Υπουργείο Ανάπτυξης πριν 40 ημέρες.
Ψάχνουν τους λόγους που μέσα στο 2014 χάσαμε κοντά στο 1 δισ. ευρώ από την πτώση εξαγωγών κατά 8%.
Οι Βορειοελλαδίτες εξαγωγείς μεταποιημένων προϊόντων προτείνουν:
« Να δεσμευθούμε, επιχειρηματίες και κράτος, για ένα εξαγωγικό «μπουμ» που θα μας βγάλει στον δρόμο της ανάπτυξης».
Τι απάντηση πήραν ένα μήνα μετά;
Πληρώστε ΕΝΦΙΑ και για το οικόπεδο του εργοστασίου σας…
Μετά από 40 ημέρες και ενώ στην πρόταση, ας την πούμε, «αναπτυξιακής συμφωνίας και δέσμευσης κράτους και ιδιωτών επιχειρηματιών» δεν δόθηκε καμία σημασία (εκτός από την συζήτηση καφενείου… που έγινε στην σύσκεψη) οι εξαγωγείς, όπως και όλοι οι επιχειρηματίες, διαπιστώνουν ότι, κατά τον ΕΝΦΙΑ, τα εργοστάσια θεωρούνται περίπου ιδιωτικές βίλες… και άρα πρέπει να πληρώνουν, από εδώ και πέρα, επιπλέον φόρους.
Και ενώ οι εξαγωγείς, της μεγάλης περιφέρειας του Βορρά, περιμένουν ακόμη απάντηση στην πρότασή τους οι Βορειοελλαδίτες βιομήχανοι στέλνουν αγανακτισμένοι....
(προ τριών ημερών) στον υπουργό Οικονομικών ένα υπόμνημα και τον προειδοποιούν ότι με το φορολογικό χάλι που επικρατεί, την συνεχιζόμενη πτώση των εξαγωγών και το στέγνωμα της αγοράς από ρευστό, έρχονται νέα λουκέτα σε μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις της μεταποίησης ,με ασταμάτητη ταχύτητα.
Οι δε εξαγωγείς της Βορείου Ελλάδος ( που απελπίστηκαν από την τύχη της πρότασής τους) λένε τώρα (για το αδιέξοδο της πρώην εθνικής μεταποιητικής παραγωγής): « Η κυβέρνηση οφείλει να σημειώσει ότι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της υφιστάμενης κρίσης στην αγορά, είναι και το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλος όγκος σχολάζουσας παραγωγικής δυναμικότητας στις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς το μεγαλύτερο πλήθος των επιχειρήσεων σήμερα – ακόμα και των εξαγωγικών– υπολειτουργεί. Υπάρχουν δε επενδύσεις και υποδομές, οι οποίες αξιοποιούνται στο ελάχιστο, λόγω της έλλειψης των αναγκαίων κεφαλαίων κίνησης.»
Ποιος τους δίνει όμως σημασία;
Έχοντας, λοιπόν, ως δεδομένα όλα αυτά που περιγράφω (προκύπτουν από συζητήσεις, δηλώσεις και ανακοινώσεις των εκπροσώπων των επιχειρηματιών της Βορ. Ελλάδος) ας φύγουμε από την πραγματικότητα και ας μεταφερθούμε (πρόωρα) στο κλίμα της προεκλογικής περιόδου του 2015.
Γιατί, όπως από τώρα ακούγεται, θα επικρατήσουν και πάλι τα γνωστά, αφρικάνικου τύπου, συνθήματα της μεταπολίτευσης, « Νέα κοινωνική συμφωνία με τον λαό» ή « Ο λαός ξανά στην εξουσία» ή « Κοινωνική συμφωνία που θα δικαιώνει τις λαϊκές προσδοκίες».
Δεν γνωρίζω βέβαια τι ακριβώς θα λένε τα συνθήματα. Απλά υπενθυμίζω ορισμένα που πιπίλιζαν οι ινστρούχτορες όλων των κομμάτων τα προηγούμενα 30 χρόνια (από τα 40 της μεταπολίτευσης) υπολογίζοντας (μονίμως) στην κατάχρηση και σπατάλη πόρων της Ε.Ε. μαζί με τα δανεικά.
Αυτά και άλλα παρόμοια εξευτελιστικά ( για τον κοινό νου ) συνθήματα ετοιμάζονται για τις επόμενες εκλογές που έχουν ως «πηγή εμπνεύσεων» την «σοσιαλιστική τεχνική» του ΠΑΣΟΚ της πρώτης δεκαετίας της μεταπολίτευσης που αντέγραψε (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) και η Ν.Δ.
Μπορεί να είμαι και πάλι υπερβολικός και τα κόμματα να θέλουν πράγματι συμφωνία με την κοινωνία.
Γιατί δεν ξεκινάνε (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) από τον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας με τις συμφωνίες δέσμευσης που προτείνονται;
Οι επιχειρηματίες του τόπου δεν ανήκουν στην κοινωνία;
Τι είναι; Ξένα σώματα και ως ολιγαρχία (που λέει και ξύλινη κομμουνιστική γλώσσα) απόβλητοι και επικίνδυνοι για την υπόλοιπη άψογη και αμόλυντη κοινωνία μας;
Δοξασίες… θα μου πείτε και ευχές της στήλης…Και δεν θα έχετε άδικο.
Γιατί την ελληνική κωμική πραγματικότητα την συνθέτουν από την μια μεριά η πρόταση της επιχειρηματικής Βορ. Ελλάδος για δέσμευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε παραγωγική και ,ιδίως, εξαγωγική επίθεση (που σημαίνει ασφαλώς και νέες θέσεις εργασίας) υπό την προϋπόθεση ότι θα δεσμευτεί και το κράτος για να λυθούν τρέχοντα προβλήματα ρευστότητας που καθήλωσαν και κρατούν χαμηλά τις εξαγωγές.
Από την άλλη όμως τι βρίσκουμε:
Μετά από 40 ημέρες και ενώ στην πρόταση, ας την πούμε, «αναπτυξιακής συμφωνίας και δέσμευσης κράτους και ιδιωτών επιχειρηματιών» δεν δόθηκε καμία σημασία (εκτός από την συζήτηση καφενείου… που έγινε στην σύσκεψη) οι εξαγωγείς, όπως και όλοι οι επιχειρηματίες, διαπιστώνουν ότι, κατά τον ΕΝΦΙΑ, τα εργοστάσια θεωρούνται περίπου ιδιωτικές βίλες… και άρα πρέπει να πληρώνουν, από εδώ και πέρα, επιπλέον φόρους.
Και ενώ οι εξαγωγείς, της μεγάλης περιφέρειας του Βορρά, περιμένουν ακόμη απάντηση στην πρότασή τους οι Βορειοελλαδίτες βιομήχανοι στέλνουν αγανακτισμένοι....
(προ τριών ημερών) στον υπουργό Οικονομικών ένα υπόμνημα και τον προειδοποιούν ότι με το φορολογικό χάλι που επικρατεί, την συνεχιζόμενη πτώση των εξαγωγών και το στέγνωμα της αγοράς από ρευστό, έρχονται νέα λουκέτα σε μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις της μεταποίησης ,με ασταμάτητη ταχύτητα.
Οι δε εξαγωγείς της Βορείου Ελλάδος ( που απελπίστηκαν από την τύχη της πρότασής τους) λένε τώρα (για το αδιέξοδο της πρώην εθνικής μεταποιητικής παραγωγής): « Η κυβέρνηση οφείλει να σημειώσει ότι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της υφιστάμενης κρίσης στην αγορά, είναι και το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλος όγκος σχολάζουσας παραγωγικής δυναμικότητας στις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς το μεγαλύτερο πλήθος των επιχειρήσεων σήμερα – ακόμα και των εξαγωγικών– υπολειτουργεί. Υπάρχουν δε επενδύσεις και υποδομές, οι οποίες αξιοποιούνται στο ελάχιστο, λόγω της έλλειψης των αναγκαίων κεφαλαίων κίνησης.»
Ποιος τους δίνει όμως σημασία;
Έχοντας, λοιπόν, ως δεδομένα όλα αυτά που περιγράφω (προκύπτουν από συζητήσεις, δηλώσεις και ανακοινώσεις των εκπροσώπων των επιχειρηματιών της Βορ. Ελλάδος) ας φύγουμε από την πραγματικότητα και ας μεταφερθούμε (πρόωρα) στο κλίμα της προεκλογικής περιόδου του 2015.
Γιατί, όπως από τώρα ακούγεται, θα επικρατήσουν και πάλι τα γνωστά, αφρικάνικου τύπου, συνθήματα της μεταπολίτευσης, « Νέα κοινωνική συμφωνία με τον λαό» ή « Ο λαός ξανά στην εξουσία» ή « Κοινωνική συμφωνία που θα δικαιώνει τις λαϊκές προσδοκίες».
Δεν γνωρίζω βέβαια τι ακριβώς θα λένε τα συνθήματα. Απλά υπενθυμίζω ορισμένα που πιπίλιζαν οι ινστρούχτορες όλων των κομμάτων τα προηγούμενα 30 χρόνια (από τα 40 της μεταπολίτευσης) υπολογίζοντας (μονίμως) στην κατάχρηση και σπατάλη πόρων της Ε.Ε. μαζί με τα δανεικά.
Αυτά και άλλα παρόμοια εξευτελιστικά ( για τον κοινό νου ) συνθήματα ετοιμάζονται για τις επόμενες εκλογές που έχουν ως «πηγή εμπνεύσεων» την «σοσιαλιστική τεχνική» του ΠΑΣΟΚ της πρώτης δεκαετίας της μεταπολίτευσης που αντέγραψε (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) και η Ν.Δ.
Μπορεί να είμαι και πάλι υπερβολικός και τα κόμματα να θέλουν πράγματι συμφωνία με την κοινωνία.
Γιατί δεν ξεκινάνε (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) από τον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας με τις συμφωνίες δέσμευσης που προτείνονται;
Οι επιχειρηματίες του τόπου δεν ανήκουν στην κοινωνία;
Τι είναι; Ξένα σώματα και ως ολιγαρχία (που λέει και ξύλινη κομμουνιστική γλώσσα) απόβλητοι και επικίνδυνοι για την υπόλοιπη άψογη και αμόλυντη κοινωνία μας;
Δοξασίες… θα μου πείτε και ευχές της στήλης…Και δεν θα έχετε άδικο.
Γιατί την ελληνική κωμική πραγματικότητα την συνθέτουν από την μια μεριά η πρόταση της επιχειρηματικής Βορ. Ελλάδος για δέσμευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε παραγωγική και ,ιδίως, εξαγωγική επίθεση (που σημαίνει ασφαλώς και νέες θέσεις εργασίας) υπό την προϋπόθεση ότι θα δεσμευτεί και το κράτος για να λυθούν τρέχοντα προβλήματα ρευστότητας που καθήλωσαν και κρατούν χαμηλά τις εξαγωγές.
Από την άλλη όμως τι βρίσκουμε:
Ένα επιτελείο συμβούλων, του Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του υπουργού Ανάπτυξης κ. Ν. Δένδια, που θα μας εκπλήξουν (λένε) με μια μεγάλη οικονομική συμφωνία με τους Γερμανούς με μέριμνα Σοϊμπλε και Μέρκελ.
Αυτήν την συμφωνία και το πώς θα αποτελέσει εξέδρα για ανάπτυξη τα ξέρουν μόνοι τους οι κ.κ. Σαμαράς Δένδιας και τρεις σύμβουλοι τους.
Οι επιχειρηματίες δεν έχουν ιδέα.
Οι εξαγωγείς βιομηχανικών και άλλων προϊόντων έχουν μεσάνυχτα γιατί κανείς δεν τους ενημερώνει (επίσημα) και , ιδίως, κανείς δεν ζητάει την γνώμη τους.
Έτσι μένουν στο αέρα χωρίς απάντηση και χωρίς συνέχεια οι προτάσεις τόσο των Βορειοελλαδιτών επιχειρηματιών όσο και των επιχειρηματιών της Αττικής και γενικότερα του Νότου που αδυνατούν να καταλάβουν πως είναι δυνατόν να γνωρίζουν οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού και του υπουργού Ανάπτυξης τι χρειάζεται η αγορά χωρίς να σημειώνουν και τις απόψεις των ανθρώπων της αγοράς...
Που βαδίζουμε λοιπόν στην οικονομία όταν υπάρχουν προτάσεις του ιδιωτικού τομέα για συγκεκριμένες συμφωνίες με τις κυβερνήσεις αλλά οι κυβερνήσεις έχουν μπροστά τους μόνο προεκλογικά οράματα και λαϊκίστικες αλχημείες για να μπερδεύουν τον ψηφοφόρο;Του Γιώργου Κράλογλου
George.kraloglou@capital.gr
Αυτήν την συμφωνία και το πώς θα αποτελέσει εξέδρα για ανάπτυξη τα ξέρουν μόνοι τους οι κ.κ. Σαμαράς Δένδιας και τρεις σύμβουλοι τους.
Οι επιχειρηματίες δεν έχουν ιδέα.
Οι εξαγωγείς βιομηχανικών και άλλων προϊόντων έχουν μεσάνυχτα γιατί κανείς δεν τους ενημερώνει (επίσημα) και , ιδίως, κανείς δεν ζητάει την γνώμη τους.
Έτσι μένουν στο αέρα χωρίς απάντηση και χωρίς συνέχεια οι προτάσεις τόσο των Βορειοελλαδιτών επιχειρηματιών όσο και των επιχειρηματιών της Αττικής και γενικότερα του Νότου που αδυνατούν να καταλάβουν πως είναι δυνατόν να γνωρίζουν οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού και του υπουργού Ανάπτυξης τι χρειάζεται η αγορά χωρίς να σημειώνουν και τις απόψεις των ανθρώπων της αγοράς...
Που βαδίζουμε λοιπόν στην οικονομία όταν υπάρχουν προτάσεις του ιδιωτικού τομέα για συγκεκριμένες συμφωνίες με τις κυβερνήσεις αλλά οι κυβερνήσεις έχουν μπροστά τους μόνο προεκλογικά οράματα και λαϊκίστικες αλχημείες για να μπερδεύουν τον ψηφοφόρο;Του Γιώργου Κράλογλου
George.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου