Κυβέρνησαν περίπου την ίδια περίοδο, τα καλά τα χρόνια, τότε που η οικονομία της αγοράς σημείωνε άνοδο και επέτρεπε σε διάφορες φούσκες να ... «ανθίσουν» εκτοξεύοντας το μύθο της, και κυρίως, την ισχύ της στα ουράνια. Δέκα χρόνια διακυβέρνησης της γηραιάς Αλβιώνας μέτρησε ο Τόνυ Μπλερ και λίγο παραπάνω στην προεδρία του Εργατικού Κόμματος στρέφοντας το τιμόνι κάμποσα κλικ δεξιότερα κάνοντας πολλούς να δουν αναφορές στον «θατσερισμό» εξ ου και ο όρος «Μπλερισμός».
Ο Σημίτης πάλι επί δύο τετραετίες (ουχί γεμάτες) από το 1996 ως το 2004 έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ και μας μπούκωσε με το μύθο της «ισχυρής Ελλάδας», αφού προηγουμένως είχε κάνει τις απαραίτητες ενέσεις νεοφιλελευθερισμού στο ... «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ που παρέλαβε από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο πρώτος έφυγε κλωτσηδόν κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου (Ιράκ), ο δεύτερος με την οσμή σκανδάλων, τα οποία με την πάροδο των χρόνων έχουν μετατραπεί σε Λερναία Ύδρα έχοντας στην ουσία ακυρώσει όλη την κυβερνητική του θητεία.
Κανείς από τους δύο δεν κατάφερε να καβαντζώσει τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη συνέχεια (τρομάρα τους) αλλά κάπου εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες (προς το παρόν). Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται ο Μπλερ έχει αναδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου να εξασφαλίσει το μέλλον των τρισέγγονών του, με μεγάλη επιτυχία (προς το παρόν).
Πουλάει δεξιά και αριστερά έναντι αδράς αμοιβής (μιλάμε για εξαψήφια και εφταψήφια νούμερα- εξάλλου «τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς») γνώσεις και πληροφορίες στρατηγικού χαρακτήρα ως σύμβουλος σε διάφορες πολυεθνικές (μεταξύ άλλων και στην JPMorgan), ενώ για τις ομιλίες του σε διάφορα συνέδρια πληρώνεται 400.000 δολάρια την ώρα(!) όπως διαβάσαμε πρόσφατα σε βρετανικές εφημερίδες (αν και ομολογούμε ότι δεν γνωρίζουμε το κασέ για περιπτώσεις πρώην πρωθυπουργών).
Τραγική ειρωνία: τις μέρες που ανακοινώθηκε ένα ακόμα χρυσό συμβόλαιο του Μπλερ με μια πρωτοπόρο σε νέες τεχνολογίες εταιρεία της γνωστής Sillicon Valley (με αντικείμενο την ενίσχυση της εταιρείας σε θέματα πράσινων τεχνολογιών και πολιτικών πράσινης ανάπτυξης) εδώ, η ΝΔ ζητούσε να παρουσιαστεί ο Σημίτης στην Εξεταστική για το μέγα- σκάνδαλο της Ζήμενς μετά την γνωστή ομολογία Μαντέλη που ήρθε να προστεθεί σ’ εκείνη την παλιότερη του Τσουκάτου.
Και αντί κι εκείνος να γεύεται τα μεγαλεία που οφείλει η ιστορία στους «μεγάλους» πολιτικούς άνδρες (λέμε τώρα) είναι αναγκασμένος να «εκπλήσσεται» για τα όσα συνέβαιναν κάτω από τη μύτη του και να «θλίβεται» που αμαυρώνεται το κυβερνητικό έργο εκείνης της περίοδου και να απολογείται.
Τι τα θες.
Άμα σε λένε Κώστα, κατάγεσαι από το Κορακοχώρι και κυβέρνησες μια «Ψωροκώσταινα» πόσες πιθανότητες έχεις να ξεφύγεις από το βούρκο και τη μιζέρια αυτού του καταραμένου τόπου που δεν λέει να εκσυγχρονιστεί ούτε με το καλό ούτε με το άγριο;
Υ.Γ. Ούτε το όνομα φταίει βεβαίως, ούτε τόπος καταγωγής (ευλογημένος τόπος άλλωστε η Ηλεία), ούτε βέβαια η χώρα την οποία ο ίδιος μετέτρεψε σε τρεις φορές «Ψωροκώσταινα». Μόνο το χαμηλό ηθικό και πολιτικό ανάστημα...
Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου