Δεν την πρόλαβα όταν ήταν πρώτο όνομα, πάνω σε πίστες φορτωμένες γαρδένιες, που τότε ισοδυναμούσαν με πολλούς μισθούς.
Δεν πρόλαβα το όνομα Χριστιάνα να θριαμβεύει στις μαρκίζες των πιο χλιδάτων μαγαζιών της Αθήνας. Την πρωτάκουσα μετά από πολλά χρόνια,παιδί 13 χρονών, μέσα από έναν στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου, ξαφνικά ένα Αυγουστιάτικο βράδυ, εδώ στο Λουτράκι...
‘‘Το καλοκαίρι θα ‘ρθεί, στην ταράτσα του Βοξ, η Μελίνα θα παίζει τη Στέλλα…» Ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα το πάθος, την μελαγχολία και το ηχόχρωμα αυτής της ιδιαίτερης φωνής, παρέα με τις σπάνιες εικόνες που δημιουργούσε το μαγικό ταλέντο της Νικολακοπούλου. Την εποχή εκείνη που η Χριστιάνα ήταν πρώτο όνομα στα πιο φινετσάτα μαγαζιά της Αθήνας, η ξαδέλφη της, η Ελένη Βιτάλη-Λαβίδα εμφανίζεται σε μικρά επαναστατικά καταγώγια της Πλάκας και παράλληλα η αδελφή της Χριστιάνας, η Βασιλική Λαβίνα, κάνει καριέρα με τα μεγάλα τραγούδια του συντρόφου της Γιάννη Μαρκόπουλου.
Με λίγα λόγια, το μισό Λαβιδέικο αναλαμβάνει την ποιητική ανθολογία και την πολιτιστική επανάσταση και το υπόλοιπο που εκπροσωπεί η Χριστιάνα αναλαμβάνει να το ψυχαγωγήσει. Με μουσικό DNA φορτωμένο από ταλέντο, όταν εμφανίζεται με τραγούδια του Νάκη Πετρίδη-Κριμιζάκη πάνω σε στίχους Μάρως Μπιζάνη και Σώτιας Τσώτου, αποθεώνεται από το κοσμικό κοινό της πρωτεύουσας. Μεγάλοι σταθμοί της καριέρας της ήταν η συνεργασία με τον Γιώργο Κατσαρό και Πυθαγόρα στο δίσκο»Ο δρόμος για τα Κύθηρα» και στη συνέχεια, ακολουθεί η συνεργασία με τον μεγάλο συνθέτη, Απόστολο Καλδάρα.
Το μεγάλο σουξέ όμως που εκτοξεύει την Χριστιάνα και γίνεται ίνδαλμα για της λαικές μάζες έρχεται με το »Τελειώσαμε λοιπόν» σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη και σε στίχους του Γιάννη Πάριου. Όταν ο ίδιος ο Πάριος καταδέχεται, να της κάνει δεύτερη φωνή, σε ένα δικό του τραγούδι που έχει γράψει, το προηγούμενο βράδυ σε χαρτοπετσέτα, το γεγονός από μόνο του είναι ευνόητο ότι την απογειώνει.
Σιγά σιγά, απολαμβάνει τη χαρά της καταξίωσης από ένα κοσμικό κοινό και οι «ακριβοί» θαμώνες, κάνουν θόρυβο για το όμορφο κορίτσι με τα γκριζοπράσινα μάτια. Αυτό που ενθουσιάζει περισσότερο είναι η αισθητική που διαθέτει και είναι κόντρα σ’ αυτό που συνηθίζει η φουρνιά των κοριτσιών της εποχής. Έτσι η Χριστιάνα, δημιουργώντας γρήγορα το δικό της κοινό , ξεφεύγει σε διαφορετικά μονοπάτια από την υπόλοιπη οικογένεια και ο μεγάλος θρίαμβος είναι πλέον θέμα χρόνου. Από εξιστορήσεις φίλων που έζησαν την χρυσή εποχή της, πριν πάει στη Μέδουσα, πάνω στο απόγειο της δόξας της, εγκαταλείπει τα μεγάλα κοσμικά μαγαζιά. Στα πρότυπα των γαλλικών καμπαρέ, δημιούργησε ένα music hall με το όνομα »Νοτούρνο», στη στοά του Μπρόντγουει και συνεργάστηκε με τη μεγάλη ντίβα του ελαφρού τραγουδιού, Καίτη Μπελίντα.
Η μεγάλη αυτή ερμηνεύτρια ήταν ξεχασμένη από το κοινό της και δεν επικρατούσε η σημερινή μόδα που τα πρώτα ονόματα συνεργάζονται ισότιμα με τους «παλιούς» του ελληνικού τραγουδιού.
-Η Χριστιάνα προσέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό τραγούδι και η στάση της ας γίνει πρότυπο για όλες τις νεοφερμένες. Δηλαδή για όλες εκείνες που από το τίποτα, οικοδομούν καριέρες και ενώ οι δόλιες δεν ξέρουν που διαφέρει η δίεση από την ύφεση, απαιτούν πρωταγωνιστικές θέσεις σε μαρκίζες ακριβές.
Η λαμπρή της καριέρα κορυφώνεται το 1980 όταν τραγουδάει στην Μέδουσα δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο και σημειωτέων είναι η πρώτη φορά που ο Γιώργος προσλαμβάνει για παρτενέρ του ένα τόσο εμπορικό όνομα.Θαμώνες της Μέδουσας, θυμούνται ακόμη την Χριστιάνα, να κάνει χολυγουντιανή έναρξη, κατεβαίνοντας απο της σκάλες της Μέδουσας, με το μεγάλο της σουξέ »Φώτα κι άλλα φώτα». Το κοινό κάτω στην πλατεία και κυρίως γυναίκες της αστικής τάξης, σχολιάζουν με πάθος όλο το ενδυματολογικό, φερμένο φυσικά από Παρίσι και Ιταλία.
Ό,τι φοράει η Χριστιάνα, γίνεται μόδα και σε όλα τα νεανικά περιοδικά κυριαρχεί πάντα στα εξώφυλλα και το κοντό της εκκεντρικό μαλλί, επαναστατικό για εκείνη την εποχή γίνεται σήμα κατατεθέν. Μετά τη συνεργασία με τον κορυφαίο shwoman, έρχεται μια δισκογραφική δουλειά που σήμερα θεωρείται σταθμός για το ελληνικό τραγούδι. Kυκλοφόρησε το 1982 με τον γενικό τίτλο » Σαριμπιντάμ, θα πει τρελαίνομαι» σε μουσική Κραουνάκη και σε εξαίσιους όπως πάντα στίχους Λίνας Νικολακοπούλου!Μετά από αυτή τη δουλειά η οποία κυριολεκτικά αποθεώνεται από ένα ιδιαίτερο…Ιδιόρυθμο…και ψαγμένο κοινό, παθαίνει μια μετάλλαξη και κατευθύνεται σε δρόμους πιο αιρετικούς.
Ευτυχής συγκυρία η συνάντηση με δυο υπέροχους δημιουργούς και εξαιρετικά ταλέντα από την στενή παρέα του Μάνου Χατζιδάκι, Δημήτρη Λέκκα και Δημήτρη Βενιζέλο. Ακολούθησαν στη συνέχεια σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές με σημαντικούς δημιουργούς όπως Θανάσης Καργίδης, Φίλιππος Γράψας, Γιώργος Ζήκας, Γιάννης Σπανός, Λάκης Παπαδόπουλος, Μάνος Τσιλιμίδηςκαι τον Οκτώβρη του 1994 κυκλοφορεί ο δίσκος της »Φύλλο και Φτερό» για μένα ο καλύτερός της, με δυο νέους τότε δημιουργούς, -τον εξαιρετικό στιχουργό Γιώργο Κρητικό και τον ταλαντούχο συνθέτη Νίκο Παραστατίδη-.
Ήταν ο πρώτος δίσκος της Χριστιάνας που αγόρασα ένα Καλοκαίρι στην εφηβεία μου. Μπορώ να πω, πως ο συγκεκριμένος δίσκος, με σημάδεψε κι έτσι γνώρισα και τον αγαπημένο μου πια φίλο Γιώργο Κρητικό ο οποίος είναι ένας στιχουργός με άμεσο λόγο στον στίχο. Θα γράψω αναλυτικά κάποια στιγμή για τη δισκογραφία της Χριστιάνας και θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτή τη δισκογραφική της εργασία.
Η Χριστιάνα, αγαπημένη τραγουδίστρια της μητέρας μου, είχαμε τους δίσκους της και πάντα, μου έκανε εντύπωση στη φωτογραφία των εξωφύλλων της, το σταίλινγκ, που δεν είχε καμιά σχέση με το παραδοσιακό των κοριτσιών της νύχτας. Από μακριά κραύγαζε κάτι Ευρωπαικό, κάτι άλλο από αυτά που κυκλοφορούσαν, κάτι πιο φινετσάτο . Ένας φίλος που έζησε εκείνη την εποχή, έλεγε ότι η Χριστιάνα δημιούργησε τη δική της σχολή στην κοσμική Αθήνα. Με μπαλέτα, χορευτές έγχρωμους, σκηνοθέτες και νέα παιδιά έστηνε υπερπαραγωγές στα »Δειλινά» που σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή. Αν κάνετε τον κόπο και δείτε τη Χριστιάνα στην τελευταία της εμφάνιση στο Τσάι στη Σαχάρα.
-Έχει ανεβάσει πολλά video στο You tube ο καλός της φίλος Δημήτρης Βογιατζόγλου- θα εντυπωσιαστείτε.
Έχει τον αέρα ντίβας, παρισινής σκηνής και δημιουργεί τον δικό της μύθο. Ήμουν κι εγώ εκεί από κάτω στους φανατικούς της θαυμαστές και ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα Live στα 18 μου χρόνια! Μαγεύτηκα, την ερωτεύτηκα. Ήταν άνοιξη του 2000 και τώρα, απέχοντας όλα αυτά τα χρόνια από τα φώτα της δημοσιότητας, έχει δεχτεί χιλιάδες προτάσεις για συνεντεύξεις, εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές, αλλά η ίδια αρνείται πεισματικά. Οι νεώτεροι, σχεδόν δεν ξέρουν το πρόσωπό της, ακόμα και στο ίντερνετ ψάχνοντας επιπλέον πληροφορίες για το κείμενό μου, δεν βρήκα τίποτα εκτός μόνο τραγούδια της στο You tube.
Η ίδια συνειδητά έχει αποσυρθεί, ζώντας ευτυχισμένη δίπλα στο σύζυγό της, Δημήτρη Σταμάτη (πολιτικός, νομικός, πρώην βουλευτής) και τα δυο παιδιά τους στην Πεντέλη αττικής. Η Χριστιάνα, υπήρξε μια σπάνια περίπτωση, που συναντάς μόνο στην Αμερική σε μεγάλες ντίβες του μεσοπολέμου.
Ανήκει στην κάστα εκείνων των ερμηνευτών που μετά από τέτοια εκρηκτική καριέρα αποχωρούν αθόρυβα χωρίς αφιερώματα, τυμπανοκρουσίες και αυλικά ταρατατζούμ…
Έγραψε ο: Γιάννης Κολλιάκος
*Ο Γιάννης Κολλιάκος είναι εραστής του ελληνικού τραγουδιού, μελετώντας το χρόνια επί της ουσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου