Το 2014 φέρνει μαζί του την επιστροφή του Τζίμη Πανούση στις ερμηνείες καινούργιων τραγουδιών με το «Τραγούδι του Φθινοπώρου»,
που σύντομα θα κυκλοφορήσει από την ανεξάρτητη εταιρεία Hidden Track σε δίσκο με τον γενικό τίτλο: «Τέσσερις εποχές και μια συγγνώμη».
Στον δίσκο, εκτός του Τζίμη Πανούση, συμμετέχουν οι:
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάρκος Κούμαρης (Locomondo), Δημήτρης Μεντζέλος (Ημισκούμπρια) και Θανάσης Αλευράς...
Και μια μικρή ιστορία
Όσο μεγαλώνω, πιστεύω, εντονότερα και με μεγαλύτερη βεβαιότητα, ότι η ευτυχία βρίσκεται στην πραγματοποίηση των παιδικών ονείρων. Στην πραγματοποίηση, δηλαδή, των επιθυμιών εκείνων που όλοι μας είχαμε όταν ακόμα η ψυχή μας δεν είχε «φθαρεί» από τις κοινωνικές συμβάσεις. Όταν ακόμα η φαντασία ήταν η κινητήριος δύναμη κάθε ημέρας. Προφανώς και δεν μιλάω για τις εκπληκτικές απαντήσεις που όλοι δίναμε στην ερώτηση «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», αλλά ίσως, τελικά, να μιλάω ακόμα και για αυτές. Και επειδή, όλα αυτά φαντάζουν αινιγματικά, δίχως ίχνος ξιπασμού ή καυχησιάς (σας διαβεβαιώ), θα ήθελα να σας περιγράψω, εν συντομία, ένα παιδικό μου όνειρο που εκπληρώθηκε. Έτσι, σαν μια ιστορία.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η μουσική με αναστάτωνε. Από μικρό παιδί. Οι γονείς μου είχαν μεγάλη αγάπη στο ελληνικό τραγούδι και τους ανθρώπους του. Έτσι, πολύ πριν πάω στο σχολείο και μάθω να διαβάζω, ήξερα απέξω αμέτρητα τραγούδια. Τα τραγουδούσα μάλιστα σε κάθε δραστηριότητά μου – λένε οι αφηγήσεις των μεγαλυτέρων. Αυτός ήταν ο δρόμος μου (ένας φαρδύς περιποιημένος μονόδρομος δεντροφυτεμένος με εσπεριδοειδή έτοιμος για περπάτημα σε μια ηλιόλουστη μέρα) και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που από παιδί ένιωθα ξεκάθαρα ότι ήθελα να τον βαδίσω. Σύντομα, μια μεγάλη επιθυμία, ένα παιδικό όνειρο καρφώθηκε στο μυαλό μου. Ήθελα να γράψω κι εγώ τραγούδια. Όχι όμως να τα τραγουδάω ο ίδιος. Αυτή την προβολή του «μπροστινού», ή του «μπροστάρη» - αν προτιμάτε, δεν την επιθυμούσα. Ήθελα να γίνω στιχουργός. Εκείνος, δηλαδή, ο μοναχικός άνθρωπος που γράφει τα λόγια.
Πέρασαν τα χρόνια και υπήρξαν φορές που το παιδικό αυτό όνειρο ερχόταν και με «τσίγκλαγε». Ωστόσο, το ξεπερνούσα, αναλογιζόμενος ότι το τραγούδι δεν είναι σαν το ποδόσφαιρο. Το τραγούδι, και ειδικά ο στίχος, «παίζεται» και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Άλλωστε, εν τω μεταξύ, για τη μουσική έγραφα, μουσική σπούδαζα, μουσική άκουγα ασταμάτητα, η μουσική ήταν η δουλειά μου. Έτσι, κύλησε ο καιρός για να φτάσουμε φέτος, στην πραγματοποίηση του ονείρου. Με αφορμή μια παιδική θεατρική παράσταση και σε συνεργασία με τον εξαιρετικό μουσικό και τραγουδοποιό Ευριπίδη Ζεμενίδη φτιάξαμε έναν δίσκο που θα κυκλοφορήσει σε μερικές μέρες με τον γενικό τίτλο «Τέσσερις εποχές και μια συγγνώμη». Το παιδικό όνειρο εκπληρώθηκε μέσα από έντεκα παιδικά τραγούδια για μικρούς και μεγάλους. Η χαρά και η ευγνωμοσύνη πολλαπλασιάστηκαν με τη συμμετοχή, στο δίσκο αυτό, σημαντικών ερμηνευτών που μας χάρισαν συγκίνηση και ανατριχίλα με τις ερμηνείες τους. Γράφω τα ονόματά τους και συγκινούμαι: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Διονύσης Σαββόπουλος, Τζίμης Πανούσης, Δημήτρης Μεντζέλος, Μάρκος Κούμαρης και Θανάσης Αλευράς. Από κοντά και οι ηθοποιοί: Μαρία Ελευθεριάδη, Νίκος Ζιάζιαρης, Ευγενία Λιάκου, Βασίλης Παπαδημητρίου, Φίλιππος Παπαχριστοδούλου.
Το φιλόξενο Protagon θέλησε να βοηθήσει την προσπάθεια, διαθέτοντας για μετάδοση σε αποκλειστικότητα, πριν από την κυκλοφορία του, το τραγούδι που ερμηνεύει ο Τζίμης Πανούσης στον δίσκο. Τίτλος αυτού: «Το τραγούδι του φθινοπώρου». Ο Ευριπίδης κι εγώ ευχαριστούμε το site από καρδιάς. Καλή σας ακρόαση.
Υ.Γ.: Το παρόν κείμενο, σας το ξαναλέω ειλικρινά, δεν είναι προϊόν καυχησιάς ή «καβαλήματος». Είναι μια ξεκάθαρη και υπεύθυνη δήλωση ευγνωμοσύνης και χαράς, αλλά και μια απόδειξη ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου