Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Όλα τελείωσαν εδώ για τα επόμενα 20, 30, 50 χρόνια;

Ήρθε η μεγάλη ώρα!  
Η χώρα ξεπουλάει! 
Η χώρα ξεπουλάει την περιουσία της. 
Όλα τελείωσαν εδώ για τα επόμενα 20, 30, 50 χρόνια; 
Ε, την υγειά μας να ’χουμε, που έλεγαν και οι παλιοί, και επαναλαμβάνουν βλακωδώς και ορισμένοι νεότεροι, πιστεύοντας ότι λένε εξυπνάδα!
Εδώ και εκατοντάδες χρόνια και ειδικότερα σήμερα, αποδεικνύεται περίτρανα ότι, αν δεν έχεις χρήμα δεν είσαι τίποτα!  
Αν δεν έχεις χρήμα, όχι την υγεία σου δεν έχεις, ούτε ψίχουλα να φας, να επιβιώσεις, ούτε κεραμίδι να βάλεις από κάτω το κεφάλι σου! 
Αν δεν έχεις χρήματα, καλύτερα ν’ ανοίξεις το λάκκο σου και να μπεις μέσα!
Εκατοντάδες χρόνια τώρα, το βλέπουμε να συμβαίνει στις Τριτοκοσμικές χώρες. (Αν και μάλλον θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να...
αναθεωρούμε τι ακριβώς σημαίνει Τρίτος Κόσμος)
Το έχουμε γράψει κι άλλες φορές από αυτή τη στήλη. 
Στα χρόνια μας, όλα είναι ελεγχόμενα. 
Και ειδικότερα η τροφή και τα άμεσα αγαθά πρώτης ανάγκης είναι ελεγχόμενα από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.
Φτιάξαμε έτσι τον πολιτισμό μας, τις πόλεις μας, τα μεγάλα αστικά κέντρα, ώστε να είμαστε άμεσα εξαρτώμενοι από το χρήμα. Χωρίς αυτό δεν έχεις ασφάλιση, δεν έχεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν έχεις ένσημα, δεν έχεις σύνταξη! 
Χωρίς εργασία, δεν έχεις χρήμα για τις άμεσες υποχρεώσεις σου. Που σημαίνει… όλοι ξέρετε τι ακριβώς!
Όλοι ελπίζουμε ότι στη ζωή δεν θα φτάσουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση. Είναι κρίμα να πάνε όλα μας τα χρόνια, όλες οι προσπάθειες, οι αγώνες μια καλύτερη ζωή, χαμένα! Το παρελθόν μοιάζει σαν ένα τεράστιο μηδενικό, λες και δεν υπήρξε ποτέ!
ΜΕ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ  μίλησε για άλλη μια φορά στο υπουργικό συμβούλιο προ ημερών ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Πόνος, οργή, φωτιά, θυσίες. Ξέχασε βέβαια να πει αν τελικά το όπλο στο τραπέζι … πυροβόλησε και προς πια κατεύθυνση! 
Αλλά δεν έχει σημασία τώρα πια… ο ασθενής ψυχορραγεί!
Ο υπουργός Οικονομικών το είπε ξεκάθαρα πια: για να βγεις στη σύνταξη, θα πρέπει να έχεις τουλάχιστον 40 χρόνια ασφάλισης!!! 
Πράγμα που σημαίνει απλά, ότι, αν αρχίσεις να δουλεύεις στα 20, θα πρέπει να κολλάς χωρίς διακοπή ένσημα μέχρι τα 60 σου για να κατοχυρώσεις δικαίωμα σύνταξης!!! 
Και σε ποια χρόνια; 
Σ’ αυτά της ανεργίας και της μιζέριας; 
Άρα, μ’ αυτά τα μέτρα, θα πρέπει να ξεχάσεις τη σύνταξη! Στα 70 σου θα ψάχνεις για μερικά ένσημα, μήπως προλάβεις και χαρείς κάποιους μήνες σύνταξης πριν πεθάνεις!
ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΑΣΧΗΜΑ! Δείτε την υπόθεση με τη SIEMENS.  
Πού πηγαίνει όλο αυτό το παιχνίδι; 
Αρχίζω να αμφιβάλλω για τον πραγματικό ρόλο της Εξεταστικής Επιτροπής. Και αυτής αλλά και άλλων. 
Αν όλοι αυτοί οι βουλευτές, είναι λίγο – πολύ συνδεμένοι μεταξύ τους, τότε ουσιαστικά εδώ υπάρχουν μόνο εξιλαστήρια θέματα και όχι η αποκάλυψη της αλήθειας!
Τη μια στιγμή μας δίνουν στη δημοσιότητα ένα όνομα, την άλλη ένα γράμμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και την άλλη έναν άνθρωπο που έφτιαξε μια ντουλάπα και έπρεπε να πληρωθεί! Προσπαθούν να μας διασκεδάσουν; 
Τι ακριβώς κάνουν; Δεν γνωρίζουν ολόκληρη την αλήθεια; 
Γιατί δίνουν ελεγχόμενα τμήματα στη δημοσιότητα;
Αλλά ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί οι βουλευτές, κανένας απ’ όλους αυτούς που εμείς εκλέγουμε, δεν βγήκε να πει ότι παραιτείται κάποιου επιδόματος απ’ αυτά που τους δίνονται. Για παράδειγμα, εν καιρώ κρίσης και αβεβαιότητας και κοψίματος μισθών και συντάξεων, κανένας απ’ όλους αυτούς δεν είπε: τα χρήματα που μου δίνονται από τον κρατικό κορβανά (3.500 – 5.500 ευρώ) για ηλεκτρονικό εξοπλισμό, θα τον καταθέσω στο λογαριασμό του Πετσάλνικου για τη σωτηρία της πατρίδας!
Κανείς δεν είπε, δεν τα δέχομαι! Όλοι αυτοί δηλαδή, είχαν άμεση ανάγκη από ηλεκτρονικό εξοπλισμό, την ώρα που επιχειρήσεις επιβιώνουν με ηλεκτρονικό εξοπλισμών ολόκληρων ετών!
ΜΕΓΑΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στην πραγματική οικονομία, στην πραγματική αγορά. Εκεί όπου ο κόσμος αναστενάζει και βογκά! 
Στην αγορά, στο μαγαζί, εκεί όπου το πραγματικό χρήμα ανταλλάσσεται με τα ήδη πρώτης ανάγκης. 
Με το ψωμί, με το νεράκι, με το σαπούνι, με τα ρούχα, με τα παπούτσια.
Έκκληση για μείωση των ενοικίων έκανε ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Δράμας κ. Κ. Ντινάκης. 
Η αγορά δεν βγαίνει, δεν αντέχει. Ζητούν λοιπόν οι έμποροι της Δράμας, είτε τη μείωση των ενοικίων σε κάποια βαθμό, είτε μηδενικές αυξήσεις. 
Για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. 
Η αλυσίδα άρχισε και μαζεύει. Ο ένας κρίκος τραβάει τον άλλον! 
Λέτε να περιμένουμε να δούμε πότε θα σπάσει;
[ΑΠΟ]

Δεν υπάρχουν σχόλια: