο έγινε και στην Γαλλία με την εκρηκτική άνοδο της Λεπέν. Όλοι θέλουν ένα υγιέστερο πολιτικό σύστημα που θα τους απαλλάξει από το παρελθόν του Σιράκ, του Σαρκοζί ή τώρα, του Φιγιόν. Χωρίς βέβαια, να λογαριάζουν ότι οι αμαρτίες δεν είναι θέμα προσώπων αλλά συστημάτων. Και ότι η Λεπέν θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ χειρότερη από αυτούς.
Σε κάθε περίπτωση, οι συνειδητοποιημένες πλειοψηφίες μπορούν να δώσουν τον φιλελευθερισμό στην Ευρώπη.
Όχι γιατί ξαφνικά όλοι θα γίνουν φιλελεύθεροι υμνώντας τον καπιταλισμό αλλά γιατί οι παρακαταθήκες της λογικής είναι οι μόνες που μπορούν να εξασφαλίσουν στον άνθρωπο τις επιλογές για να αλλάξει το μέλλον του. Για να μπορέσει να βελτιώσει την ζωή του και να παλέψει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και την δίκαιη κατανομή πλούτου και ευκαιριών.
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου