«ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» -ΑΡΡΙΑΝΟΣ 1.16.45-50
Ξανά οι Σπαρτιάτες απουσιάζουν από την μάχη και ο Μέγας Αλέξανδρος, δεν ξεχνά να το αναφέρει. Ο ίδιος μάλιστα όπως τον περιγράφουν οι ιστορικές πηγές , θεωρώντας τον εαυτό του, με την ανατροφή που είχε από την μητέρα του και τον Αριστοτέλη, κάτι παραπάνω από απλό άνθρωπο και γιο του Άμμωνος Διός, προφανώς δεν θα είχε δεχτεί έτσι εύκολα ότι οι Σπαρτιάτες ποτέ δεν τον ακολούθησαν. 
Άρα τι δουλειά έχει σε ένα μνημείο, που έχει σίγουρα σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο (αφού μπορεί να είναι θαμμένη είτε η μάνα του, είτε η γυναίκα του, είτε κάποιος στρατηγός του) ένα σύμβολο των μισητών για αυτόν Λακεδαιμονίων. 
Δύο τινά ισχύουν:
Είτε ο συλλογισμός αυτός είναι τελείως λανθασμένος (πράγμα σχετικά δύσκολο καθώς στην αρχαιότητα οι συμβολισμοί ήταν έντονοι και ο Μέγας Αλέξανδρος είχε την παιδεία να τους γνωρίζει) είτε ο κατασκευαστής του τάφου ήθελε στην τελευταία κατοικία του προσώπου που είναι θαμμένο μέσα, να συμβολίσει την - εν τέλει- υποταγή και των Λακεδαιμονίων , βάζοντας δύο σύμβολα δικά τους (τις Καρυάτιδες) όχι μόνο να φυλάνε τον τάφο , αλλά και να μην στηρίζουν πλέον (όπως στην Ακρόπολη) με τα χέρια το επιστύλιο, κάτι που μπορεί να συμβολίζει και την τελική εξιλέωση τους. 
Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του υπουργείου πολιτισμού για το σημείο αυτό που λέει πως «Τα μέλη της διεπιστημονικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι εσωτερικοί βραχίονες των Καρυάτιδων δεν στήριζαν το επιστύλιο, καθώς δεν παρατηρούνται σύνδεσμοι μολυβδοχόησης, ούτε επεξεργασία της κάτω επιφάνειας του επιστυλίου, ώστε να δικαιολογείται η άποψη της στήριξης»
Άρα στην Αμφίπολη, οι καρυάτιδες (απο τις Καρυές Λακωνίας) έπαψαν να είναι αιώνια καταραμένες να στηρίζουν το επιστύλιο και φυλάσσουν πλέον έναν μακεδονικό τάφο από έναν επίδοξο τυμβωρύχο. 
Αν ισχύει ο συλλογισμός αυτός και προσθέσουμε σε αυτό και τον ιωνικό ρυθμό (κατ εξοχήν αθηναικό στοιχείο) κάτω από τις Σφίγγες , έχουμε να κάνουμε με ένα μνημείο, που έχει πανελλαδικά χαρακτηριστικά (Μακεδονία, Λακεδαίμονα, Αθήνα) και συνδέεται με την Ανατολή (Σφίγγες και μικρογραφία Αλεξάνδρειας) 
Αξίζει να σημειωθεί πως ίδια χαρακτηριστικά είχε και το μαντείο των Δελφών, ένα πανελλαδικό κέντρο.
Μήπως λοιπόν στην Αμφίπολη , έχουμε βρει ζωντανό, ένα νέο πανελλαδικό κέντρο με χαρακτηριστικά που ξεπερνούν και τα όρια της Ελλάδας, το οποίο , όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, εξαφανίστηκε από τις αρχαίες πηγές; 
Περιμένουμε την κυρία Περιστέρη να μας αποκαλύψει τα μυστικά.