1. Έχουν κάποιο ενδιαφέρον οι απεγνωσμένες προσπάθειες που κάνει το ΠΑΣΟΚ για να στηθεί στα πόδια του, επιδιώκοντας μία επανασυγκόλληση των διαμοιρασμένων, ως ιμάτια, στελεχών και ψηφοφόρων του. Βεβαίως, όλα αυτά γίνονται υπό την πίεση και το άγχος των δημοσκοπικών δεδομένων, που είναι κυριολεκτικώς αποθαρρυντικά για το άλλοτε κραταιό Κίνημα. 
Έτσι  το φουκαριάρικο ΠΑΣΟΚ έχει σήμερα έναν εμφανή διχασμό προσωπικότητας. 
Η διπολική πολιτική του διαταραχή προκύπτει από το γεγονός ότι είναι κυβερνητικός συνεταίρος με τη Ν.Δ. και έχει ταυτισθεί περισσότερο με τον χώρο της Κεντροδεξιάς, κάτι που το εμποδίζει να ισχυρίζεται ότι μπορεί να αποτελέσει τον μπροστάρη οποιασδήποτε Κεντροαριστεράς...
2. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, στελέχη του που αντιλαµβάνονται ότι ο κυβερνητικός εναγκαλισµός έχει αλλοιώσει την ούτως ή άλλως δήθεν σοσιαλιστική του ταυτότητα ζητούν από τον κ. Βενιζέλο να καταστήσει εµφανή τη διαφοροποίηση του ΠΑΣΟΚ από τη Ν.∆. Ελα όµως που είναι γλυκιά, όχι η αµαρτία, που λέει και το λαϊκό άσµα, αλλά η εξουσία... Για τον κ. Ευάγγελο βεβαίως. Πολιτικοϊδεολογική σαλάτα, µέσα από την οποία αναδύονται ως µανταϊνός πολλά αµαρτωλά «πράσινα» πεπραγµένα.
3. Αυτά εις το ΠΑΣΟΚ. Διότι στη Ν.Δ. αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουν οι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι του πρωθυπουργικού μεγάρου είναι ότι η κοινωνία εμφανίζει σήμερα δύο πρόσωπα, με κοινό στοιχείο τη δυσπιστία και την απόγνωση. Ακόμη και στα κάποτε ανώτερα στρώματα της αστικής τάξης, η κρίση είναι κάτι περισσότερο από εμφανής, επειδή η μνημονιακή πολιτική είναι ισοπεδωτική και γι’ αυτά. Η στάση τους απέναντι στη Ν.Δ. είναι πλέον επιφυλακτική. Αυτή η συγκεκριμένη τάξη δεν θα βγει στους δρόμους, ακόμη και αν της εξανεμισθεί ό,τι της απέμεινε από την παλαιά της ευμάρεια. Η εγκαρτέρησή της είναι όμως επικίνδυνη για τον κατ’ εξοχήν, πάλαι ποτέ, αυθεντικό εκπρόσωπο των αστών. Τη Ν.Δ. δηλαδή. 
Το άλλο πρόσωπο της κοινωνίας, που είναι τα προς τα κάτω στρώματα της μεσαίας τάξης, είναι πιο δυναμικό και θα συστοιχηθεί στους δρόμους με αυτούς που κατεβάζει η αντιπολίτευση –αν δεν έχει ήδη προσχωρήσει σ’ αυτήν. Οσοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο ας αρχίσουν να το βλέπουν μισοάδειο. Για το διάστημα τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές.  
4. Επειδή η θεωρία του χάους υποτίθεται ότι αναφέρει πως το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ιαπωνία μπορεί να φέρει, με το ανοιγοκλείσιμο των φτερών της, καταιγίδα στην Καλιφόρνια, ας ανησυχήσουμε μήπως η παγκοσμιοποίηση, που είναι κάτι πιο χειροπιαστό, μας φέρει, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, κανένα τσουνάμι όχι από το ανοιγοκλείσιμο φτερών, αλλά από το κλείσιμο... επιχειρήσεων. Διότι μαθαίνουμε ότι στην Ιταλία -με τα τρισ. ευρώ χρέος- βάζουν λουκέτο 36 επιχειρήσεις την ημέρα. Και την τετραετία από το 2008 έως το 2012 έχουν σταματήσει να λειτουργούν 9.000 ιστορικές επιχειρήσεις! Επιχειρήσεις με βίο μισού αιώνα και πλέον... Αυτό σημαίνει ότι μία στις τέσσερις πτωχεύει. 
Δυστυχώς αυτή η λαίλαπα συνεχίζεται και το 2013. Οταν λοιπόν αυτά συμβαίνουν στη χρεωκοπημένη γείτονα, είναι φυσικό να επηρεάζεται όλο το οικονομικά σαθρό πλέον οικοδόμημα της Ευρώπης. Μια περαιτέρω «βύθιση» της Ιταλίας θα έχει επιπτώσεις ντόμινο, που θα πλήξουν κι εμάς. Χρειάζεται ένα new deal τύπου Ρούσβελτ, το οποίο είναι αμφίβολο αν η Γερμανία μπορεί να κατανοήσει τη σημασία του.
5. Η ΔΗΜ.ΑΡ. αποδεικνύεται ένα ρηξικέλευθο κόμμα. Κι αυτό διότι φροντίζει να φιλοξενεί στους κόλπους της και, κυρίως να ανέχεται, στελέχη των οποίων οι απόψεις δεν είναι μόνον αιρετικές, αλλά μπουρδολόγες. Π.χ. η καθηγήτρια κ. Ρεπούση, η οποία φροντίζει να εκπλήσσει το Πανελλήνιο, με τις ανιστόρητες προσεγγίσεις της. Προηγήθηκαν οι «συνωστισμοί» στους οποίους υποβλήθηκαν οι Ελληνες ομογενείς στη Σμύρνη, διότι ενδεχομένως κατά την κ. Ρεπούση διαγκωνίζονταν οι καταδιωκόμενοι για να κλείσουν θέση σε κρουαζιερόπλοιο. Δυστυχώς για εκείνη υπάρχουν ακόμη επιζήσαντες της τουρκικής μανίας. Δεν ξέρω ποίου τρόπαιο «ουκ εά καθεύδειν» την κ. Ρεπούση –η οποία κατά τα άλλα κοιμάται ορθή. Ομως, με τελευταίες δηλώσεις της η κ. Ρεπούση ετάχθη και υπέρ των Ελληνοπαίδων που θα μιλούν μόνο με διφθόγγους. Διότι η μη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα Σχολεία, επειδή είναι «νεκρή» γλώσσα, σημαίνει ότι οι Ελληνες δεν πρέπει να γνωρίζουν τα αρχαία, επί των οποίων άλλωστε βασίζεται η καθομιλουμένη, κάτι που προφανώς αγνοεί η καθηγήτρια.
6. Ασφαλώς και δεν τα μαθαίνει κανείς στο σχολείο τα αρχαία για να μιλάει στη συνέχεια στη Βουλή -αν έχει την ατυχία και ακολουθήσει πολιτική σταδιοδρομία-, για να υποδέχεται την κ. Ρεπούση λέγοντάς της «τι τηνικάδε αφίξαι, ω Μαρία; Ή ου πρω έτι εστίν;» αντί να της πει «Μαράκι, πολύ πουρνό σε βλέπω». Τα μαθαίνει διότι είναι η βάση της γλώσσας που μιλάει και γράφει και τον εισάγουν έτσι σε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης μέσω της εκφοράς του λόγου. Αν η νέα, καινοτόμος ιδέα της κ. Ρεπούση είναι για να γίνει αρεστή σε γονείς και σε μελλοντικούς ψηφοφόρους, στην επόμενη πρότασή της ας περιλάβει τη διδασκαλία των Greeklish και της γλώσσας των Ντοθράκι.