Ελέγχει ο Τσίπρας το κόμμα του;
Είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ. (Ακόμα).
Όπως προέκυψε από τα αποτελέσματα της Κεντρικής Επιτροπής, και ναι και όχι.
Η απάντηση δεν εντάσσεται στη στρατηγική της δημιουργικής ασάφειας που πλασάρει η Κυβέρνηση επί τετραμήνω για τη διαπραγμάτευση.
Εμπίπτει στην άλλη κατηγορία... (την κοντινή) της «δημιουργικής υποκειμενικότητας».
Όπερ σημαίνει: Προκειμένου να φανεί κυρίαρχος και στους αριθμούς, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, (πειθ)αναγκάστηκε σε μια εισήγηση άκρως μπολιασμένη με την εξ αριστερών του ρητορεία, περί αταλάντευτων κόκκινων γραμμών, απειλής για στάση πληρωμών προς τους έξω για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις στους μέσα, με σωρούς εθνικοπατριωτικές αναφορές (οι δανειστές παίζουν με τη φωτιά αν νομίζουν ότι θα μας ταπεινώσουν) και εκκλήσεις προς τον λαό να συμπαραταχθεί στην κυβέρνηση και να βγει στους δρόμους.
Το περιλαμβάνει και αυτό, η απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη αγνοεί ο λαός, τον οποίο και επικαλείται, τι είναι αυτό το οποίο πρέπει τελος πάντων να υπερασπιστεί: Μη να 'ναι η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ; Η προς αναβολή για το 2016 καταβολή της 13ης σύνταξης; Να κρατήσει μήπως πανώ μπογιατισμένο με το σύνθημα: «Σχήμα λόγου ο αποχαιρετισμός στο μνημόνιο» ή μήπως να φωνάξει υπέρ εξόδου από το ευρώ;
Ουδείς ξέρει, εκτός ίσως μιας μικρής ομάδας πέριξ του Πρωθυπουργού. Και τούτο διότι αντικειμενικά στοιχεία, απτά, αριθμοί και μέτρα που θα περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία που όλο έρχεται κι όλο στο δρόμο είναι, κανείς δεν διαθέτει. Ούτε καν όσοι συναθροίστηκαν το σαββατοκύριακο στο Κάραβελ για να τοποθετηθούν επ' αυτής.
Για τη συμφωνία-φάντασμα πάντως που οι συμμετέχοντες στην Κ.Ε υποψιάζονται πως θα ναι μια απ τα ίδια, πραγματική εικόνα, δεν υπάρχει.Μάθαμε από κυβερνητικό στέλεχος πως θα αρχίσει όπου να 'ναι και να γράφεται διότι ο χρόνος τελειώνει. Τη μια μέρα. Διότι την άλλη «η συμφωνία τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και ταμπούρλα» και από το πολύ ταρατατζούμ, χάσαμε το δια ταύτα: Για ποια συμφωνία, με ποιους όρους και πόσο νέρωμα στο προεκλογικό κρασί που σέρβιρε ο ΣΥΡΙΖΑ, συζητάτε;
Εκτός από μερικά γδαρσίματα (γκρίνιες ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη για τη μια ή την άλλη επιλογή ακούγονται παγίως σε όλες τις κομματικές συνάξεις), είναι αλήθεια ότι τραύματα δεν υπήρξαν. Τα μαχαίρια ξεκουράζονται ακόμη στις κόκκινες θήκες τους.
Για τούτο χρειάστηκε μεγάλη υποχώρηση από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μόλις δύο εικοσιτετράωρα πριν, μιλώντας στα κομματικά του στελέχη, τους διαμήνυσε grosso modo: Οσα λέμε κι απαιτούμε ωραία και καλά αλλά χρειαζόμαστε συμφωνία για να βγάλουμε τους επόμενους μήνες, άλλως αποχαιρέτα την «πρώτη φορά Αριστερά» που χάνεις, καθότι θα είναι η τελευταία. Τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα. Τόσο υπολόγισε ο Δ. Παπαδημούλης ότι θα χρειαστεί για να ανασυνταχθεί η παράταξη εάν δεν αποδεχθεί έναν επώδυνο συμβιβασμό εδώ και τώρα.
Η τροπολογία του Παναγιώτη Λαφαζάνη πάντως εσωκομματικά «σάρωσε». Μόλις είκοσι ψήφοι τη χώρισαν από το να γίνει επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να είμαστε και ακριβείς δεν ήταν καν τόσο συγκρουσιακή όσο η από βήματος τοποθέτησή του. Σκιαγραφούσε απλώς την ανάγκη του «όχι πάση θυσία στο ευρώ». Δυο κόσμοι εντός ΣΥΡΙΖΑ ερίζουν για έναν... άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Αυτός που προτείνει ο υπουργός είναι σαφής. Για τον άλλο που ορέγεται ο κ. Τσίπρας, αναμένουμε να μας αποκαλυφθεί όταν γεμίσει λέξεις και αριθμούς η κόλλα της συμφωνίας. Το αυτό, ως φαίνεται περιμένει και το κόμμα του.
Το περιλαμβάνει και αυτό, η απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη αγνοεί ο λαός, τον οποίο και επικαλείται, τι είναι αυτό το οποίο πρέπει τελος πάντων να υπερασπιστεί: Μη να 'ναι η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ; Η προς αναβολή για το 2016 καταβολή της 13ης σύνταξης; Να κρατήσει μήπως πανώ μπογιατισμένο με το σύνθημα: «Σχήμα λόγου ο αποχαιρετισμός στο μνημόνιο» ή μήπως να φωνάξει υπέρ εξόδου από το ευρώ;
Ουδείς ξέρει, εκτός ίσως μιας μικρής ομάδας πέριξ του Πρωθυπουργού. Και τούτο διότι αντικειμενικά στοιχεία, απτά, αριθμοί και μέτρα που θα περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία που όλο έρχεται κι όλο στο δρόμο είναι, κανείς δεν διαθέτει. Ούτε καν όσοι συναθροίστηκαν το σαββατοκύριακο στο Κάραβελ για να τοποθετηθούν επ' αυτής.
Για τη συμφωνία-φάντασμα πάντως που οι συμμετέχοντες στην Κ.Ε υποψιάζονται πως θα ναι μια απ τα ίδια, πραγματική εικόνα, δεν υπάρχει.
Εκτός από μερικά γδαρσίματα (γκρίνιες ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη για τη μια ή την άλλη επιλογή ακούγονται παγίως σε όλες τις κομματικές συνάξεις), είναι αλήθεια ότι τραύματα δεν υπήρξαν. Τα μαχαίρια ξεκουράζονται ακόμη στις κόκκινες θήκες τους.
Για τούτο χρειάστηκε μεγάλη υποχώρηση από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μόλις δύο εικοσιτετράωρα πριν, μιλώντας στα κομματικά του στελέχη, τους διαμήνυσε grosso modo: Οσα λέμε κι απαιτούμε ωραία και καλά αλλά χρειαζόμαστε συμφωνία για να βγάλουμε τους επόμενους μήνες, άλλως αποχαιρέτα την «πρώτη φορά Αριστερά» που χάνεις, καθότι θα είναι η τελευταία. Τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα. Τόσο υπολόγισε ο Δ. Παπαδημούλης ότι θα χρειαστεί για να ανασυνταχθεί η παράταξη εάν δεν αποδεχθεί έναν επώδυνο συμβιβασμό εδώ και τώρα.
Η τροπολογία του Παναγιώτη Λαφαζάνη πάντως εσωκομματικά «σάρωσε». Μόλις είκοσι ψήφοι τη χώρισαν από το να γίνει επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να είμαστε και ακριβείς δεν ήταν καν τόσο συγκρουσιακή όσο η από βήματος τοποθέτησή του. Σκιαγραφούσε απλώς την ανάγκη του «όχι πάση θυσία στο ευρώ». Δυο κόσμοι εντός ΣΥΡΙΖΑ ερίζουν για έναν... άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Αυτός που προτείνει ο υπουργός είναι σαφής. Για τον άλλο που ορέγεται ο κ. Τσίπρας, αναμένουμε να μας αποκαλυφθεί όταν γεμίσει λέξεις και αριθμούς η κόλλα της συμφωνίας. Το αυτό, ως φαίνεται περιμένει και το κόμμα του.
Της Νίκης Ζορμπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου