Σαφείς ενδείξεις για μια πιθανή έναρξη πορείας εξόδου της ελληνικής οικονομίας από την ύφεση διαπιστώνουν οι αναλυτές του ΚΕΠΕ στην τριμηναία έκθεση «Οικονομικές Εξελίξεις».
Προβλέπουν ύφεση 3,55% φέτος και οριακή-σχεδόν μηδενική- ανάπτυξη (0,004%) για το 2014.
Ωστόσο, για τους πολίτες η κατάσταση θα εξακολουθήσει να είναι πολύ δύσκολη, καθώς το ΚΕΠΕ προβλέπει ότι η ανεργία από 27,6% φέτος, θα αυξηθεί στο 29,3% το 2014.
Η ΕΛΣΤΑΤ από την πλευρά της υπολόγισε ότι το δεύτερο τρίμηνο 2013 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών υποχώρησε 9,3%, ενώ η πτώση στην...
καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών έφθασε το 7,6%. Μάλιστα η στατιστική υπηρεσία επισημαίνει ότι η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μείωση κατά 13,9% των αποδοχών των εργαζομένων και στη μείωση κατά 12,4% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά.
Οι συνθήκες ζωής για το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού επιδεινώνονται καθημερινά. Οι πολιτικοί μετά από πέντε χρόνια ύφεσης και σκληρής λιτότητας μιλούν στις τηλεοράσεις τυποποιημένα για τις «θυσίες του ελληνικού λαού» και συζητούν για την κρίση περίπου σαν να ήταν ένα τροχαίο ατύχημα. Κάτι δηλαδή που συνέβη τυχαία, λόγω της «κακής στιγμής» χωρίς να φταίει κανείς.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να σταματήσει να προστατεύει τον εαυτό του και το Δημόσιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να ευημερήσει η χώρα και να επιστρέψει στην ανάπτυξη, αν δεν αναδιοργανωθεί για να γίνει παραγωγικός και αποτελεσματικός ο δημόσιος τομέας. Το πρόβλημα της χώρας είναι οι 500-600 διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων που αναζητούνται για τη διαθεσιμότητα; Μήπως το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για πολλά χρόνια έκαναν «αναπτυξιακή πολιτική» ανοίγοντας πανεπιστήμια σε κάθε περιφέρεια της χώρας; Μήπως αντί να κυνηγούν τώρα τους διοικητικούς υπαλλήλους να απογραφούν, θα έπρεπε να κλείσουν τα πανεπιστήμια-ταμπέλες και τα υπόλοιπα να διοικηθούν αποτελεσματικά με ιδιωτικά κριτήρια και καλοπληρωμένους καθηγητές και υπαλλήλους;
Απειρα τα σχετικά παραδείγματα. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες ώστε να αντιμετωπιστεί το ΠΑΜΕ που έκλεινε το λιμάνι του Πειραιά για τα ξένα κρουαζιερόπλοια. Όταν επιτέλους η Κυβέρνηση σήκωσε το βάρος της σύγκρουσης, η Αθήνα ξαναείδε γκρουπ με τουρίστες να τριγυρνούν στο κέντρο.
Με το κράτος πνιγμένο στην γραφειοκρατία, την πολυνομία και τις δαιδαλώδεις –άχρηστες- διαδικασίες δεν πρόκειται να επενδύσει κανείς στη χώρα. Συζητούμε για πραγματικές επενδύσεις. Είναι τυχαίο ότι εκτός της Cosco δεν έχουμε δει στην Ελλάδα άλλη σοβαρή ξένη επένδυση, ενώ και οι δικοί μας (βλέπε ΒΙΟΧΑΛΚΟ, S&B, 3E-Coca Cola) τα μαζεύουν και φεύγουν;
Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, όπως έλεγε και ο ΓΑΠ. Αυτό όμως πρέπει να το αποδεχθούν κατά κύριο λόγο οι πολιτικοί μας και τότε θα έχει συντελεστεί η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στη χώρα. Γιατί να μας ζαλίζουν το 2014 ότι επιστρέψαμε στην ανάπτυξη, όταν την ίδια στιγμή θα έχουμε ανεργία 29,3%, γενικευμένη υπερφορολόγηση και περαιτέρω μείωση εισοδήματος δεν αντέχεται.
καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών έφθασε το 7,6%. Μάλιστα η στατιστική υπηρεσία επισημαίνει ότι η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μείωση κατά 13,9% των αποδοχών των εργαζομένων και στη μείωση κατά 12,4% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά.
Οι συνθήκες ζωής για το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού επιδεινώνονται καθημερινά. Οι πολιτικοί μετά από πέντε χρόνια ύφεσης και σκληρής λιτότητας μιλούν στις τηλεοράσεις τυποποιημένα για τις «θυσίες του ελληνικού λαού» και συζητούν για την κρίση περίπου σαν να ήταν ένα τροχαίο ατύχημα. Κάτι δηλαδή που συνέβη τυχαία, λόγω της «κακής στιγμής» χωρίς να φταίει κανείς.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να σταματήσει να προστατεύει τον εαυτό του και το Δημόσιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να ευημερήσει η χώρα και να επιστρέψει στην ανάπτυξη, αν δεν αναδιοργανωθεί για να γίνει παραγωγικός και αποτελεσματικός ο δημόσιος τομέας. Το πρόβλημα της χώρας είναι οι 500-600 διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων που αναζητούνται για τη διαθεσιμότητα; Μήπως το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για πολλά χρόνια έκαναν «αναπτυξιακή πολιτική» ανοίγοντας πανεπιστήμια σε κάθε περιφέρεια της χώρας; Μήπως αντί να κυνηγούν τώρα τους διοικητικούς υπαλλήλους να απογραφούν, θα έπρεπε να κλείσουν τα πανεπιστήμια-ταμπέλες και τα υπόλοιπα να διοικηθούν αποτελεσματικά με ιδιωτικά κριτήρια και καλοπληρωμένους καθηγητές και υπαλλήλους;
Απειρα τα σχετικά παραδείγματα. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες ώστε να αντιμετωπιστεί το ΠΑΜΕ που έκλεινε το λιμάνι του Πειραιά για τα ξένα κρουαζιερόπλοια. Όταν επιτέλους η Κυβέρνηση σήκωσε το βάρος της σύγκρουσης, η Αθήνα ξαναείδε γκρουπ με τουρίστες να τριγυρνούν στο κέντρο.
Με το κράτος πνιγμένο στην γραφειοκρατία, την πολυνομία και τις δαιδαλώδεις –άχρηστες- διαδικασίες δεν πρόκειται να επενδύσει κανείς στη χώρα. Συζητούμε για πραγματικές επενδύσεις. Είναι τυχαίο ότι εκτός της Cosco δεν έχουμε δει στην Ελλάδα άλλη σοβαρή ξένη επένδυση, ενώ και οι δικοί μας (βλέπε ΒΙΟΧΑΛΚΟ, S&B, 3E-Coca Cola) τα μαζεύουν και φεύγουν;
Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, όπως έλεγε και ο ΓΑΠ. Αυτό όμως πρέπει να το αποδεχθούν κατά κύριο λόγο οι πολιτικοί μας και τότε θα έχει συντελεστεί η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στη χώρα. Γιατί να μας ζαλίζουν το 2014 ότι επιστρέψαμε στην ανάπτυξη, όταν την ίδια στιγμή θα έχουμε ανεργία 29,3%, γενικευμένη υπερφορολόγηση και περαιτέρω μείωση εισοδήματος δεν αντέχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου