Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Προσεχώς Ελληνίδες!

Η χώρα μας είναι η πρώτη του δυτικού κόσμου που επεκτείνεται η Anastasiadate.
Οι Ελληνίδες - μετά τις Ρωσίδες και τις Ουκρανές - μπορούν πλέον να ζήσουν το όνειρο του αμερικάνικου γάμου

“Η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα».

Σε ποιον ανήκει αυτό το σλόγκαν, που θυμίζει τίτλο γυναικείου αναγνώσματος, σαν τα Αρλεκιν της δεκαετίας του ’70; 

Η απάντηση ξαφνιάζει, διότι η φράση αυτή συνδέεται...
με μια εκ των μεγαλυτέρων εταιρειών παγκοσμίως στον τομέα του online dating 
 Πρόκειται για το πρακτορείο Anastasiadate.com, που καυχιέται ότι διαθέτει ένα εκατομμύριο μέλη και 80 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως με τζίρο που ξεπερνά τα 140 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Λειτουργεί ως μεσάζοντας ανάμεσα σε μοναχικούς άνδρες που δεν αναζητούν το σεξ (μόνο) αλλά και την δημιουργία σχέσης με κορίτσια από διάφορα μέρη του κόσμου.

Ιδρύθηκε το 1993 από ένα ζευγάρι Αμερικανορώσων, που αρχικά δραστηριοποιήθηκαν στην Ρωσία και την Ουκρανία. Το πρώτο σαϊτ ξεκίνησε να λειτουργεί το 1997 ενώ από το 2003 το Anastasiadate επεκτάθηκε και σε άλλες γεωγραφικές ζώνες όπως η Ασία, η Λατινική Αμερική και Αφρική. Κοντολογίς, δημιουργήθηκαν άλλα τρία επιτυχημένα σαϊτ, που έδιναν στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς – αυτή είναι κυρίως η πελατεία τους – την ευκαιρία να κάνουν γνωριμίες όχι μόνο από την τέως ΕΣΣΔ αλλά και από άλλες χώρες, αυξάνοντας την «δεξαμενή» των γυναικών με διαφορετικό τύπο εμφάνισης.  Το 2011 η επιχείρηση άλλαξε χέρια και κατέληξε σε ιδιώτη επενδυτή. Πριν από λίγο καιρό, το πρακτορείο έκανε και το λανσάρισμά του στην Ελλάδα, αναζητώντας συνεργάτες, οι οποίοι με την σειρά τους θα βρουν εδώ πρόθυμες κοπέλες που θέλουν να γνωρίσουν άνδρες από το εξωτερικό, με την προοπτική της σοβαρής σχέσης.

Ας μείνουμε λίγο στο τελευταίο. Θεωρητικώς, οι πελάτες του πρακτορείου, δεν αναζητούν ευκαιριακό σεξ γιατί αν ήταν αυτός ο σκοπός τους θα είχαν απευθυνθεί σε ιστοσελίδες με άλλο περιεχόμενο. Συνήθως έχουν βαρεθεί την ψυχρότητα των Αμερικανίδων ή Βορειοευρωπαίων γυναικών και θέλουν να στραφούν σε πιο παραδοσιακές κοινωνίες όπου οι γυναίκες έχουν άλλες αξίες και διαφορετική νοοτροπία. Συνεπώς, εγγράφονται στο πρακτορείο πιστεύοντας (όπως αναφέρει ένα σχετικό άρθρο στην εφημερίδα Guardian) ότι θα βρουν μια κοπέλα που θα έχει εμφάνιση μοντέλου και το ήθος της γιαγιάς τους. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν χιλιάδες ευρω, δολάρια (η ό,τι άλλο νόμισμα θέλετε) για χιλιάδες ώρες τηλεφωνικής συνομιλίας, ή ανταλλαγής μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τα οποία χρεώνονται με ειδική ταρίφα, ώστε να γνωρίσουν καλύτερα τις υποψήφιες.

Συνήθως ξεκινούν συνομιλώντας με πολλές και στο τέλος καταλήγουν σε δυο – τρία ή ακόμα και στο ένα άτομο που τους ενδιαφέρει πολύ. Τότε, υπάρχει η δυνατότητα να οργανωθεί ένα επί τόπου ταξίδι από το πρακτορείο έτσι ώστε να δουν από κοντά την μία ή τις περισσότερες υποψήφιες. Τα ταξίδια αυτά δεν απευθύνονται μόνο στους ψαγμένους και κατασταλαγμένους αλλά και για άλλους που δεν έχουν κάνει όλη αυτήν την προεργασία. Ελπίζουν όμως ότι θα βρουν το ταίρι τους μια και έξω. Στην διάρκεια της επίσκεψης οι Ρωμαίοι του διαδικτύου – θεωρητικά πάντα – μπορούν να δουν από κοντά αυτές που τους κίνησαν την προσοχή, σε πλατωνικά ραντεβού και να αποφασίσουν αν η σχέση θα έχει ευτυχή κατάληξη, δηλαδή αναχώρηση και γάμο στην πατρίδα του γαμπρού.

Οποιος θέλει, μπορεί να εγγραφεί μέσα από το σαϊτ ή το app στο κινητό, προπληρώνοντας ένα ποσό. Από εκεί και πέρα οι ενδιαφερόμενοι θα αναζητήσουν το χρυσό κουφέτο ανάμεσα σε χιλιάδες καταχωρήσεις με φωτογραφίες και στοιχεία γυναικών. Από την στιγμή που θα εντοπίσουν ποια τους αρέσει, μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία μαζί τους χρησιμοποιώντας βίντεο chat, on line chat, email, τηλέφωνο κοκ. Για να συνεχίσουν την επαφή θα πρέπει να πληρώνουν συνεχώς και ανάλογα με την συχνότητα το ποσό μπορεί να ανέβει πολύ. Υστερα,  οι επιτόπου επισκέψεις είναι ακόμα πιο ακριβό σπορ. Τα ταξίδια στην Ουκρανία λ.χ. (η Οδησσός έχει τα σκήπτρα στις κατά παραγγελία νύφες) κοστίζουν περίπου 4000 ευρώ για μερικές ημέρες. Κατά την διάρκεια της παραμονής, τα γκρουπ των ανδρών παρευρίσκονται με μεταφραστή, σε πολλές συνάξεις μαζί με δεκάδες κορίτσια που θέλουν να κάνουν γνωριμίες. Αυτοί που έχουν ήδη διαλέξει διαδικτυακά, μπορούν θεωρητικώς να γνωρίσουν από κοντά την υποψήφια.

Γιατί υπογραμμίζεται το επίρρημα θεωρητικώς; Διότι δημοσιεύματα στον βρετανικό τύπο από την Guardian και τον Independent, τα οποία μάλιστα υπογράφει ο ίδιος δημοσιογράφος (και συγγραφέας ενός βιβλίου με αυτό το θέμα) φέρνουν στο φως μια άλλη πλευρά, σύμφωνα με την οποία δεν είναι όλα τόσο ρόδινα.  Ο Σον Γουόκερ που πήρε μέρος σε ένα τέτοιο ταξίδι μαζί με άνδρες από την Ευρώπη και την Αμερική, καταθέτει την δική του άποψη. Αναφέρει ότι για να μιλήσεις ένα λεπτό με κάθε γυναίκα πληρώνεις 1,2 ευρώ και περίπου 12 ευρώ για να στείλεις ένα μεηλ. (Οι συνομιλήτριες παίρνουν και αυτές ένα ποσό, πολύ μικρότερο βέβαια από τις ταρίφες αυτές).  Πολλοί από τους άνδρες  που επισκέφθηκαν μαζί του την Οδησσό για να γνωρίσουν την γυναίκα με την οποία συνομιλούσαν τόσο καιρό έφυγαν απογοητευμένοι και μπατήρηδες καθώς τα κορίτσια δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα η όταν τους έβλεπαν από κοντά, τους εξανάγκαζαν να πληρώσουν πολύ ακριβά γεύματα ή ποτά σε μπαρ, καθώς και να προσλάβουν μεταφραστές ενώ οι ίδιες μιλούσαν καλά αγγλικά. Κάποιοι πείθονται να περιμένουν λίγο ακόμα προτού δεσμευτούν αγοράζοντας ακριβά δώρα, πληρώνοντας μαθήματα αγγλικών, πάντα με την υπόσχεση ότι όλα θα προχωρήσουν στο επόμενο ταξίδι.

Αν διαβάσει κανείς τις πληροφορίες στο σαιτ του Anastasiadate θα μάθει ότι το πρακτορείο κάνει τα πάντα για να αποφύγει τέτοιου είδους απάτες, με μηδενική ανοχή στις γυναίκες που θέλουν να συνεργαστούν με το σαϊτ ώστε να βάλουν στο χέρι τα κορόϊδα. Δηλαδή υπογραμμίζεται ότι δεν υπάρχει η  πιθανότητα, η γυναίκα που απαντά στα αιτήματα να μην είναι η ίδια αλλά κάποια έξυπνη με γνώσεις αγγλικών, ή κάποια που το κάνει αποκλειστικά για να βγάζει έναν μικρό μισθό χωρίς καμιά επιθυμία να γνωρίσει κάποιον και να ξενιτευτεί μαζί του. Και αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε διαγράφεται οριστικά από τον κατάλογο. Από την άλλη υπάρχει πλήθος ιστοριών στο διαδίκτυο για κακοπαθημένους….
του Νικόλα Κυρίμη

Δεν υπάρχουν σχόλια: