Λες και οι νέες εκλογές θα μπορούσαν να φέρουν κάποιαν—έστω μηδαμινή—βελτίωση στην αποτελεσματικότητα του σαθρού πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, υπέρ της ελληνικής μας κοινωνίας.
Δεν μπορούν όμως. Και αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με τις ηγετικές ικανότητες των κκ. Καμμένου και Τσίπρα.
Και ηγετικές ικανότητες διαθέτουν οι άνθρωποι και πατριώτες είναι. Όμως όσο και να προσπαθούν, ποτέ δεν...
θα μπορέσουν να φέρουν κάποιαν, έστω μηδαμινή, βελτίωση στην αποτελεσματικότητα του σαθρού πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, υπέρ της ελληνικής μας κοινωνίας.
Είναι πάρα πολλά τα δομικά αίτια, η συστημική δηλαδή δομή του σαθρού πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, τα οποία δεν επιτρέπουν σε κανέναν ηγέτη, όσον ικανός και όσον πατριώτης και να είναι, να μπορεί να φέρει κάποιαν, έστω μηδαμινή, βελτίωση στην αποτελεσματικότητα του σαθρού πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, υπέρ της ελληνικής μας κοινωνίας. Επειδή όμως δεν θέλω να σας κουράζω, ας επικεντρωθούμε σε ένα και μόνον ένα δομικό αίτιο, το οποίο είναι τόσο απτό, που μπορούμε και το κρατούμε στα χερια μας, ανάμεσα στα δάκτυλά μας.
Αν δεν το μάντεψες ακόμα, πρόκειται γιά την ψήφο σου. Ναι αυτή η ψήφος σου, που τόσο απτά την κρατείς με τα ίδια σου τα χέρια, είναι ένα από τα συστημικά αίτια που αποτρέπουν ακόμη και στα πλέον ικανά μέλη της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα να φέρουν κάποιαν, έστω μηδαμινή, βελτίωση στην αποτελεσματικότητα του σαθρού πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, υπέρ της ελληνικής μας κοινωνίας.
Διότι αυτό που κρατάς στα χέρια σου πλησιάζοντας την κάλπη, ναι μεν μπορεί να λέγεται ‘ψήφος’, αλλά μόνον ψήφος δεν είναι. Εαν ήταν πραγματικά μία ψήφος, τότε θα είχες όχι μόνον την ευκαιρία, αλλά και τους απαραίτητους πολιτικούς μηχανισμούς της αμέσου ανακλητότητος του κάθε εκλεγμένου πολιτικού.
Δεν την έχεις όμως. Διότι εκεί που νομίζεις πως ψηφίζεις, η αλήθεια είναι πως δεν ψηφίζεις πραγματικά, αλλά απλά μόνον νομιμοποιείς κάθε φορά—ενώ νομίζεις πως ψηφίζεις—το σαθρό πολιτικό σύστημα της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, εναντίον της ελληνικής μας κοινωνίας· άρα εναντίον του ιδίου σου του εαυτού.
«Και τι μπορώ να κάνω;» θα μου πεις. Μόνη σου ή μόνος σου, απολύτως τίποτα.
Μόνον η συλλογική πράξη της ελληνικής μας κοινωνίας μπορεί να αλλάξει την ψήφο σου και μου, ώστε από μία ψεύτικη ψήφο να την κάνει μία πραγματικά αληθινή ψήφο.
Γιά να μπορεί όμως να πράξει συλλογικά η ελληνική μας κοινωνία, πρέπει πρώτα να υφίσταται, να υπάρχει, να είναι. Και γιά να είναι, η ελληνική μας κοινωνία πρέπει να αποκτήσει ένα θεσμικό βάθρο μέσα στο πολιτικό σύστημα της πατρίδος μας της Ελλάδος.
Γιά να αποκτήσει όμως η ελληνική μας κοινωνία αυτό το ποθητό θεσμικό βάθρο, πρέπει πρώτα να αρχίσει να πράττει συλλογικά, δηλαδή ωσάν ήδη να έχει το θεσμικό της βάθρο. Το είναι δηλαδή της ελληνικής μας κοινωνίας χρειάζεται να ξεκινήσει μέσα από μία προσομοίωση του συλλογικού μας είναι.
Μόνον έτσι λοιπόν μπορούμε να επανακτήσουμε το συλλογικό μας είναι: προσομοιωτικά! Μόνον έτσι, συλλογικά, μπορούμε να μεταμορφώσουμε την ψήφο της καθεμιάς μας και του καθενός μας, από κάλπικη ή ψεύτικη, σε μία αληθινά πραγματική ψήφο.
Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν η κοινωνικο-πολιτική τούτη μεταμόρφωση αξίζει κάτι γιά σένα προσωπικά. Η απάντηση όμως πρέπει να έλθει συλλογικά, από όλον τον ελληνικό μας κόσμο πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη.
Ευοί Ευάν,
Νίκος Γεργαντζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου