Όταν ο Οδυσσέας Ελύτης ρωτήθηκε το 1979 τι συμβολίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε, αποκρίθηκε ότι η ποίηση αποτελεί τον μόνο χώρο όπου η παντοδυναμία των αριθμών δεν έχει νόημα.
Ποιος να φανταζόταν ότι 32 χρόνια μετά, θα βλέπαμε αυτή την «παντοδυναμία των αριθμών» να αμφισβητείται ακόμη και στην οικονομία, η οποία συνταράσσεται από μια πρωτοφανή παγκόσμια κρίση που προφανώς ...
εκκολάπτει ανυπολόγιστους κινδύνους για όλη την Ανθρωπότητα.Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι, από τη μία, το κομμουνιστικό μοντέλο έχει προ πολλού καταρρεύσει και Κίνα και Ρωσία επιδίδονται στον πιο άγριο καπιταλισμό.
Ωστόσο, από την άλλη, βλέπουμε Ευρώπη και ΗΠΑ να παραπαίουν εκλιπαρώντας σχεδόν την Γερμανία να επιβάλλει «οικονομική δικτατορία» και πολλούς οικονομικούς αναλυτές - όπως ο περιβόητος Ρουμπινί – να μιλάνε για το τέλος του καπιταλισμού δικαιώνοντας τον Καρλ Μαρξ!
Καθίσταται λοιπόν προφανές ότι έχουμε συνολικά περιέλθει σε βαθιά σύγχυση και ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε εναλλακτικές, πολυδιάστατες και πολυεπίπεδες προσεγγίσεις για να αντιμετωπίσουμε το διαφαινόμενο πλήρες αδιέξοδο.
Μήπως έχει φθάσει άραγε η στιγμή να αναστυλώσουμε ορισμένες ηθικές αξίες οι οποίες θάφτηκαν κάτω από τη φούσκα του άκρατου υλισμού και του εγωπαθούς κυνισμού που διόγκωσε ο εύκολος και τυχοδιωκτικός πλουτισμός των τελευταίων δεκαετιών;
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ως βασικότερη αιτία για την συνεχιζόμενη κρίση των subprimes του 2008 θεωρείται η απληστία και την ανεντιμότητα των golden boys και των κάθε λογής «συνοδοιπόρων» τους.
Αυτοί κατέλαβαν τις τράπεζες και χρησιμοποίησαν αλόγιστα τα χρήματα των καταθετών για να υπερδανείσουν κάθε πικραμένο, στη συνέχεια διασφάλισαν τα δικά τους κέρδη και φόρτωσαν τις χρεοκοπημένες τράπεζες στα κράτη.
Τώρα δε πλέον εκβιάζουν τα κράτη τα οποία οι ίδιοι χρεοκόπησαν ζητώντας τοκογλυφικά επιτόκια για να τους δανείσουν με τα λεφτά τα οποία οι ίδιοι άρπαξαν από τις τράπεζες!
Όλα τούτα τα καταγγέλλουν βέβαια οι διάφοροι «αριστερίζοντες» και «σοσιαλίζοντες» αλλά όπου κυβέρνησαν κι αυτοί παραβίασαν κάθε αρχή επιδιδόμενοι σε ένα όργιο σπατάλης, διαφθοράς και ευνοιοκρατίας όπως αυτό που έριξε την χώρα μας στο γκρεμό.
Μήπως ήλθε η ώρα λοιπόν να αναγνωρισθεί και στην οικονομία η αξία εννοιών όπως η εντιμότητα, η ηθική, η αλληλεγγύη παράλληλα με τα swaps και τις… κοιλιές χοιρινού;
Ο Ωνάσης έλεγε ότι στον καπιταλισμό «ο μόνος κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες γιατί απλούστατα δεν μπορείς να δικάσεις τον άλλο επειδή είναι εξυπνότερος από εσένα»
Ωστόσο, οι σημερινοί επιχειρηματίες ήδη ζουν με το φόβο ότι σε λίγο οι πεινασμένοι θα εισβάλουν στα σπίτια τους για να τους αρπάξουν το φαγητό!
Μήπως πρέπει λοιπόν να «επενδύσουμε» και λίγο στην ηθική πριν βρεθούμε εν μέσω ενός παγκόσμιου εφιάλτη χωρίς τέλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου