Από τον Χρίστο Λογαρίδη Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί τα κοινά, από τον περασμένο αιώνα δηλαδή, μόνο σκάνδαλα θυμάμαι. Είμαστε η χώρα με τις περισσότερες εφημερίδες και κάθε εφημερίδα, κάθε μέρα αποκάλυπτε κι ένα σκάνδαλο.
Το ίδιο και κάθε δημοσιογραφική εκπομπή που υπήρχε στα κανάλια μας.
Αν τα βάλεις κάτω θα χάσεις την μπάλα απ το τι γινόταν και γίνεται απ τους 300 όχι του Λεωνίδα, αλλά του Εφιάλτη.
Έχει μεγάλη πλάκα να ...
βλέπω δημοσιογράφους να μιλάνε έκπληκτοι για το νέο σκάνδαλο. Βρήκανε λέει και μίζες στα ελικόπτερα εκτός απ τα υποβρύχια. Έλα ρε μεγάλε, σοβαρά? Δεν το πιστεύω.Ρε θα δουλευόμαστε μεταξύ μας;
Το περίεργο θα ήταν να μην βρίσκαμε μίζες. Δεν υπάρχει τίποτα που να κάνουν τα 300 μπουμπούκια μας χωρίς μίζα. Αυτό είναι νόμος. Ίσως να είναι και ο μόνος νόμος που λειτουργεί σ αυτή την χώρα. Ακόμα και για τα πατατάκια που υπάρχουν στις καντίνες των δημόσιων υπηρεσιών, αν ψάξεις θα βρείς μίζες. Κάποιος μου έλεγε ότι σ ένα υπουργείο, για τους καφέδες, πλήρωσαν 300 χιλιάρικα όταν η δουλειά κόστιζε δεκα. Τρομερά πράγματα.
Αν κάποιος αποφάσιζε να τιμωρηθούν όσοι έκλεψαν, θα έπρεπε να πάνε φυλακή όλοι οι πολιτικοί που πέρασαν από την βουλή τα τελευταία 40 χρόνια, μαζί με τις οικογένειες τους, τους φίλους και τους παρατρεχάμενους τους. Ούτε δίκες θα χρειάζονταν ούτε εξεταστικές ούτε τίποτα. Απλά ένα όμορφο πρωινό η αστυνομία θα χτύπαγε την πόρτα όλων αυτών και θα τους έλεγε για περάστε από τον Κορυδαλό να γνωριστούμε καλύτερα.
Και εδώ ακριβώς τελειώνει κάθε ελπίδα να δούμε δικαιοσύνη σ αυτή την χώρα. Όλοι ξέρουν και όλοι έχουν ράμματα για την γούνα όλων. Ποιόν να πιάσεις όταν ξέρεις ότι αν μιλήσει θα πας μέσα κι εσύ? Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Τριακόσιες εξεταστικές έχουν γίνει και ένοχος δεν βρέθηκε, αλλά ούτε και θα βρεθεί ποτέ.
Έγινε λέει εξεταστική για το Βατοπαίδι. Ποιο ήταν το πόρισμα? Πως όλοι μας πρέπει να πάμε σε ψυχίατρο.
Αυτό ακριβώς είπε η εξεταστική επιτροπή. Ότι μια μέρα ξυπνήσαμε όλοι με ομαδική παράκρουση και νομίζαμε ότι υπήρχε σκάνδαλο. Όλοι μας, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες, όλοι είχαμε πάθει ψυχασθένεια. Γιατί πως αλλιώς να μεταφράσουμε το γεγονός πως όλοι βρέθηκαν αθώοι?
Απορώ πως όλοι αυτοί μετά την αθωότητα τους δεν μας ζήτησαν να πληρώσουμε και πρόστιμο για ψυχική οδύνη. Ξέρεις τι είναι να ζεις ήρεμα στην βίλα σου και να σε κατηγορούν για λαμόγιο? Ούτε την πισίνα που με τόσο κόπο και ιδρώτα απέκτησες από την τίμια εργασία σου δεν μπορείς να χαρείς. Τέτοιο δράμα…
Έχουμε φτάσει σε τέτοια παράνοια, που τα σκάνδαλα χρησιμοποιούνται για να καλύπτουν άλλα σκάνδαλα. Σήμερα μιλάμε για το σκάνδαλο των υποβρυχίων για να ξεχάσουμε το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, που το αποκαλύψαμε για να ξεχάσουμε το σκάνδαλο της Μίζενς, που το βγάλαμε για να ξεχάσουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες, που μας βοήθησαν να ξεχάσουμε το χρηματιστήριο και πάει λέγοντας.
Τώρα κάποιος θα μου πει ότι είμαι υπερβολικός. Πως δεν υπήρξε ποτέ σκάνδαλο με το χρηματιστήριο. Μπορεί να έχει και δίκιο. Εδώ ήρθε κοτζάμ πλανητάρχης τότε και μας είπε πως η Ελληνική οικονομία πήρε το χρυσό μετάλλιο και συ ρε παπάρα μιλάς για σκάνδαλο? Σωστό κι αυτό.
Όταν το λέει ο πλανητάρχης μιας τόσο δημοκρατικής χώρας που επιβάλει σε όλο τον πλανήτη τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να υπάρχει πετρέλαιο, ποιος είμαι εγώ να τον αμφισβιτήσω?
Άλλωστε ο πλανητάρχης έρχεται από την χώρα της ελευθερίας, της ελευθερίας του πλούσιου να εκμεταλλεύεται τον φτωχό με σκοπό να γίνει ακόμα πιο πλούσιος.
Όταν λοιπόν 10 λαμόγια καταφέρνουν να κλέψουν τα λεφτά ενός ολόκληρου λαού, δεν έχουμε σκάνδαλο, αλλά αποθέωση της…ελευθερίας. Τόσο απλά.
Αλλά ας μπούμε στο ζουμί της υπόθεσης.
Υπάρχει ένα και μόνο ένα σκάνδαλο.
Όλα αυτά που λέγονται για μίζες, για προδότες πολιτικούς, για οικονομική κρίση, για κλοπή της ζωής μας, για πολυνομία που στην ουσία αθωώνει όλα αυτά τα λαμόγια που μας πίνουν το αίμα με καλαμάκι, δεν είναι σκάνδαλα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ.
Είναι το λογικό αποτέλεσμα ενός απάνθρωπου συστήματος που ανεχόμαστε και υπηρετούμε όλοι μας.
Το σκάνδαλο είμαστε όλοι εμείς που το ανεχόμαστε.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ.
Εμείς που ψηφίζουμε τους ίδιους προσμένοντας μερικά ψίχουλα. Εμείς που δεχόμαστε να δουλεύουμε σαν τα ζώα για λίγα ψίχουλα, που δεχόμαστε να μας αντιμετωπίζουν σαν κατώτερους. Εμείς που τρέχουμε να ανεμίζουμε τις βρώμικες σημαίες των κομμάτων που μας δουλεύουν και μας κλέβουν την ζωή.
Εμείς που δεχόμαστε από μοναδικοί να γινόμαστε αναλώσιμοι και να έχουμε μια τιμή, που από άνθρωποι δεχόμαστε να γίνουμε ένα προιόν προς αγορά και πώληση. Εμείς που δεχόμαστε να έχουμε μια μικρή τιμή, που δεχόμαστε κάποιος άλλος να έχει μεγαλύτερη τιμή και κάποιος άλλος καμία τιμή και να μην αντιδράμε όταν τον βλέπουμε να πεθαίνει δίπλα μας.
Εμείς που αντί να ονειρευτούμε έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα έχουν ίσια δικαιώματα, που θα ζουν με αξιοπρέπεια όλοι, που η ζωή θα είναι πολύτιμη, μοναδική και άρα ανεκτίμητη, παίζουμε το απάνθρωπο παιχνίδι τους και νιαζόμαστε μόνο για την βολή μας, διαιωνίζοντας αυτή την παράνοια.
Είναι εύκολο να λες ο ταδε τα πήρε, ο άλλος έκλεψε, ο παράλος παρανόμισε. Το δύσκολο είναι να καταλάβεις την ευθύνη που κι εσύ έχεις, έστω και με την ανοχή που δείχνεις. Μόνο τότε μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, όταν αλλάξουμε μέσα μας όλοι. Όταν καταλάβουμε για ποιόν λόγο γεννηθήκαμε. Εκτός αν πιστεύεται πως ήρθαμε σ αυτόν τον κόσμο για να βλέπουμε τηλεόραση και να ασχολούμαστε με ποιον γκόμενο θα βγεί αυτήν την εβδομάδα η Μενεγάκη.
Γι αυτό σου λέω φίλε μου, δεν υπάρχουν σκάνδαλα, υπάρχει μόνο ένα σκάνδαλο.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΥ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥΣ.
http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=5564 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου