Ξαφνικά, εκεί που το καλοκαίρι συνέχιζε να ταξιδεύει αμέριμνο μέσα στο φθινόπωρο, ο κόσμος σταυροκοπιέται που ο ήλιος εξακολουθεί να ζεσταίνει τις σκιές ,άρχιζε να δημιουργείται μια ευφορία.

Αφού πληρώσαμε με τόσες ακρωτηριασμένες συντάξεις και τόσους στραπατσαρισμένους μισθούς, θα έρθει το πρωτογενές πλεόνασμα,να πάρουμε μια ανάσα.
Αμ δε. Η καταιγίδα έφθασε χωρίς την έγκριση των 'μετεωρολόγων'.
Η 'πολυαγαπημένη' μας τρόϊκα, αφού βεβαίως μας ...επαίνεσε για την "πρόοδο" που κάναμε και απόρησε πώς μπορούμε να ζούμε σε αυτή τη χώρα με το τίποτα, όχι μόνο δεν βρήκε τη λύση για το χρέος, όπως μας έλεγε, αλλά ξανάρχισε εκείνο το μονότονο, "Μέτρα, μέτρα, πάρτε κι άλλα μέτρα, για να έχετε πλεόνασμα και το 2014".
Κάπως έτσι ξεχάστηκαν ξανά όλα. Και οι επενδύσεις που θα ερχόντουσαν μετά το πλεόνασμα, ώστε να βγούμε πιο γρήγορα από το παγωμένο, θεοσκότεινο τούνελ της ύφεσης...
Και τα σπαραξικάρδια για την ανεργία, που καταστρέφει τον ανθό, μιας πραγματικά εξαίρετικής νεολαίας, της πιο καλά μορφωμένης , αλλά και λιτοδίαιτης, που είχε ποτέ η χώρα.
Και η παράταση στο χρέος για καμιά πενηνταριά χρόνια(!), ώστε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.
Κι εκείνα τα περίφημα, ότι σε λίγους μήνες, θα ξαναβγαίναμε στις αγορές με τα διεθνή γεράκια των αγορών,να τσακίζονταν ποιος θα μας πρωτοεξυπηρετήσει...
Αυτά σε ότι αφορά την τρόικα. Γιατί είχαμε και τους δικούς μας κυβερνώντες οι οποίοι απαντούσαν "Τέλος τα μνημόνια" σε οποιαδήποτε σχεδόν ερώτηση τους έθετε κάποιος...
Τώρα δεν ήξεραν, ντρεπόντουσαν να ρωτήσουν θα σας γελάσω. Πάντως όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου και οι ερωτήσεις τέθηκαν σχεδόν οικειοθελώς, άρχισαν οι κεραμίδες.
"Δυσαρέσκεια", γι' αυτά τα "ακατανόητα όχι" της ελληνικής κυβέρνησης σε νέα μέτρα, μας εξέφρασε κορυφαίος της Ευρωζώνης.
Κι άρχισε ο χορός. "Μήπως και δεν έχετε ακριβώς πλεόνασμα και φέτος. Μήπως φοροδιαφεύγετε.
Μήπως δεν έχετε κόψει επαρκώς(!) τις συντάξεις". Σε αυτό ακριβώς το σημείο, επανέφεραν κι οι δικοί μας το θέμα.
Ναι, δεν θα κόψουν τις κύριες συντάξεις -πόσο άλλωστε ακόμη να τις κόψουν; - αλλά σε κάποια καταραμένα ταμεία, όπως των επαγγελματιών ή στα λεγόμενα ευγενή ταμεία, θα μπορούσαν να μην καλύψουν τα ελλείμματα !
Δηλαδή ή να κόψουν τις συντάξεις ή να βάλουν λουκέτο...
Ωραία, τη λύσαμε την κοινωνική εξίσωση, που είχε σταθερά το πρωτογενές πλεόνασμα και άγνωστο "χ", τη ζωή των πιο αδύναμων ανθρώπων.
Και στενεύει πιο πολύ η ζωή μας, και γίνεται ακόμη πιο αμφίβολη, η πολυπόθητη έξοδος από το τούνελ.
Αυτό που πληγώνει περισσότερο τους ανθρώπους είναι ο εμπαιγμός, τα ψέματα, η αναξιοπρέπεια.
Οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, που κάθε μέτρο έχει χαθεί.
'Σκέφτομαι πως στη ζωή μου ποτέ, τίποτα δε μου χαρίστηκε' μου είπε προχτές παλιός συνάδελφος που εδώ κι ένα χρόνο ψάχνει για δουλειά.
''Ποτέ δεν ζήλεψα τα πολλά μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αναζητούσα πάντα αλλού την ευτυχία.
Ποτέ δεν θέλησα την πολυτέλεια, γνωρίζω καλά πως γεμίζει μόνο ένα κενό. Την ανέχεια όμως δεν την αντέχω.
Πήρα προχτές ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια στο παιδί μου και η χαρά στα μάτια του, μ έκανε να πάρω τους δρόμους. Γιατί ξέρω πως αύριο ίσως δεν θα έχω να του πάρω γάλα''...
πριν τελειώσει η συζήτηση,γύρισε την πλάτη κι έφυγε,σχεδόν τρέχοντας...
Εμείς κρατάμε ανάσες, οι πολιτικοί διαπραγματεύονται(!) κι η τρόϊκα, κατεβάζει,γι ακόμα μια φορά, το διακόπτη.
Βαρύ το σκοτάδι, στο τούνελ σας κύριοι και στη Γερμανία αργεί να ξημερώσει. Τώρα το πάνε για κυβέρνηση μέχρι τα Χριστούγεννα.
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν κυρία Μέρκελ, αλλά να ξέρετε, εδώ στο φτωχό Νότο ενίοτε, γιορτάζουμε και την Ανάσταση!

Έγραψε η Λίζα Δουκακάρου