Συνήθως μια κυβέρνηση κινδυνεύει από τα οικονομικά προβλήματα, από τις κοινωνικές αντιδράσεις, από διεθνή γεγονότα - τέτοια πράγματα.
Είναι η πρώτη φορά που κυβέρνηση κινδυνεύει να στραπατσαριστεί απ’ το… γέλιο που προκαλεί η συγκρότηση της.
Ο κωμικοτραγικός τρόπος της ανακοίνωσής της στις δυο τα ξημερώματα, αφού προηγήθηκε η κατανομή των χαρτοφυλακίων σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, επί ώρες, στιγμάτισε αυτή την κυβέρνηση πριν καν υπάρξει.
Όταν έγινε και επίσημα γνωστή, οι ειδήμονες κατάλαβαν ότι το χειμώνα θα έχουν πολλή δουλειά οι επιθεωρήσεις.
Ίσως αποδειχθεί μια κυβέρνηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Λάκη Λαζόπουλου- τουλάχιστον σε ό,τι αφορά...
ορισμένα πρόσωπα.Ήδη τα βασικά μειονεκτήματα αυτού του σχήματος έχουν απασχολήσει τα ΜΜΕ και τους πολίτες εκτενώς. Η αύξηση των υπουργών και υφυπουργών, η πατέντα των αναπληρωτών υπουργών και φυσικά το νέο αλαλούμ με τις αρμοδιότητες, είναι στοιχεία που δυναμιτίζουν εξ’ αρχής τη λειτουργία της κυβέρνησης. Κυρίως όμως την ακυρώνουν ορισμένα στοιχεία που δεν έχουν φωτισθεί επαρκώς ακόμη.
Ορισμένα παραδείγματα:
-Πρώτο. Κατά ποια λογική υπουργοί που έφυγαν από ένα υπουργείο μετακόμισαν σε ένα άλλο; Αν ήταν επιτυχημένοι γιατί έφυγαν; Και ήταν αποτυχημένοι γιατί στάλθηκαν να αποτύχουν και αλλού; Γιατί δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι οι μετακινηθέντες ή οι μετονομασθέντες, είχαν κρυφά ταλέντα που ανακαλύφθηκαν τώρα και τους έδωσαν την ευκαιρία να το αποδείξουν.
-Δεύτερο. Σε τι εξυπηρετεί να δημιουργούνται πολιτικές ηγεσίες σε υπουργεία με …τέσσερα άτομα, όταν θα μπορούσαν κάλλιστα να λειτουργήσουν και με δυο; Και κυρίως σε τι εξυπηρετεί η διασάλευση των ισορροπιών που μετά πολλών βασάνων είχαν δημιουργηθεί σε κάποια υπουργεία, με την τοποθέτηση προσώπων που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο, αλλά έχουν διάθεση να το χρησιμοποιήσουν για αυτοπροβολή και ήδη το κάνουν με συνεντεύξεις και άλλες δημοσιοσχεσίτικες παρεμβάσεις;
-Τρίτο. Από πού προκύπτει ότι ένας υπουργός φεύγοντας από το ένα υπουργείο για ένα άλλο, μπορεί να παίρνει μαζί του και αρμοδιότητες της αρέσκειας του; Και πώς γίνεται να μετακομίζουν κατά τεκμήριο επιτυχημένα κυβερνητικά στελέχη σε υπουργεία αιχμής για να προωθήσουν το έργο που επιτελούν αυτά τα υπουργεία και όταν πάνε εκεί διαπιστώνουν ότι λείπουν οι αρμοδιότητες για την άσκηση των οποίων ορίσθηκε επιβεβλημένη η παρουσία τους; Και επιπλέον: τι νόημα έχει το παιχνίδι με την ονοματοδοσία των υπουργείων, που αποκτούν βαρύγγουπους τίτλους άνευ περιεχόμενοι ενίοτε;
-Τέταρτο: Πώς νοείται να τοποθετούνται σε υπουργεία που απαιτείται υψηλό κύρος και ειδικές γνώσεις, συν συγκεκριμένες ικανότητητες διαπραγμάτευσης, πρόσωπα που κατά τεκμήριο δεν συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Ασκώντας το απόλυτο δικαίωμα του ο Πρωθυπουργός μπορεί να δώσει σε οποίον κρίνει ένα υπουργείο, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορεί να τον προικίσει ταυτόχρονα και με συγκεκριμένες ικανότητες. Ή με απαραίτητες δεξιότητες, όπως είναι πχ η καλή γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας – γιατί αν δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό αυτή η κυβέρνηση της αποκατάστασης του διεθνούς κύρους της χώρας, έχει μέλη που ομιλούν μόνο την ελληνική και δεν μπορούν να κάνουν βήμα έξω από τη χώρα χωρίς διερμηνέα.
Μπορεί να βρει κανείς και άλλες τραγελαφικές όψεις στο σχήμα που από προχθές ανέλαβε να κλείσει τις τρύπες που δεν μπόρεσε να κλείσει το προηγούμενο. Αλλά δεν χρειάζεται. Αυτά αρκούν για να θέσουν σε αμφισβήτηση τη σοβαρότητα των κριτηρίων που πρυτάνευσαν σ’ αυτόν τον ανασχηματισμό. Και αν αυτή η αμφισβήτηση δεν αρθεί με συγκεκριμένες παρεμβάσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τότε μέσα στη μελαγχολία του Μνημονίου, θα έχουμε αφορμές για να περάσουμε έναν διασκεδαστικό Χειμώνα.
του Γιώργου Λακόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου