Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Μακάρι να ήταν τόσο απλά...

Καθόλου δεν υπερβάλλουν όσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ «κωλώνουν» στις εκλογές που προκαλεί η ορμή του κ. Τσίπρα να κόψει, ιστορικά, εκείνος το νήμα για μια αριστερή ευρωπαϊκή κυβέρνηση. 

Δεν υπερβάλλουν όμως και εκείνοι της συγκυβέρνησης που συνιστούν εκλογές αντί για παράταση του κυβερνητικού μαρτυρίου. 

Γιατί και οι δύο ομάδες τρέμουν το βηματισμό, σε τεντωμένο σχοινί, μετά τη λήξη του μνημονίου στις 28 Φεβρουαρίου.

Τρέμουν την αλήθεια και την πραγματικότητα που μακάρι να ήταν τόσο απλή όσο θέλουν να την παρουσιάσουν.
Ότι δήθεν...

βγάζουμε Πρόεδρο και την επομένη γυρνάμε στις δουλειές μας και περιμένουμε τις εκλογές που θα συναποφασίσει η Βουλή, (ως δέσμευση για να βγάλει Πρόεδρο) ή ότι πάμε άμεσα σε εκλογές και συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) ή ανατρέπουμε αυτά που θα παραλάβουμε (κυβέρνηση Τσίπρα).

Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα όπως ακόμη και το 2009 με το «...λεφτά υπάρχουν» από την μια μεριά και το «...ψάξτε για λεφτά...» από την άλλη. Τότε, το 2009, που κανείς δεν έλεγε την αλήθεια οπότε κανείς δεν ήξερε και τι μας περιμένει.

Τότε που όμως είχαν δουλειά 800.000 από τους σημερινούς 1.500.000 ανέργους, οι μισθοί ήταν ακόμη στα 1.000-2.000 ευρώ. και οι συντάξεις αρκούντως τροφαντές...
Τότε που λειτουργούσαν οι 350.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα εμπορικά και τα επαγγελματικά καταστήματα και γραφεία που έκλεισαν, μετά το 2010, και έβγαλαν στο δρόμο 700.000 οδηγώντας 200.000 σε μετανάστευση.
Σήμερα, μπροστά στο 2015, ή 
είμαστε στην αρχή για κάποιο μακρινό αίσιο τέλος ή 
στο τέλος αυτού που ξέραμε ως οικονομία μέχρι το 2009 και χωρίς προοπτική να ξαναχτίσουμε έστω και αυτό.

Η σχοινοβασία (με το χάος κάτω από τα πόδια) που υποχρεωτικά θα βαδίσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, σε περίπτωση εκλογής Προέδρου, είναι ίδια με αυτή που θα βαδίσει η κυβέρνηση των πρόωρων εκλογών.

Βεβαίως υπάρχει η αλλαγή στη σύνθεση της κυβέρνησης όπως και των προσώπων που θα την αναλάβουν που δεν είναι ούτε ασήμαντο ούτε λίγο. Ειδικά στην περίπτωση διαδοχής από αριστερούς, πράγμα με ξεχωριστή σημασία.

Αλλά έως εκεί. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Ακόμη και αν η πιθανή αριστερή κυβέρνηση επιμένει σε αντάρτικες φαντασιώσεις...

Σε περίπτωση εκλογών η (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ξεχάσει (από την ίδια ημέρα) τα νταβούλια, τους ζουρνάδες και το πεντοζάλη αφού σε ένα 20ήμερο από την ορκωμοσία της θα υποχρεωθεί να ζητήσει και να ανακοινώσει, ως πρώτο μέτρο, την παράταση του μνημονίου για ένα τετράμηνο ή και εξάμηνο αν το δεχθούν οι δανειστές και ειδικά το ΔΝΤ.
Μετά την εξασφάλιση της παράτασης και επίσης σε ένα 20ήμερο θα πρέπει να ανακοινώσει πως θα εξοφλήσει 4,5 δισ. ευρώ ομολόγων που λήγουν τον Μάρτιο.
Μόνο μετά από αυτές τις κινήσεις θα μπορέσει να σκίσει... μνημόνια και να πιάσει τους ζουρνάδες για να κάνει τις αγορές να χορεύουν...
Αλλά χορεύοντας... τις αγορές (αν δεν την χορέψουν...) θα πρέπει να εξηγήσει τι συνέβη και δεν έρχονται κεφάλαια, επιχειρήσεις, επενδυτές και επιχειρηματίες.

Να εξηγήσει ακόμη πως (χορεύοντας τις αγορές) θα βρεθεί ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα να βάλει κεφάλαια, σε Τράπεζες και Χρηματιστήριο, ώστε να απασχολήσει τους, κατά τον κ. Σταθάκη, 1.200.000 ανέργους που θα μείνουν αμανάτι στον ΣΥΡΙΖΑ αν βολέψει στο κράτος (όπως και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ του 2000-2010) τους κάπου 300.000 που του αναλογούν... στην καθισιά του.

Μακάρι όμως να ήταν απλά τα πράγματα και για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (σε περίπτωση εκλογής του κ. Δήμα) εφόσον βγει από το μνημόνιο, στις 28 Φεβρουαρίου.

Γιατί το μνημόνιο με τη λήξη του έχει τις γνωστές μας δύο συμφωνίες «λαιμοδέτες» της απελευθέρωσης της οικονομίας από τους δανειστές.
Τη συμφωνία για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού που θα προσδιοριστεί πριν να σκίσουμε... το μνημόνιο. 
Και τη συμφωνία προληπτικής χρηματοπιστωτικής συνδρομής από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) που θα έχει τη μορφή πιστωτικού ορίου με ενισχυμένους όρους.

Συμφωνίες - ωρολογιακές βόμβες στα χέρια της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου προγραμματισμένες να σκάσουν ή μέσα στην Βουλή ή μέσα στις εκλογές που θα ακολουθήσουν εντός του 2015. Εκτός αν η οικονομία θα είναι σε θέση να τις αφοπλίσει. Κάτι όμως που δεν είναι ορατό (για μια 5ετία τουλάχιστον) ούτε με την σημερινή κυβέρνηση ούτε με πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ας το χωνέψουμε λοιπόν για τα καλά. 
Είτε με σημερινή κυβέρνηση είτε με κυβέρνηση εκλογών το πρόβλημα της οικονομίας θα παραμένει εντονότατα πολιτικό. Και μόνο πολιτικό. 
Αυτό αγωνίστηκε και πέτυχε η μεταπολίτευση με τη βοήθειά μας. 
Λύση είναι μόνο η συνεννόηση για απεμπλοκή της οικονομίας από την πολιτική. 
Πράγμα αδύνατον για όλα τα σημερινά κόμματα.

Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: