Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Μονοιάστε γιατί ο λαός ράβει πολιτικά σάβανα


Καθώς μας χωρίζουν 14 μέρες από τις εκλογές, με τη φαγωμάρα των «σωτήρων» ή «ολετήρων» της πατρίδας να αγριεύει επικίνδυνα και με την κομματική πόλωση να ξεπερνά κάθε όριο, 

φέρνω στο φως στοιχεία από ένα άρθρο που έγραψα προ πενταετίας και που ξαναγίνεται επίκαιρο. 
Αφορμή του άρθρου ήταν η επέτειος της μάχης του Μαραθώνα και θέμα του τα αθεράπευτα πάθη της φυλής μας, ο ΦΘΟΝΟΣ, η ΔΙΧΟΝΟΙΑ και η ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΤΡΕΙΑ
Καλώ λοιπόν τους σφαζόμενους σήμερα αρχηγούς να θυμηθούν τις ζημιές που στοιχίζουν αυτά τα πάθη στην πατρίδα:...

«Η ΝΙΚΗ του Μαραθώνα δεν θα είχε επιτευχθεί ποτέ -έγραφα- αν ο Αθηναίος πολέμαρχος Καλλίμαχος δεν έριχνε την ψήφο του υπέρ των πέντε στρατηγών που είχαν ταχθεί υπέρ του Μιλτιάδη, ενώ οι άλλοι πέντε ήσαν παθιασμένα εναντίον του. Χρόνια αργότερα, συκοφαντημένος από τους αντιπάλους του, ο νικητής Μιλτιάδης καταδικάστηκε σε θάνατο για… χρέη προς το Δημόσιο. Η ποινή του μετατράπηκε σε πρόστιμο που δεν είχε να πληρώσει και πέθανε στη φυλακή!.. Ποιος, ο εθνικός σωτήρας Μιλτιάδης!..

ΑΝΑΛΟΓΟ τέλος είχε και ο θριαμβευτής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής. Κυνηγημένος και αυτός από τους αντιπάλους του κατέφυγε, ΠΟΥ, στην Περσία. Επεσε στα χέρια του Ξέρξη και αυτοκτόνησε για να μην προδώσει την πατρίδα του. Πολύ αργότερα θανατωνόταν στην Περσία του Φαρνάβαζου και ο, επίσης κυνηγημένος από τους αντιπάλους του, Αλκιβιάδης. Ανάλογη τύχη είχε και ο τρίτος νικητής των μηδικών πολέμων, ο Παυσανίας. Οι αντίπαλοί του τον κατεδίωξαν να τον λιντσάρουν ως “προδότη”. Αυτός κρύφτηκε σε ένα ναό που οι αντίπαλοί του τον έχτισαν, ώσπου ξεψύχησε!..

ΘΥΜΑΤΑ της διχόνοιας, της εξουσιολατρείας και του φθόνου υπήρξαν: Ο “δίκαιος Αριστείδης” που πέθανε από πείνα στην εξορία. Ο δημιουργός του Παρθενώνα Φειδίας που πέθανε στη φυλακή για δήθεν καταχρήσεις. Ο μεγαλύτερος σοφός της Ιστορίας Σωκράτης που καταδικάστηκε να πιει το κώνειο δήθεν για “ασέβεια στους θεούς”! Ο Εμπεδοκλής, ο Ισοκράτης, ο Διογένης και ο Δημοσθένης που αυτοκτόνησαν. Ο Ικτίνος, ο Αναξαγόρας, ο Πυθαγόρας, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης και ο Ηρόδοτος που εξορίστηκαν κατά καιρούς. Ακόμη και ο Περικλής που καταδικάστηκε, λόγω Ασπασίας, αλλά “γλίτωσε”… πεθαίνοντας από λοιμό. Κανένας δεν γλίτωσε από το δηλητήριο της συκοφαντίας και της διχόνοιας.

ΘΕΛΕΤΕ και μερικά πιο... κοντινά θύματα του αλληλοσπαραγμού; Ο φυλακισμένος Κολοκοτρώνης παρά τρίχα να καταδικαστεί σε θάνατο αν δεν μειοψηφούσαν οι γενναίοι Τερτσέτης και Πολυζωΐδης. Χειρότερη τύχη είχε ο Καραϊσκάκης που μαχαιρώθηκε μπαμπέσικα, ποιος ξέρει από ποιον αντίζηλό του. Λίγο αργότερα θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες των πάμπλουτων Μαυρομιχαλαίων ο κατασυκοφαντημένος Καποδίστριας, στόχος και αυτός της τότε ξενοκρατίας...

ΝΑ ΠΑΜΕ στα νεότερα χρόνια; Ο Χαρίλαος Τρικούπης, στόχος ανάξιων αντιπάλων, “μαυρίστηκε” και πέθανε αυτοεξόριστος σε φτωχικό ξενοδοχείο της Γαλλίας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αφού διπλασίασε την Ελλάδα, έγινε και αυτός στόχος των φανατικών αντιπάλων του και πέθανε επίσης αυτοεξόριστος, στη Γαλλία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωτοπόρος της “Αλλαγής”, γλίτωσε παρά μια ψήφο από τον Κορυδαλλό και τελικά απαλλάχτηκε με... βελούδινη παραίτηση από την αρχηγία, σκοτεινά οργανωμένη από τους επιγόνους του». 

ΚΑΙ ΕΤΣΙ φτάνουμε στα σημερινά. Με υποψήφια θύματα ακόμη και τον Μίκη, ακόμη και τον Γλέζο. Με τον φοβισμένο και οργισμένο λαό μας να απορεί πού το βρίσκουν τόσο μίσος και τόσην έχθρα οι αντίπαλοι αρχηγοί... Αλλά και να μετρά στα δάκτυλά του ποιους πρώτους θα μαυρίσει όταν κλειστεί στο παραβάν, αφού τίποτε πια δεν έχει να χάσει. Και αφού μοναδική καταφυγή του είναι η ελπίδα ότι τελικά όλα θα πάνε καλά…
ΓΙΑΤΙ, πράγματι, αυτή τη φορά ο λαός μας ζητάει από τα κόμματα να μονιάσουν για να σώσουν όλα μαζί την πατρίδα από την ξένη κατοχή. Και για να ξεπηδήσει από τις κάλπες μια νέα φουρνιά πολιτικών που, ενωμένοι σαν γροθιά, θα αξιοποιήσουν τους μοναδικούς θησαυρούς της. Ετσι ώστε το 2021, στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της, να έχει γίνει το διαμάντι της Ευρώπης. Και θα γίνει, σε πείσμα της Μέρκελ και της Λαγκάρντ, ο κόσμος να χαλάσει!..




Χρήστος Πασαλάρης

Δεν υπάρχουν σχόλια: